Το κείμενο δεν περιέχει τοποθέτηση προϊόντος.
«Η μακαρονάδα της Πέμπτης», το βιβλίο που έχω γράψει συγκεντρώνοντας 52+2 μακαρονάδες, τόσες όσες οι εβδομάδες του χρόνου συν δύο ακόμη ως μπαλαντέρ, έχει από καιρό εξαντληθεί. Άρα γράφω χωρίς τον φόβο ότι θα υποψιαστείτε συμφέρον πίσω από τα λεγόμενά μου. Και αρχίζω ανάποδα στο σαρωτικό συμπέρασμα που προκύπτει όχι από 52+2, αλλά από 252 μακαρονάδες. Και κρατήστε σημειώσεις:
- Ένα είναι το σαρωτικά κρίσιμο: ο χρόνος. Όχι της προετοιμασίας της σάλτσας, αλλά ο χρόνος του βρασμού. Όσο κι αν είναι άριστο το βούτυρο, όσο κι αν έχετε κοπιάσει για τις ολόφρεσκες γαρίδες, όσο κι αν ξεσκονίσατε τέλεια τα άγρια μανιτάρια, όσο κι αν πιάστηκε το χέρι σας να συνθλίβετε κελύφη για να προκύψει ο τέλειος ζωμός, όσο κι αν προμηθευτήκατε την καταλληλότερη παρμεζάνα-κεφαλοτύρι-πεκορίνο, αν τα ζυμαρικά παραβράσουν, το παν ακυρώνεται. Καμία συνοδεία δεν θριαμβεύει, τουναντίον παραμερίζεται ως αδιάφορη αν το σπαγγέτι, λιγκουίνι, ταλιατέλες, ζίτι, γκαργκανέλι έχει βράσει παραπάνω. Δραματική αλλά απόλυτη αρχή.
- Η μακαρονάδα σαγηνεύει τον μέλλοντα εραστή, παρηγορεί το άρρωστο παιδί, δυναμώνει τον ασθενή, καταπραΰνει τον ψυχικά ταλαιπωρημένο, χορταίνει την παρέα, προκαλεί ευφρόσυνα χαμόγελα.
- Είναι το φαγητό με τα περισσότερα χαρίσματα και τις περισσότερες μεταμφιέσεις: σπιρτόζα, αλήτισσα, θαλασσινή, σκορδάτη, πιπεράτη, χορταστική, καυτή, καυτερή, χλιαρή, κρύα, θερμιδική, διαιτητική, λιτή, υπαινικτική, πληθωρική, αθυρόστομη, συνεσταλμένη.
- Δεν ζητάει χρόνο, ζητάει μόνο προσοχή. Κεραίες σε εγρήγορση – όλα πρέπει να είναι έτοιμα, το τραπέζι στρωμένο, το μπουκάλι του κρασιού ανοιγμένο, ακόμη κι οι καλεσμένοι οφείλουν να είναι καθισμένοι και να την περιμένουν. Είναι ανυπόμονη και καπριτσιόζα. Αλλιώς μας κάνει μούτρα.
- Ταιριάζει παντού, αλλά παντού: στο τραπέζι της φοιτητικής κουζίνας που ίσα ίσα χωράει δύο άτομα στριμωχτά, στην τραπεζαρία της Κυριακής, στο γιορτινό τραπέζι της σχόλης, στο αχνιστό κρεβάτι των εραστών, στο παιδικό ψηλό τραπεζάκι των νηπίων, σε θάλασσα και σε πλαγιές, στο κουζινάκι της βάρκας. Το θαύμα μπορεί να επιτελεστεί παντού.
- Είναι η εισαγωγή σε όλη την εκπαίδευση της γαστρονομικής χαράς: ξεκινάς από την «al burro», για να μπορέσεις να εκτιμήσεις να τη στολίζουν αχινοί ή να παίζει η γλώσσα σου με ηδονή στην «al limone».
- Είναι απαραίτητατα εξαρτήματα μέτρησης ποσότητας; Μόνο αν είσαι πολυκατάστημα που θέλει να ξεστοκάρει ή παντελώς αδαής περί τη μαγειρική. Τη μακαρονάδα δεν την αντιμετωπίζεις ως φαρμακοποιός του 19ου αιώνα, πάντως.
- Πιπέρι τριμμένο ή από μύλο; Δεν απαντώ, είναι αυτονόητο. Το οικοδόμημα χτίζεται από τις λεπτομέρειες, πάντα.
- Αντέχει την επομένη; Όχι, γιατί θα έχεις σηκωθεί τη νύχτα ξυπόλυτος και θα την έχεις αποτελειώσει.
- Απευθύνεται άραγε σε έναν μόνο; Αντέχει χωρίς ομοτράπεζο;
Πείτε μου εσείς.
Όλα πρέπει να είναι έτοιμα, το τραπέζι στρωμένο, το μπουκάλι του κρασιού ανοιγμένο, ακόμη κι οι καλεσμένοι οφείλουν να είναι καθισμένοι και να την περιμένουν.
