Ξεχωριστό τσιπουράδικο καρπός σοβαρής τετραετούς έρευνας περί τα ελληνικά τσίπουρα.
Η Θέση: Δίπλα στην μεγάλη πλατεία της αγοράς. «Πέρασμα» για όλη την πόλη.
Η ατμόσφαιρα: Décontractéé και φιλική. Θα βρείτε από οικογένειες, πανεπιστημιακούς μέχρι τους “μερακλήδες” της πόλης. Νέοι ως επί το πλείστον οι θαμώνες (με τα δικά μου κριτήρια δηλαδή 30-40) και αυτό το «κάτι» που βρίσκεις και στους θεσσαλονικιούς και λείπει από τους Αθηναίους. Χρόνο δικό τους και άνεση να κάτσουν να φάνε το μεσημέρι με τους φίλους τους! Ένας μικρόκοσμος το Με Ζεν, με έξυπνο όνομα και ωραίους τύπους.
Το φαγητό: Ο σεφ, νέος κι’ αυτός Γρηγόρης Χέλμης μεγαλουργεί μετ’ ευτελείας. Δεν θα βρούμε εδώ τρούφες και φουά γκρα αλλά θαλασσινούς κυρίως μεζέδες. Πήραμε χταπόδι ψητό (όχι προβρασμένο), γαρίδες φρεσκότατες, ένα εξαιρετικό σκουμπρί μαριναρισμένο, γαύρο, παλαμίδα στη λαδόκολλα, μπαρμπουνάκια και κουτσομουράκια, καλαμαράκια φρεσκοτηγανισμένα και μύδια, τα τελευταία μαγειρεμένα στον ατμό με σαλτσούλα εξαιρετική. Όλα ψημένα σωστά, όσο πρέπει για ψάρια και θαλασσινά, κάποια απλώς με λαδολέμονο, κάποια πιο «μαγειρευτά», αλλά όλα επιτυχημένα. Τυράκι ειδική παραγγελία για τον σεφ, εξαιρετικό κασέρι ποπ, ζυμωμένο με μαύρο σκόρδο φτιαγμένο από τον τυροκόμο Καρακάνα, βολιώτη κι’ αυτόν. Και για τους κρεωφάγους έχει ο μπαχτσές, απλώς εμείς δεν τα δοκιμάσαμε.
Λογαριασμός: Υπολογιστε περίπου 15€/άτομο.
Η κάβα: Το τσιπουράδικο που ξεκίνησε μετά από 4 χρόνια έρευνας σε όλες τις ρακο-τσιπουροπαραγωγούς περιοχές της Ελλάδας διαθέτει ότι τραβά η όρεξή σας από τσίπουρα και ρακές. Με γλυκάνισο, χωρίς, κρητικό, πηλιορείτικο, από τούτο κι από τ’ άλλο. Ο Ανδρέας Διακοδημήτρης, εις εκ των ιδιοκτητών, που σερβίρει, σε «κόβει» πριν σου προτείνει. Άλλα για τις γυναίκες, πιο ήπια, άλλα για τους άντρες και τους πότες. Ζήτησα λεμονάδα ΕΨΑ και το δούλεμα που έφαγα θα το θυμάμαι για χρόνια.
Επιπλέον πληροφιρίες: Ανοιχτά καθημερινά από το πρωί έως το βράδυ.
