Γεμάτη ζυμώματα είναι η ελληνική παράδοση. Ψωμιά, κουλούρες, πιτίτσες, τσουρέκια… Και βέβαια κουλουράκια, που τα φτιάχνουμε κάθε εποχή, αλλά ιδίως τώρα το Πάσχα κάνουν πολλά σπίτια να μοσχοβολάνε. Φέτος λοιπόν λέμε να κάνουμε δυο παρτίδες. Αρχικά κουλουράκια νηστίσιμα, γιατί όσο να ‘ναι, τις μέρες που στερούμαστε κάποιες ομάδες τροφίμων μια μικρή λιχουδιά χρειάζεται, και μετά αρτύσιμα. Ξεκινάμε λοιπόν από τα πρώτα, με μια σειρά από συνταγές χωρίς βούτυρο, με ελαιόλαδο ή έναν συνδυασμό ελαιόλαδου και ηλιέλαιου και χωρίς γάλα ή αυγά, οι οποίες δένουν την παράδοση και τις σύγχρονες διατροφικές επιταγές και συνήθειες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νηστίσιμα κέικ: 18 συνταγές για κάθε ώρα και διάθεσηΣας έχουμε πολλές ιδέες για να διαλέξετε: τραγανά κουλουράκια με χυμό και ξύσμα πορτοκαλιού ή μανταρινιού, άλλα με μέλι, ταχίνι και βρώμη, με προζύμι (ανεβατά), με μαστίχα και μαχλέπι, με πετιμέζι και μελάσα –κανείς δεν λέει όχι σε ένα ωραίο μουστοκούλουρο–, αρωματισμένα με μοσχοκάρυδο, κανέλα και γαρίφαλο, καλυμμένα με σουσάμι ή μαυροσούσαμο… Τα πλάθουμε σε διάφορα σχήματα, στρογγυλά, πλεξούδες, μπαλίτσες που τις πιέζουμε με το χέρι να πλατύνουν πριν τα απλώσουμε αραιωμένα στο ταψί και τα βάλουμε στον φούρνο. Όταν ψηθούν και κρυώσουν εντελώς, τα φυλάμε σε ένα τενεκεδένιο κουτί ή ένα πάνινο σακουλάκι, κι όποτε θέλουμε, βουτάμε μερικά.
Αν δεν έχετε ξαναφτιάξει κουλουράκια, πρέπει να προσέξετε λίγο παραπάνω την ώρα που τα πλάθετε. Η ζύμη συνήθως είναι πολύ μαλακή και κόβεται εύκολα. Την ώρα που τεντώνει κανείς το κορδόνι, αυτό «μαζεύει» πάλι. Αν παραδουλευτεί και ζεσταθεί διαχωρίζεται το λάδι της και χαλάει η σύστασή της. Μπορείτε να προσθέσετε λίγο αλεύρι παραπάνω για να σφίξει η ζύμη και να στέκεται, αλλά χρειάζεται μέτρο. Η υφή της πρέπει να είναι πολύ μαλακή, αλλιώς τα κουλούρια θα βγουν σκληρά και στεγνά. Ένα κόλπο για τσεκάρετε είναι να πάρετε ένα μικρό κομμάτι ζύμης στο χέρι σας και να το πλάσετε το γρήγορα κλείνοντάς το στην παλάμη σας. Θα πρέπει ίσα να ενοποιείται. Τόσο όσο να κρατάει το σχήμα.
