«Μπράβο Κώστα! Και πιο πάνω. Και στη Βουλή!». Χαιρετούρες, ευχές, γλάστρες με λουλούδια, πειράγματα και σουβλάκι στις 11 το πρωί– κάπως έτσι είναι το σκηνικό στο ιστορικό σουβλατζίδικο του Κώστα (του πάνω) που μόλις μετακόμισε (λίγο πιο πάνω) και τυλίγει πλέον σε νέο πόστο στην οδό Φιλελλήνων. Λίγα αλλά σημαντικά έξτρα τετραγωνικά και μια μικρή μπάρα με σκαμπό όπου μπορείς να σταθείς για λίγο, όσο περιμένεις ή όσο τρως το σουβλάκι σου, έχουν προστεθεί στο μαγαζί. Στην άκρη του πάγκου υπάρχει και ένα «ρεζερβέ» που κρατάει σήμερα θέση για έναν από τους πιο παλιούς πελάτες του μαγαζιού, τον κύριο Χάρη, ο οποίος ήρθε και αυτός για ποδαρικό. Κατά τα άλλα όλα είναι ίδια: οι μαϊντανοί και τα λεπτοκομμένα κρεμμυδάκια στη θέση τους, η ντομάτα κατακόκκινη και γλυκιά, το κρέας άλιπο και καθαρό, το πιπέρι να καίει, το μπιφτεκάκι εξαντλημένο προτού να πεις κύμινο και η τσιμπίδα, τσιμπίδα.
 |
 |
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το σουβλάκι του Λευτέρη του Πολίτη είναι λόγος ν’ αγαπάς την Αθήνα «Έρχομαι 60 χρόνια τώρα, από τον παππού, κάτω στο παλιό μαγαζί στην Αδριανού που ήταν, στην Πλάκα» αφηγείται ο κύριος Χάρης. «Ήταν τότε, πώς να στο πω, σαν περίπτερο σχεδόν, πολύ μικρό! Ο παππούς και η γιαγιά πλάτη-πλάτη ετοίμαζαν τα σουβλάκια. Εγώ έμενα στα Τουρκοβούνια αλλά κατέβαινα από μικρός, από γυμνασιόπαιδο για να φάω εκεί. Τότε είχαν και ένα κατσαρολάκι με σαλτσούλα και άπλωναν μια σταλιά στην πίτα για να πάρει γεύση. Μια κουταλίτσα του γλυκού, ένα τσικ, όχι να λερώνεσαι. Και δεν μπορούσες να πάρεις πάνω από δύο σουβλάκια, δεν άφηναν, γιατί ήταν πολύς ο κόσμος, μεγάλη η ουρά. Ο παππούς ο Κώστας ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος, γλυκύτατος. Ως ατίθασα πιτσιρίκια εγώ και η παρέα μου, αφού τρώγαμε τα δύο σουβλάκια που μας αναλογούσαν, πηγαίναμε και ξαναμπαίναμε στην ουρά για να πάρουμε και άλλα. Αλλά ο Κώστας μας γνώριζε και μας κυνηγούσε στον δρόμο! “Κώστα, Κώστα, άστα τα παιδιά!” φώναζε η γιαγιά που έμπαινε στη μέση να μας προστατεύσει».
 |
 |
Au Grand Zinc: Η πιο παλιά κρεπερί της Αθήνας βρίσκεται στα Εξάρχεια
Ο εγγονός Κώστας που μαθήτευσε από μικρούλης πλάι στον παππού συνεχίζει, μαζί με την σύζυγό του την Πόπη, την παράδοση του ιστορικού σουβλατζίδικου που κρατάει από το 1950. «Ο κύριος που βλέπετε τρώει το σουβλάκι από την κοιλιά της μάνας του που ερχόταν στην Αδριανού» λέει η Πόπη για έναν ακόμα σταθερό πελάτη που ήρθε να αφήσει ευχές και λουλούδια για το καινούργιο μαγαζί. Δεν είναι όμως μόνο οι παλιοί. Όσο μιλάμε η ουρά μακραίνει στο πεζοδρόμιο της Φιλελλήνων.
Το εορταστικό κλίμα ίσως να φαίνεται λίγο παράξενο στους τουρίστες που ήρθαν κιόλας από τη πρώτη μέρα στις νέες συντεταγμένες αλλά, πώς να το κάνουμε, το μαγαζί έχει χαρές: «Η μεγαλύτερη χαρά μου είναι ότι μπορώ πια στους πελάτες “περάστε, καθίστε!”. Έρχονται άνθρωποι που ξέρουμε τόσα χρόνια και μπορούμε πια να τους δούμε, να τους μιλήσουμε λίγο!» εξηγεί ο Κώστας που, όπως λέει, ήθελε εδώ και καιρό έναν τέτοιο χώρο. Και αμέσως γυρνάει πίσω στην ψησταριά του και στο μεθοδικό τύλιγμα, όπως όλα αυτά τα χρόνια.
 |
 |
9 νέα φθινοπωρινά πιάτα που αξίζει να δοκιμάσεις τώρα στην Αθήνα
