Value for money μεζέδες κάτω από την Ακρόπολη
Η θέση: Στην αρχή της οδού Βεϊκου, αμέσως μετά το Μουσείο της Ακρόπολης. Θα απολαύσετε τους μεζέδες είτε στα τραπεζάκια που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο είτε μέσα στον φρεσκοβαμμένο γαλάζιο χώρο.
Η ατμόσφαιρα: Μην φανταστείτε κάτι ιδιαίτερο σαν ντεκόρ, ούτε εκκεντρικά πιάτα. Το «όπως παλιά»… παλιά ήταν ένα παραδοσιακό καφενείο που σιγά σιγά εξελίχθηκε σε μεζεδοπωλείο. Το προτιμούν Έλληνες (μοναχικοί και παρέες) και ξένοι (κυρίως από το απέναντι ξενοδοχείο των Backpackers).
Το φαγητό: Η μυρωδιά της ψητής σαρδέλας χάιδευε τα ρουθούνια μου και η ζήλεια «γαργαλούσε» την καρδιά μου – εγώ είχα παραγγείλει σουτζουκάκια. Δοκιμάζοντας τα, όμως, τελικά δεν μετάνιωσα για την επιλογή. Γιατί ήταν νόστιμα (με το απαραίτητο κίμινο και τα άλλα μυρωδικά τους) – ίσως όχι τόσο αφράτα όσο τα έχω συνηθίσει. Γεύθηκα, όμως, και τη σαρδέλα (ήταν όπως ακριβώς σε προϊδέαζε η μυρωδιά της, καλοψημένη και φρέσκια) αλλά και τα παντζάρια με τη σκορδαλιά (φτιαγμένη με πατάτα). Η κουζίνα προσφέρει κλασσικούς μεζέδες και ελληνικά πιάτα (τυροκαυτερή, φάβα, τζατζίκι, μοσχάρι κοκκινιστό, χόρτα, μπακαλιάρος σκορδαλιά, γαύρος ή κοτόπουλο στα κάρβουνα κλπ). Τα «άπαιχτα»: οι «κανονικές» τηγανητές πατάτες, η γουρουνοπούλα και τα τηγανητά κεφτεδάκια (σαν της μαμάς).
Ο λογαριασμός: Δυο άτομα πληρώσαμε 23 ευρώ (με μια μπύρα) και φύγαμε με 3 πακέτα για την επόμενη μέρα (οι μερίδες είναι τεράστιες).
Η κάβα: Μεγάλη ποικιλία από ελληνικές μπύρες, τσιπουράκι και ούζο. Στα μείον, η περιορισμένη κάβα ως προς το κρασί– κυρίως χύμα και λίγα εμφιαλωμένα.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά: Καθημερινά μεσημέρι και βράδυ.
