O «James Joyce» μάς δίνει μία καλή γεύση της ιρλανδέζικης κουζίνας!
Η θέση: Στην Άστιγγος 12, λίγα μέτρα μακριά από την Ερμού και τις γραμμές του τρένου. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το ναό του Ηφαίστου, μεταξύ Μοναστηρακίου και Θησείου, οπότε εξυπηρετούν αμφότεροι οι σταθμοί του ηλεκτρικού. Το πάρκινγκ είναι ιδιαίτερα δύσκολο στην περιοχή.
Η ατμόσφαιρα: Πάντα μου άρεσαν οι παμπ, ή μάλλον καλύτερα η φιλοσοφία των παμπ. Ένα σημείο συνάντησης καθημερινό, όπου οι θαμώνες μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν: να φάνε, να πιουν, να χορέψουν, να δουν ποδόσφαιρο. Κλασική παμπ είναι και η «James Joyce», σημείο συνάντησης ξένων επισκεπτών που τούς λείπει η πατρίδα τους αλλά και ντόπιων που αναζητούν μια τέτοια ατμόσφαιρα. Οι θαμώνες έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν από το μεσημεράκι μία κρύα Guinness στα τραπεζάκια έξω στον ευρύχωρο πεζόδρομο της Άστιγγος. Ο εσωτερικός χώρος είναι ζεστός, επενδυμένος με ξύλο και σκούρα χρώματα, με τραπεζάκια, stands, σκαμπό, μία τεράστια μπάρα και φυσικά οθόνες που εκπέμπουν αγγλικά κανάλια και αγώνες. Κάτι που εκτιμήσαμε ήταν η καθαριότητα και ο καλός εξαερισμός. Ιδιαίτερη βαβούρα δεν είχε, αν και φαντάζομαι ότι αλλάζει η εικόνα όταν παίζεται κάποιος σημαντικός αγώνας ή την ημέρα του Αγίου Πατρίκιου (σ.σ. εθνική εορτή των Ιρλανδών). Η μουσική που συνόδεψε το γεύμα μας (ήταν 60’s-70’s και 90’s, από Beetles μέχρι Robbie Williams) και το προσωπικό του μαγαζιού, μας βοήθησαν να εξασκήσουμε τα αγγλικά μας, όπως αρμόζει σε μία αυθεντική παμπ. Είτε σας αρέσει η εορταστική ατμόσφαιρα και το ποδόσφαιρο, είτε όχι, τσεκάρετε την ημερομηνία και το αν υπάρχουν σημαντικοί αγώνες εκείνη την ημέρα, και πράξτε αναλόγως…
Το φαγητό: Οι παμπς στην Αγγλία και την Ιρλανδία λειτουργούν ως στέκια, τα οποία οι άνθρωποι της γειτονιάς επισκέπτονται όλες τις ώρες της ημέρας. Και στο James Joyce, αυτό σημαίνει ότι το πρωί μπορείς να απολαύσεις ένα τυπικό ιρλανδέζικο πρωινό-υπερπαραγωγή: ψητή ντομάτα στη σχάρα, λουκάνικα, μπέικον, αυγά, μανιτάρια σοτέ με θυμάρι, φασόλια από κονσέρβα, και hash brown (ξεροτηγανισμένη πατατοκροκέτα). Σημαίνει, επίσης, ότι μπορείς να πιεις την μπίρα σου -κατά προτίμηση βαρελίσια Guinness, τσιμπολογώντας διάφορα συνοδευτικά, όπως onion rings, πουρέ πατάτας με γκρέιβι (παχύρρευστη σάλτσα ψητού) ή πατάτες wedges (σ.σ. κυδωνάτες τηγανητές) με ντιπ. Εναλλακτικά, υπάρχει και η γιγάντια ποικιλία Joyce από ζεστές μπουκιές κρεατικών, αρκετή για 2-4 άτομα ή η ποικιλία τυριών και αλλαντικών που ήταν κάπως πιο αναμενόμενη. Τα ατού βέβαια είναι τα κλασικά ιρλανδέζικα πιάτα: παραδοσιακή πίτα με μοσχάρι, λαχανικά και μπίρα, χοιρινά λουκάνικα με μήλο σε σάλτσα μουστάρδας και πιρουνάτο πουρέ και τηγανητός μπακαλιάρος σε κουρκούτι μπίρας, με πουρέ αρακά, σπιτικές τηγανητές πατάτες και σάλτσα ταρτάρ. Έχω φάει τα δύο τελευταία πιάτα σε παμπ, όχι της Ιρλανδίας, του Λονδίνου και η σύγκριση με το James Joyce δεν με απογοήτευσε καθόλου. Ο πουρές ήταν βουτυράτος, ο μπακαλιάρος τραγανιστός και τα λουκάνικα καλοφτιαγμένα και χορταστικά. Δοκιμάσαμε και το μπέργκερ που φτιάχνουν οι ίδιοι με πατάτες wedges και ήταν νοστιμότατο. Στο μενού περιλαμβάνονται και πολλές σαλάτες, σάντουιτς και ορεκτικά, ακόμα και από άλλες κουλτούρες όπως νάτσος, φτερούγες κοτόπουλου και ραγού.
Ο λογαριασμός: Περίπου 20 ευρώ το άτομο με μία μικρή μπίρα.
Η κάβα: Η Guinness ρέει και σε βαρέλι υπάρχουν άλλες 4 μπίρες, η μία ιρλανδέζικη και οι υπόλοιπες γνωστές και ευρείας κατανάλωσης. Άλλες 10 μπίρες διαθέσιμες σε μπουκάλι, ενώ θα βρείτε μεγάλη ποικιλία στα ουίσκι και τα μπέρμπον: ιρλανδέζικα, σκοτσέζικα, μαλτ και special. Λιγοστά κοκτέιλ και κρασιά συμπληρώνουν τις επιλογές.
Επιπλέον πληροφορίες: Καθημερινά από τις 10:00 έως τις 03:00 εκτός Κυριακής που κλείνει στη 01:00. Άστιγγος 12, Μοναστηράκι, τηλ.: 210 32 35 055.
