Φάβα από παπουλόσπορο, «φουκάκι», μαναρόλια και άλλα περίεργα κρητικά υλικά και φαγητά σε ένα υπέροχο καπετανόσπιτο στο κέντρο του Ηρακλείου.
Η θέση: Στην καρδιά του Ηρακλείου, δυο βήματα από τους Λέοντες σε μια παρ’ όλ’ αυτά ήσυχη γειτονιά.
Η ατμόσφαιρα: Ήσυχη με κόσμο που έχει πάει για να ευχαριστηθεί φαγητό και συζήτηση. Πάρα πολύ προσεγμένο αισθητικά, ένα από τα ωραιότερα εστιατόρια και λόγω κτιρίου (ένα βενετσιάνικο αρχοντικό με μια «κρυφή» σχεδόν είσοδο και ένα δένδρο στην κλειστή αυλή που δεν κόπηκε αλλά περνά πάνω από την οροφή), αλλά και λόγω επίπλων και διακόσμησης. Ο διεθνής διαγωνισμός «Restaurant and Bar Design Awards» το ανέδειξε προσφάτως ως ένα από τα 10 ομορφότερα εστιατόρια της Ευρώπης.
Το φαγητό: Τρώμε και με τα μάτια: Σε υποδέχονται με ένα καλάθι µε εξαιρετικό λάδι και ξίδι. ∆ικό τους το κρίθινο ψωµί που µοσχοµύριζε και ο κατάλογος γεμάτος με κρητικά προϊόντα που δεν βρίσκεις ούτε καν εντός Κρήτης: φάβα από παπουλόσπορο, µαναρόλια (όσπριο που δεν καλλιεργείται πλέον), κάθε συνταγή και το όνοµα ενός τόπου.
∆οκίµασα τη σαλάτα «Πεσκέσι» µε 20 διαφορετικά είδη χόρτων και γαλοτύρι. ∆εν τα µέτρησα, ήταν όµως εξαιρετικά µυρωδάτη και περιείχε ένα σωρό χόρτα που δεν ήξερα. Ακολούθησε η φάβα από παπουλόσπορο. Σκούρο γκρι χρώµα, ιδιαίτερη γεύση. Μου άρεσε, αλλά δεν τρελάθηκα. Και το σερβίρισµά της µου φάνηκε ελαφρώς «υπερβολικό». ∆οκίµασα επίσης «φουκάκι», συνταγή µεσαιωνική, χοιρινό κοµµένο σε µικρά κομμάτια, σβησµένο µε λεµόνι, νοστιµότατο. Το ωραιότερο από τα φαγητά ήταν ένα κοτόπουλο µε κάστανα και γλυκά κρεµµύδια, σβησµένο µε κρασί, συνταγή από την Κάνδανο. Από τα πιάτα που σου µένουν ως γευστική ανάµνηση. Στο τέλος, κέρασαν µία φέτα χοιρινό καπνιστό µπούτι, χωρίς καµιά άλλη επεξεργασία. Και το κλου της ηµέρας: cheesecake λεµόνι µε τριµµένο ντάκο, ελαιόλαδο και αθόγαλο. Οπου αθόγαλο, µια φίνα σαντιγί χωρίς τη βουτυρίλα στο τέλος. Φρέσκο λεµόνι, το όλον σκεπασµένο µε καρύδια και ραντισµένο µε ένα φιλέ κρητικό µέλι. Θεσπέσιο.
Το γεύµα µου έκλεισε ως εξής: Έφεραν στο τραπέζι ένα µπολ µε ζεστό νερό και τυλιγµένη µέσα µια µικρή γάζα. Το έβαλαν µπροστά µου και έριξαν µερικές σταγόνες από κάτι. Έπρεπε να πάρω τη γάζα και να σκουπίσω τα χέρια µου. Η αίσθηση που µου άφησε βελούδινη, η µυρωδιά µαγική. Είναι σαρανταβότανο, µου εξήγησαν. Μια παµπάλαια συνταγή σε δεκαπεντασύλλαβο: «Σαν την υγειά σου έχασες και θες να την κερδίσεις, µόνο µε βότανα της γης θα την ξαναποκτήσεις…».
Εύχοµαι να ξαναπάω στο «Πεσκέσι» και περισσότερο ακόµη εύχοµαι οι άπειροι τουρίστες της Κρήτης να φάνε έστω και µία φορά εκεί.
Ο λογαριασμός: Για να φάτε μέχρις εσχάτων δεν θα πληρώσετε πάνω από 20 ευρώ το άτομο. Η δε σχέση ποιότητας/τιμής απολύτως εξαιρετική.
Η κάβα: Ελληνική και κυρίως κρητική με καλές και ψαγμένες ετικέτες.
Επιπλέον πληροφορίες: Εννοείται ότι το ελεύθερο πάρκινγκ στο κέντρο του Ηρακλείου είναι αδύνατον, έχει όμως αρκετά πάρκινγκ στην περιοχή. Σάς συμβουλεύω να πάτε με τα πόδια για να απολαύσετε την βόλτα πηγαίνοντας και για να χωνέψετε φεύγοντας.
