Στο Saitama τα κεμπάπ και τα νουντλς δεν είναι όπως τα ξέρεις

Τα κεμπάπ σερβίρονται με αρωματικό ρύζι, αραβικές πίτες και χειροποίητες πίκλες

Ο Saitama μπορεί να ξεκάνει όποιους κακοποιούς έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο του με μια και μόνο γροθιά. Το γεγονός ότι δύσκολα μπορεί να βρει ικανό αντίπαλο, όμως, τον κάνει να βαριέται λίγο. Ίσως για αυτό σε ένα παράλληλο σύμπαν, φτιάχνει… κεμπάπ και νουντλς κάπου στον Κεραμεικό. Αυτή τη διαφορετική τροπή της ιστορίας την οφείλει στον Σταμάτη Σταματιάδη, που μερικά χρόνια αφότου έστησε με τον αδερφό του το μπαρ Buñuel στο Κολωνάκι, αποφάσισε να καταπιαστεί με το street food, δημιουργώντας ένα μαγαζάκι με το όνομα του υπερήρωα-πρωταγωνιστή του δημοφιλούς άνιμε One Punch-man. Η επιγραφή του μικρού χώρου με το άσπρο πλακάκι και τις κόκκινες σχάρες θυμίζει κόμικ, η τοιχογραφία των 2.47 στον διπλανό τοίχο σιγοντάρει κι η πλοκή έχει κεμπάπ και νουντλς, τα οποία ο Άνταμ Κοντοβάς, που έχει επιμεληθεί το μενού, βλέπει από διαφορετική σκοπιά, μιξάροντας διάφορες γεύσεις και πολιτισμούς, με τα συνοδευτικά κοκτέιλ οn tap, του Πάνου Μιγκλή αυτά, να ακολουθούν κι εκείνα ανάλογο μονοπάτι.

Tον τοίχο στο πλάι του μαγαζιού έχουν ζωγραφίσει οι 2.47

Στα taps σε περιμένει ένα Negroni aρωματισμένο με κεράσι και φράουλα

Τα νουντλς έχουν εξίσου περιπετειώδη διάθεση με τα κεμπάπ

Όταν έφτασα στην οδό Κεραμεικού πριν λίγες μέρες που πρωτάνοιξε το Saitama, η μικρή κουζίνα ήταν ήδη σε πυρετώδη κατάσταση. Μπόλικος κόσμος στεκόταν έξω από το «παράθυρό» του κοιτάζοντας διερευνητικά την κάρτα του φαγητού και ρωτώντας για τα ποτά. Αυτό τον καιρό στα βρυσάκια, πέρα από μπίρα, υπάρχουν ένα Negroni αρωματισμένο με φράουλα και κεράσι, μια Margarita που παίζει με τα υλικά της ταϊλανδέζικης σούπας Tom Yum, μια Spicy Paloma και μαζί τους ένα εμφιαλωμένο Mai Tai με cordial ψημένου ανανά. Μέχρι να το καλοκαταλάβουμε τα κεμπάμπςςςς (έτσι τα γράφει η κάρτα), που τα συνοδέουν με αρωματικό ρύζι, αραβικές πίτες και χειροποίητες πίκλες, είχαν τελειώσει. Ο μπροστινός μας πήρε τα δύο τελευταία, ένα με μίξη μοσχαρίσιου-αρνίσιου κιμά με σάλτσα kabayaki που το είχα βάλει στο μάτι και ένα με κοτόπουλο με σάλτσα satay που έδειχνε εξίσου δελεαστικό στο χάρτινο κουτάκι του.

