Θυμάμαι να πηγαίνω στον Βλάσση από τότε που ήμουν φοιτήτρια. Το μαγαζί της οδού Μαιάνδρου στα Ιλίσια πάντα μου άρεσε, γιατί, ενώ είχε την αύρα ενός αστικού εστιατορίου, με τα άσπρα τραπεζομάντιλα και την ψηλοτάβανη σάλα, το κλίμα ήταν φιλικό, το σέρβις απροσποίητο –πάντα ευγενικό– και οι γεμάτοι τοίχοι με αφίσες τέχνης και πολιτισμού τού έδιναν τον αέρα του καλλιτεχνικού στεκιού. Εκεί πήγαινα όταν ήθελα να ευχαριστηθώ καλό ελληνικό φαγητό. Έφυγα από την Αθήνα, γύρισα. Από φοιτήτρια έγινα δημοσιογράφος, μεσολάβησε η πανδημία και όμως ο Βλάσσης παραμένει μια αξία σταθερή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νίκος και Γιάννα: Το τσιπουράδικο του Βόλου που προτείνουν οι ντόπιοι
Το πρώτο κατάστημα άνοιξε ο Βλάσσης Παπαγιαννόπουλος τον Νοέμβριο του 1983 στην οδό Αρματολών και Κλεφτών, κάτω από τον Λυκαβηττό. Στην κουζίνα βρίσκονταν οι αδελφές του, Μαρίκα και Φρόσω, που έφτιαχναν αρνάκι ή κατσίκι στον φούρνο με πατάτες και μαγειρευτά της εποχής. Ο Βλάσσης έκανε τις αγορές, την προετοιμασία και, όταν είχε χρόνο, έψηνε κρέατα – το κοκορέτσι του το προτιμούσαν όλοι. Έρχονταν πολιτικοί, εφοπλιστές, καλλιτέχνες και το μαγαζί απογειώθηκε. Το 1996 μεταφέρθηκε στην οδό Παστέρ, σε μια παλιά μονοκατοικία. Η επιχείρηση συνέχισε να είναι οικογενειακή και όλοι ήξεραν ότι εκεί θα φάνε νόστιμο, ειλικρινές ελληνικό φαγητό και θα χορτάσουν με μερίδες γενναίες και όχι μια σταλιά. Στη Μαιάνδρου, στα Ιλίσια, πήγαν το 2009. Το μαγαζί έχει περάσει πια στα χέρια της επόμενης γενιάς. Την κουζίνα έχουν αναλάβει τα παιδιά του ιδρυτή, η Νέλλη και ο Βασίλης, μαζί με τα ανίψια του.
 |
 |
Βγαίνουμε στα κουτούκια της Αθήνας και του Πειραιά
Στον Βλάσση δεν έχουν σπεσιαλιτέ, αλλά αφουγκράζονται τον κόσμο. Το κατσικάκι ή το αρνάκι στον φούρνο με πατάτες πάντα υπάρχει στο μενού και το προσφέρουν σε πιατέλα, σαν κυριακάτικο σπιτικό φαγητό. Ο κατάλογος αλλάζει συχνά και ποτέ δεν σερβίρουν φαγητό της προηγούμενης ημέρας. Μαγειρεύουν μετρημένα, δεν περισσεύει τίποτα και, αν μείνει κάτι, το τρώνε εκείνοι. Η ποικιλία που έχουν είναι μεγάλη. Κάνουν σοφρίτο και παστιτσάδα, φρυγαδέλια, μαγειρίτσα, κανονική σπιτική ελληνική κουζίνα δηλαδή. Μεγάλη έμφαση δίνουν στα ψάρια. Τα κάνουν ψητά, τηγανητά ή τα βάζουν σε αθηναϊκή σαλάτα με μαγιονέζα, που πάντα παραγγέλνω. Δυνατό χαρτί του Βλάσση είναι επίσης τα όσπρια, οι σούπες και τα λαδερά – είναι μετρημένα στο λάδι τους, ούτε «πνιγμένα» ούτε στεγνά. Τώρα τον χειμώνα δοκιμάστε τη σελινόριζα α λα πολίτα, ένα νοστιμότατο λαδερό, τους λαχανοντολμάδες με τη μεταξένια σάλτσα αυγολέμονο ή την καλοχυλωμένη κοτόσουπα, που είναι βάλσαμο. Τα περισσότερα πιάτα τα σερβίρουν και σε μισές μερίδες, πράγμα βολικό για όσους θέλουν να δοκιμάσουν διάφορα. Για το τέλος έχουν ένα ανάλαφρο εποχικό και γευστικό γλυκάκι που πολύ αγαπώ: ψητό μήλο ή κυδώνι με μία κουταλιά ποιοτικό γιαούρτι.
Έχουν αρκετές επιλογές από γνωστά ονόματα του ελληνικού αμπελώνα, κάποιες από τις οποίες και σε ποτήρι. Ο Βλάσσης μαζεύει κόσμο όλων των ηλικιών, εργαζομένους, κατοίκους της γειτονιάς, οικογένειες και ζευγάρια. Τις καλές μέρες βγάζουν τραπεζάκια στο απέναντι πεζοδρόμιο, δίπλα στο πάρκο, που είναι ωραία και ήσυχα, παρότι είναι παράδρομος της Μιχαλακοπούλου.
