Πελεκάνος: Στο νέο ουζερί του Κεραμεικού παίρνουμε γεύση από Τήνο

Σε έναν σχεδόν κρυμμένο πεζόδρομο με γιασεμιά και βουκαμβίλιες στον Κεραμεικό άνοιξαν το ουζερί Πελεκάνος πριν μερικές εβδομάδες η Βιβή Λαμπροπούλου και ο Νικόλας Κοκολάκης. Έφτιαξαν έναν χώρο όμορφο, απλά διακοσμημένο, με το λευκό και το γαλάζιο να επικρατούν, λίγα κάδρα στους τοίχους με θαλασσινά θέματα, ξύλινες καρέκλες με ψάθα και τραπεζάκια στρωμένα με χαρτί του ιχθυοπωλείου, ενώ ο Flower Boy -πλανόδιος πωλητής φυτών και λουλουδιών- τους αφήνει κάθε πρωί φρέσκα λουλούδια για να στολίσουν το μαγαζί.

Ο Νικόλας μεγάλωσε στην Τήνο σε οικογένεια ψαράδων. Ο παππούς του είχε καΐκι και πάγκο στην Δημοτική Αγόρα του νησιού, που δυστυχώς έκλεισε στις αρχές του 1990. Τότε η οικογένεια αποφάσισε να ανοίξει ιχθυοπωλείο που το είπε… «Πελεκάνος». Το ονόμασαν έτσι προς τιμή του πελεκάνου που «υιοθετήσαν» στην ψαραγορά. Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο στο νησί να βρίσκουν ντόπιοι, κυνηγοί μωρά πελακανάκια που είχαν πέσει από τις φωλιές. Τα έφερναν στην ψαραγορά για να έχουν πρόσβαση σε άφθονη τροφή και εκεί μεγάλωναν. Ο πελεκάνος της οικογένειας ζει μέχρι σήμερα και είναι 37 χρονών, όσο ο Νικόλας. Από πιτσιρικάς βοηθούσε στις δουλειές του ιχθυοπωλείου ο Νικόλας. Εκεί μάθαινε για τα ψάρια, συναναστρεφόταν με ψαράδες και άκουγε τις ιστορίες του. Αυτές τις εμπειρίες πήρε μαζί του όταν έφυγε στην Αθήνα για σπουδές και τελικά για να μείνει. Εδώ γνώρισε τη σεφ Βιβή Λαμπροπούλου και έγιναν καλοί φίλοι. Βρήκαν πολλά κοινά στον τρόπο που σκέφτονταν για την τροφή και στις απόψεις τους για τη μαγειρική. Ρίξανε τις ιδέες τους στο τραπέζι και κάπως έτσι ώθησε ο ένας τον άλλο να ανοίξουν το δικό τους μαγαζί.

Κάποια από τα πιάτα τους σηκώνουν βελτίωση, αλλά η φιλοσοφία τους με κέρδισε. Η φρέσκια πρώτη ύλη ήταν από την αρχή το ζητούμενο. Φέρνουν ψάρια και θαλασσινά από την Τήνο και τα ετοιμάζουν χωρίς πολλές παρεμβάσεις. Αυτές τις μέρες έχουν κουτσομούρες, κολιούς, σκορπίνες, σκουμπριά και γόπες, καλαμάρια και σουπιές. «Δεν βρίσκεις πολλά θαλασσινά στην Τήνο, αλλά τα ψάρια είναι άφθονα και εξαιρετικά», λέει ο Νικόλας. «Μιλάω με τον θείο μου στο μαγαζί στην Τήνο και μου λέει ποιος ψαράς ψάρεψε τι. Ό,τι θέλω μου το στέλνει στην Αθήνα. Όχι, μόνο ξέρω από που έρχονται τα ψάρια μου, ξέρω και ποιος ψαράς τα ψάρεψε», λέει με ενθουσιασμό. Κάθε Πέμπτη που ανοίγει το μαγαζί στήνουν το μενού του τετραημέρου (λειτουργούν Πέμπτη-Κυριακή) με ό,τι φέρουν από το νησί. Ακόμη και τα λαχανικά τα προμηθεύονται από τον κύριο Λουκιανό, που είναι αγρότης στην Τήνο και έχει τον δικό του πάγκο στην τοπική λαϊκή. «Αυτή την εβδομάδα θα μας στείλει σέλινο, θα γεμίσουμε. Πρέπει να σκεφτούμε τι να το κάνουμε. Σελινάτα μαγειρευτά, θα κάνουμε. Θα έχει και ντοματίνια η φουρνιά, βγήκαν και τα πρώτα αγγούρια στο νησί, τα κρεμμύδια και τα κρίταμα. Θα φτιάξουμε σαλάτα», λέει η Βιβή που επιμελείται τις συνταγές.

Ήταν νόστιμη η αλμύρα που έφαγα, κράταγε στο δόντι και δεν είχε παρά λίγο ελαιόλαδο και λεμόνι. Η ταραμοσαλάτα από λευκό ταραμά με το αλάτι γαύρου -τα κόκκαλάκια του γαύρου που κρατάνε από άλλες συνταγές γιατί δεν τους αρέσει να πετάνε- με κέρδισε και την απόλαυσα διπλά, κάνοντας βούτες με ψωμί από το Τρομερό Παιδί στα Ιλίσια. Οι ψαροκεφτέδες έκρυβαν μια έκπληξη: είχαν καλαμποκάλευρο στο κουρκούτι που ταίριαζε πολύ καλά με το ψαχνό από την σκορπίνα και τον μπακαλιάρο. Καλαμποκάλευρο με ρακί και μπίρα είχαν και τα τηγανητά καλαμαράκια στο κουρκούτι τους, δεν τα απόλαυσε όλη την παρέα, αλλά εγώ τα ευχαριστήθηκα: ήταν φρέσκα, τραγανά και πολύ μαλακά. Δεν μου άρεσε όμως, το μαγειρευτό με αγκινάρες Τήνου και γαρίδες, μύδια και σάλτσα από βραστόψαρα. Του έλειπαν τα μυρωδικά και τη σάλτσα θα την προτιμούσα πιο δεμένη. Ωστόσο, η λακέρδα τόνου ήταν ο τέλειος μεζές για την μπίρα και το βολάκι, ένα από τα τηνιακά τυριά που φέρνουν με πήγε κατευθείαν στο νησί. ‘Εχουν και άλλα ιδιαίτερα τυριά από τον συνεταιρισμό της Τήνου και τα νησιά των Κυκλάδων. Καρύκι, γραβιέρα και μανούρα Νάξου και τυριά από τη Σύρο. Τα ψάρια -κυρίως μικρά- τα ψήνουν στα κάρβουνα εκτός από τις κουτσομούρες που τις κάνουν τηγανητές. Μου άρεσε η λίστα με τα ποτά, είχε επιλογές σε εμφιαλωμένα κρασιά που τα προτιμώ, κάποια ούζα και τσίπουρα που δεν είχα ξαναπιεί και μπίρα από τις Κυκλάδες.