Η γεύση των περασμένων Χριστουγέννων

Το έχετε παρατηρήσει; Η γεύση των Χριστουγέννων γίνεται με έναν περίεργο τρόπο η γεύση μιας ολόκληρης χρονιάς. Όπως και να τα περάσεις, σε όποιο φόντο, με όποια παρέα, στο σπίτι ή στα ψηλά βουνά, στο εξωτερικό ή βαθιά στην ενδοχώρα, τα Χριστούγεννα καταλήγουν ορόσημα, επιστέγασμα του χρόνου που φεύγει. Έτσι ήταν τα Χριστούγεννα που περάσαμε τρώγοντας παϊδάκια στην ταβέρνα του Κωστή στον Κονισκό Τρικάλων. Πέστροφα στην ταβέρνα του Σταθμού Άγρα στην Έδεσσα. Γίγαντες στα Ψαράδικα στη Μικρολίμνη Πρεσπών. Τσιτσίραβλα στις Μηλιές Πηλίου. Αγριογούρουνο στιφάδο στο καλοστολισμένο τραπέζι της κυρίας Αθηνάς στη Νάουσα. Παϊδάκια προβατίνας στο Παλαιοχώρι Φθιώτιδας, το χωριό του Θύμιου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΧριστούγεννα στα ψηλά βουνά

Τα αναπολώ όλα ανεξαιρέτως, μα είναι τα Χριστούγεννα μιας άλλης χρονιάς που μου έχουν σφηνωθεί στο μυαλό. Δεν είχαμε πάει πουθενά, αλλά είχαμε μεγάλες βλέψεις για το γιορτινό τραπέζι στο πατρικό. Θα τρώγαμε beef Wellington του Gordon Ramsay, με duxelles μανιταριών και όλα τα κομφόρ. Το είχα αναλάβει εγώ. Είχα φτιάξει δύο τεμάχια, τυλιγμένα καλά καλά σε φύλλο σφολιάτας. Κόβοντας το πρώτο, στο τραπέζι, μπροστά σε όλους, είχα δει τα πρώτα ανήσυχα βλέμματα. «Εγώ δεν θέλω τώρα, τρώω ακόμα σαλάτα», «εμένα βάλε μου από την άκρη». Το κρέας ήταν ψημένο στην εντέλεια για μένα, αλλά ενδεχομένως παραπάνω ροζ για τις αντοχές της παρέας. Θυμάμαι να αφήνω με πόνο ψυχής το δεύτερο Wellington να παραψηθεί στον φούρνο. Το φιλέτο έγινε well done (γκρι), αλλά οι συγγενείς και οι φίλοι το απόλαυσαν, και αυτό είχε σημασία.

Τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό δεν είχε εκείνο το τραπέζι. Ούτε καν το φαγητό. Θυμάμαι απλώς να τρώμε και να πίνουμε και να γελάμε. Θυμάμαι τη Λίλη, που λείπει πια, σε μια γωνία του τραπεζιού με το γνωστό πονηρό ύφος. Θυμάμαι την αδερφή της μαμάς πριν αρρωστήσει, να ’χει τρελά κέφια και να τραγουδά. Όσο και να στύβω το κεφάλι μου, δεν μπορώ να θυμηθώ ποιας χρονιάς γιορτή ήταν. Ίσως δεν έχει σημασία, ίσως καλά κάνει και έχει χαθεί στη μνήμη. Η γεύση εκείνης της γιορτής ήταν η γεύση των περασμένων Χριστουγέννων.