

Λίνα Γιάνναρου
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, με μια από τις πρώτες αναμνήσεις μου να είναι η κουζίνα της γιαγιάς, η μια κουταλιά ταχίνι που έβαζε στον τούρκικο καφέ και η μπουκιά από ψωμί πολυτελείας που βουτούσε στο φαϊ όσο ακόμα σιγοέβραζε στην κατσαρόλα. Συγκινούμαι που, έτσι που τα έφερε η ζωή, σήμερα μαγειρεύω και τσιμπολογάω στην ίδια κουζίνα. Από το 2000 γράφω στην Καθημερινή (καμια φορά για φαγητό), αγαπώ το σινεμά και τα σινεμά, στα ραντεβού φτάνω πρώτη και στα εστιατόρια είμαι αυτή που θα συντονίσει την παρέα ώστε να παραγγείλουμε επιτέλους. Από μια περίεργη κληρονομικότητα όλη μου η ζωή είναι ένας αγώνας αντίστασης στις γεύσεις που περισσότερο αγαπώ, τις “ψωμάρες” που λέει κι η μαμά. Τα κουτσοκαταφέρνω αλλά όλα θα κριθούν στα πλέι οφ. Πρόσφατα απέκτησα ένα γιο που έχει ανατρέψει ό,τι ήξερα για τη ζωή και το bio μου.