Αφρόψαρο: το θαλασσινό εστιατόριο του Νέου Ηρακλείου έχει φίλους πιστούς

Δεν έχω πάει πολλές φορές στα μέρη του Αφρόψαρου. Είναι ωραία η γειτονιά του, εκεί στο Νέο Ηράκλειο, με τα χαμηλά της σπίτια δίπλα στις πολυκατοικίες και τα δέντρα στη σειρά, παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού. Και το εστιατόριο είναι ωραίο. Μπορείς να προτιμήσεις την αυλή στο μπροστινό του κομμάτι με την οροφή που ανοιγοκλείνει αναλόγως του καιρού ή την ψηλοτάβανη σάλα -–εμείς εκεί καθίσαμε– με τη μεγάλη ραφιέρα που είναι φορτωμένη με ρετρό αυτοκινητάκια, παλιές τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, καπέλα, φιάλες κρασιού και ξυλοκιβώτια, τα ιδιαίτερα φωτιστικά και τον χαρακτηριστικό μπλε καπιτονέ καναπέ που τον μοιράζονται τρία τραπέζια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΠσαράς, Θεσσαλονίκη: από το καΐκι στην ψαροκασέλα κι από εκεί στο πιάτοΈχει το δικό του, ζεστό φύρδην μίγδην ο χώρος, που με την πρώτη ματιά, σαν στιλ τουλάχιστον, δεν σου βγάζει ψαροεστιατόριο. Αλλά η μαρμάρινη ψαριέρα, που τη βλέπεις με το που μπαίνεις με τα καλούδια της ημέρας με τα ταμπελάκια τους –«οι πιο όμορφες σφυρίδες, ροφοί κούκλοι»- στον πάγο, που τα αξιοποιούν από κεφάλι ως την ουρά (head to tail) σε διαφορετικές παρασκευές, σασίμι, αχνιστά, ψητά, τηγανητά, μαγειρευτά, μαζί τα πολλών θαλασσινά πιάτα που πάνε κι έρχονται σε βάζουν στο κλίμα. Δευτέρα βράδυ που πήγαμε ήταν γεμάτο: και φιλικές παρέες πετύχαμε και οικογένειες και επαγγελματικά τραπέζια. Θέλει τηλεφώνημα για κράτηση ακόμη και τις μέρες ήπιας κυκλοφορίας.

Το μενού έχει πολλά και διάφορα, άλλα πιο απλά/κλασικά, άλλα πιο μοντέρνα, άλλα πιο ελληνικά, άλλα πιο multi-culti και μαζί τους μια μεγάλη συλλογή κρασιών από τον ελληνικό και ξένο αμπελώνα. Τα ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο, με τα μυρωδικά τους και σασίμι από πάνω, μια χοντρούτσικη χορταστική φέτα μαγιάτικου, τα οποία απλώνονται πάνω σε μια σάλτσα γιαουρτιού, είναι ευφάνταστη κι ορεκτικότατη αρχή. Νοστιμότατα. Κι η καραβιδόψιχα πολύ καλή, τραγανή απ’ έξω και με σάρκα ζουμερή, μαρτυράει καλό τηγάνι, αν και κατ’ εμέ η μαγιονέζα με τρούφα που τη συνοδεύει τη σκεπάζει χωρίς λόγο. Δεν χρειάζεται να τη βουτήξεις πάντως, η μαγιονέζα έρχεται χωριστά, σε ένα μπολάκι σε σχήμα κοχυλιού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΛέσβιον: ένα ουζερί με αληθινούς μεζέδες δίπλα στα νταμάριαΤο κριθαράκι με τη σκορπίνα το είχα βάλει από την πρώτη στιγμή στο μάτι, αλλά μέχρι να αποφασίσουμε πορεία, το τελευταίο το καπάρωσαν από ένα κοντινό τραπέζι. Έτσι πάει με το φρέσκο ψάρι. Είναι τι θα βρεις. Οπότε πήραμε το ριζότο με γαρίδες, τσορίθο, λάδι καπνιστής πάπρικας και πιπεριές χαλαπένιος. Εδώ μας τα χάλασε λίγο η κουζίνα. Ήταν ευχάριστα καυτερό, αλλά έλειπε το χύλωμα στο ρύζι και το λάδι μαζί με το (νόστιμο αλλά πολύ) τσορίθο, του έδιναν αίσθηση λιπαρή, βαριά. Νομίζω ότι με λιγότερη ποσότητα των δύο τελευταίων συστατικών θα ισορροπούσε καλύτερα. Το φαγκρί το έψησαν μια χαρά πάντως. Το καθάρισαν επιμελώς οι σερβιτόροι εκεί στο πλάι, προσγειώθηκε στο τραπέζι και τιμήθηκε δεόντως.

Το σέρβις, υπ’ ατμόν, είχε το νου του στο τραπέζι από την ώρα που καθίσαμε μέχρι το γλυκό, που ήταν μια συμπαθητική αν και όχι πολύ σπιρτόζικη lemon pie με μπόλικη ιταλική μαρέγκα. Είχαμε απορροφηθεί στην κουβέντα και χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι την ώρα που την έφεραν την έκοψαν σε κομμάτια (υπερβάλλων ζήλος). Είναι πολύ περιποιητικό το εστιατόριο του Νέου Ηρακλείου. Συμβάλλει στη δημοφιλία του και αυτό.