Το Ειρηνοδικείο στη Λυκούργου, το Εφετείο στη Σωκράτους, ο Λαμπρόπουλος και ο Δραγώνας στην Αιόλου. Είναι η εποχή που τα μαγαζιά ανθίζουν, το ίδιο και οι υπηρεσίες αλλά και η εσωτερική μετανάστευση. Περίπου 30 εστιατόρια λειτουργούν πέριξ της πλατείας.Το Αθήναιον είναι ένα από αυτά, πρωτο-λειτούργησε το 1932 για να προσφέρει φαγητό καθημερινά κυρίως σε υπαλλήλους, δικηγόρους και διάφορους επισκέπτες στην πόλη.
Με 25 άτομα προσωπικό, άνοιγε νωρίς το πρωί για πατσά και έκλεινε αργά το βράδυ. Η κουζίνα του είχε κάτι για όλους: και πιο «λαϊκά» φαγητά, όπως μπριάμ, φασολάδα και γιουβαρλάκια, και πιο «αστικά», όπως μοσχαράκι, ψάρι και αρνάκι. Από τη δεκαετία του 1970, οπότε και αναλαμβάνει ο σημερινός ιδιοκτήτης Θεοφάνης Γκαραβέλας, καθιερώνεται το αστικό μοσχαράκι νουά, το στιφάδο και το κοκκινιστό που μαγειρεύονται με τον ίδιο τρόπο και σήμερα. «Τη δεκαετία του ’90 είχαμε κάμψη λόγω της έλευσης του φαστ φουντ. Τα τελευταία χρόνια, όμως, ο κόσμος εκτιμά ξανά την παραδοσιακή κουζίνα», λέει ο κύριος Θεοφάνης. Γι’ αυτό και στα τραπέζια του Αθήναιον θα δείτε κυρίους που ακόμη φοράνε καθημερινά κουστούμι και καπέλο και κατεβαίνουν στο κέντρο, αλλά και πιτσιρικάδες μπαρίστες που δουλεύουν σε κοντινά speciality καφέ.
 |
 |
Το «Αθήναιον» είχε open kitchen πριν εφευρεθεί ο όρος, και έτσι μπορείτε να δείτε την πεντακάθαρη κουζίνα. Το ωράριο πλέον είναι αυστηρά για μεσημέρι, 10.30-17.00, και μόνο καθημερινές. Στο μπεν μαρί θα βρείτε μοσχαράκι νουά, αρνάκι Ρούμελης, σουτζουκάκια, ζυμαρικά με κοτόπουλο, σολομό σχάρας, φασολάδα και 10-12 μαγειρευτά.
