H ροδιά είναι ένα φυτό που καλλιεργείται στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Υπάρχουν πρώιμες και όψιμες ποικιλίες, αλλά τα περισσότερα ρόδια ωρίμαζουν μέσα στον Οκτώβριο. Το ρόδι όμως ανέκαθαν το ήθελαν οι νοικοκυρές και εκτός εποχής. Γιατί; Ήταν τόσο γκουρμέ πια η ελληνική κουζίνα; Αυτή τη φορά δεν έχει βάλει το χέρι του ο συνήθης ύποπτος, το marketing, αλλά μια πρακτική ανάγκη. Ως σύμβολο της αφθονίας που είναι το ρόδι, το έσπαγαν στην πόρτα του σπιτιού την πρώτη μέρα του χρόνου. Όμως οι πρόγονοί μας επέλεξαν να συμβολίσουν με αυτό και τη λαμπρότητα του Παραδείσου. Έτσι τα σπυριά του ροδιού ήταν απαραίτητα για να φτιαχτούν τα κόλλυβα. Τα περισσότερα σπίτια, κυρίως στην επαρχία, είχαν κοντά τους μια δυο ροδιές για να είναι αυτάρκεις σε πρώτη ύλη. Πριν από 40-50 χρόνια οι ποικιλίες που καλλιεργούνταν ήταν παραλλαγές ενός βασικού είδους το οποίο αποκαλούνταν ξινό, στυφό, στρυφνό κ.ά. Αυτή την ποικιλία, αν και δεν ήταν η γλυκύτερη, την προτιμούσαν γιατί είχε πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Άντεχε κρεμασμένη σε τσαμπιά για αρκετούς μήνες και μπορεί εξωτερικά να ζάρωνε λόγω αφυδάτωσης, αλλά μέσα τα σπυριά ήταν εξαιρετικά. Σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε όμως, γιατί είχε ένα καλλιεργητικό μειονέκτημα: σάπιζε γρήγορα και η εξήγηση είναι απλή. Τον Σεπτέμβριο, που πλησιάζει η ωρίμαση των καρπών, έχουμε και τα πρωτοβρόχια. Μετά τη ζέστη και την ξηρασία του καλοκαιριού, με τις πρώτες βροχές, τα ρόδια απορροφούν απότομα υγρασία και φουσκώνουν. Αυτή η απότομη αλλαγή δημιουργεί εσωτερική πίεση, η οποία οδηγεί στις περισσότερες περιπτώσεις σε σκάσιμο των καρπών. Για να αποφύγουν αυτή την αδυναμία και καθώς η Γεωπονική προόδευε συνεχώς, εξελίχθηκαν ποικιλίες κατάλληλες για συγκεκριμένες κάθε φορά χρήσεις. Αναπτύχθηκε για παράδειγμα η ποικιλία wonderful, που είναι κατάλληλη για χυμοποίηση, με πολύ ανθεκτικά χαρακτηριστικά και η ποικιλία Ερμιόνης, με εξαιρετικής ποιότητας καρπούς, οι οποίοι περιβάλλονται από ελαστικό ανθεκτικό φλοιό.
Οι καλύτερες συνθήκες διατήρησης των ροδιών είναι αυτές των παλιών νοικοκυρών: Έκοβαν τα ρόδια με το κοτσάνι για να εκμεταλλευτούν τη ροή χυμών από το κοτσάνι προς τον καρπό, παρατείνοντας έτσι τη διατήρησή τους, και τα κρέμαγαν σε τσαμπιά σε σκιερούς αεριζόμενους χώρους για να μειώσουν την έντονη εξάτμιση των χυμών και την υγρασία.
Για ερωτήσεις, διευκρινίσεις, απορίες κ.λπ. μη διστάσετε να επικοινωνήσετε στο [email protected]