Ο Άνταμ Κοντοβάς (αριστερά) και ο Σταμάτης Σταματιάδης είναι το δίδυμο πίσω από αυτό το φρέσκο σενάριο street food

Τα νουντλς ήταν πλέον μονόδρομος, αλλά δεν μείναμε παραπονεμένοι. Αυτά με το μοσχάρι, τα ψητά καρότα που βγάζουν όλη τη γλύκα τους (είναι… λουκουμάκια), αυγά ράμεν που μαρινάρονται σε μια σάλτσα με βάση τη σόγια κι αποκτούν σκούρο χρώμα και πιο βαθιά, γεύση και furikake, ένα γιαπωνέζικο άρτυμα που συνήθως συναντάμε πάνω σε ρύζι, ήταν πολύ νόστιμα. Αν σου αρέσουν τα καυτερά, εκείνα με την ψητή πανσέτα, τα φασολάκια edamame και το τραγανό κρεμμύδι, που είναι εξίσου απολαυστικά, θα τα χαρείς δεόντως − το κίμτσι ανεβάζει το volume της έντασης. Και η πιο μεσογειακή χορτοφαγική (vegetarian) εκδοχή είναι ωραία πάντως. Τα νουντλς, που όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις κρατάνε στο δόντι (δεν το συναντά κανείς και συχνά) συναντιούνται με ψιλοκομμένη λιαστή ντομάτα, ελιά και κολοκυθάκι, μανούρι και μυρωδάτο πέστο βασιλικού. Μερικές μέρες αργότερα δοκίμασα και δύο από τα κεμπάπ. Εκείνο με το κοτόπουλο ήταν αρκετά καλό, καλυμμένο με πληθωρική σάλτσα φυστικιού και φυστίκι, μόνο ως προς την υφή υστερούσε λίγο. Εκείνο που μιξάρει χοιρινό και γαρίδα είναι πιο αφράτο, με μια νότα καφίρ λάιμ που του δίνει άρωμα και σπιρτάδα, με την ξινή κρέμα και τα φυλλαράκια δυόσμου να σιγοντάρουν.

Γιαπωνέζικο κάρι με μοσχάρι, ψητά καρότα, αυγό ράμεν και furikake

Τα αυγά ράμεν με τον μαλακό κρόκο λίγο πριν… συναντήσουν τα νουντλς

To Negroni, αρωματισμένο με κεράσι και φράουλα

Το παγωτό που ήθελε να γίνει Baked Alaska

Εντάξει, το περιμένεις κάπου. Ο Άνταμ Κοντοβάς έχει δείξει με πολλούς τρόπους ότι περνάει εύκολα από τα πιο γαστρονομικά σε πιο χαλαρά σενάρια παίζοντας (και) με το street food και βρίσκοντας δικούς του συνδετικούς κρίκους μεταξύ των δύο. Το διασκεδάζει το… πνεύμα του δρόμου. Φαίνεται και στο «παγωτό που ήθελε να γίνει Baked Alaskα» που παίρνουμε στο τέλος στο χάρτινο κυπελάκι, που είναι παρφέ βανίλια (υπάρχει και σοκολάτα) που με μια πλούσια στρώση καψαλισμένη μαρέγκας από πάνω επιβεβαιώνει την εν λόγω… προδιάθεση. Τώρα το ακουμπάμε όπως και τα υπόλοιπα στον πάγκο έξω από το μαγαζί, σε λίγο καιρό όμως, όλα, αλμυρά και γλυκά θα μπορεί να τα δοκιμάσει κανείς και σε πιο πράσινο φόντο. Σε μια αλάνα ακριβώς απέναντι, ανάμεσα στις πολυκατοικίες, θα στηθούν ξύλινα τραπεζάκια του πικνίκ για να αράζεις μετά τη δουλειά ή πιο αργά μετά τη γύρα σου στα μπαρ της περιοχής, που όπως λέει ο Σταμάτης Σταματιάδης, ο οποίος μένει εδώ και τρία χρόνια στον Κεραμεικό, εξελίσσεται αλλά κρατάει την αίσθηση της γειτονιάς, παραμένει ανθρώπινη. Παρότι είσαι δίπλα στο κέντρο δεν ακούς αυτοκίνητα. Πριν φύγω τον ρωτάω και για τη μυστήρια πόρτα στα δεξιά του Saitama. Εκεί θα διαμορφωθεί σε επόμενη φάση το «κρυφό», το speakeasy κομμάτι του μαγαζιού, σε πιο βερολινεζικο σε στιλ, με φώτα neon, παιχνίδια arcade, βιντεοπροβολές και DJ sets, εκεί θα εμφιαλώνουν τα κοκτέιλ τους και κατά πιθανότητα και μια δική τους μπίρα.