Αλάργα: Ένα ρακάδικο-έκπληξη στον Υμηττό, με ρίζες από την Κρήτη

Απέναντι από την πλατεία Υμηττού είναι το Αλάργα. Αραδιάζει μεταλλικά τραπέζια καφενείου στο πεζοδρόμιο, δίπλα στην κίνηση του δρόμου, στην πρασιά του έχει φυτέψει μυριστικά και φραγκοσυκιές, κι έχει και μερικά δεντράκια σιμά του – εμείς καθόμαστε πλάι σε μια νεραντζιά. Και μέσα έχει κόσμο πάντως. Τα πιο μεγάλα, μαρμάρινα τραπέζια βολεύουν καλύτερα αν θέλεις να βάλεις στη μέση πιο πολλά (στα έξω αναγκαστικά θα στριμωχτούν λίγο) και τα γωνιακά καναπεδάκια με τις μαξιλάρες είναι παρεΐστικα. Κι όταν παίρνεις στα χέρια σου τον κατάλογο βλέπεις ότι κάτι ιδιαίτερο κάνουν σ’ αυτό το μαγαζί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤο επόμενο εστιατόριο του Σήφη Μανουσέλη θα είναι κρητικό

Στο ρακάδικο του Γιώργου Γκούμα για αφετηρία τους έχουν διαλέξει την Κρήτη, αν και αντλούν υλικά και γεύσεις και από αλλού. Τα τουρσάκια τους, κι έχουν μπόλικα –εμείς πήραμε τις τραγανές άγριες αγκινάρες που έρχονται από το νησί και τους μαύρους γίγαντες από τις Πρέσπες, με σποράκια μάραθου και λίγα μυρώνια από πάνω– είναι ό,τι πρέπει για την πρώτη τσικουδιά. Το ίδιο κι η πρασινωπή, λεία ρεγκοσαλάτα. Έχει μαϊντανό και κόλιανδρο. Έχει και τσαγανό. Φτάνει στο μπολάκι της παρέα με εφτάζυμο παξιμάδι. Η κουκουβάγια με την τριμμένη ντομάτα και τη γαλομυζήθρα που ακολουθεί έχει κι εκείνη ένα άλλο, ακόμη πιο ωραίο παξιμάδι ψημένο σε ξυλόφουρνο ατσιποπουλιανό (Ατσιπόπουλο είναι ένα χωριό του Ρεθύμνου) κι όλη την νοστιμιά των απλών υλικών που συναντιούνται και δένουν αβίαστα.

Είναι κι άλλα τα ωραία σ’ αυτό το σύγχρονο ρακάδικο, το μενού του οποίου έχει επιμεληθεί ο πολύ καλός σεφ Μιχάλης Χάσικος, που έχει τα Hasika στο Ρέθυμνο – στην ανοιχτή κουζίνα βρίσκεται ο Βασίλης Βασιλείου. Φέρνει την παράδοση στο τώρα κρατώντας τον χαρακτήρα, την ψυχή των συνταγών. Η πίτα με κρεατένιο, πικάντικο βοδινό σουτζούκι, γραβιέρα από την Ασή Γωνιά και φέτα, ένα πληθωρικό τραγανό ρολάκι με τηγανητή χειροποίητη ζύμη, είναι πολύ νόστιμη. Πήραμε και τον κοκκινιστό κόκορα με ξινόχοντρο, μελιτζάνα και φέτα, ο οποίος ήταν μεν τρυφερός, κι απλόχερη μερίδα, αλλά είχε αρκετά ανεβασμένη την κανέλα και ήταν μάλλον υπερβολικά γλυκός. Όπως επίσης και το καλομαγειρεμένο τσιγαριαστό με στακοβούτυρο και μαρουβά, με το γευστικό ζουμάκι και τα τσιπς πατάτας, το οποίο τιμήθηκε δεόντως. Κάπου στο ενδιάμεσο, πιάσαμε κουβέντα με τον Νίκο Φραγκιδάκη, τον υπεύθυνο του Αλάργα, που έχει μεγαλώσει στην Αθήνα, αλλά με με καταγωγή από τα Χανιά και σπουδές στο Ρέθυμνο, την Κρήτη την έχει στην καρδιά του. Από το από που έρχονται τα τουρσάκια και τα παξιμάδια ξεκινήσαμε και, γεμίζοντας ενδιάμεσα κανα δυο φορές τα ποτήρια, πήγαμε μακριά. Τα ψάχνουν τα υλικά τους. Σε διάφορες μεριές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΝτάκος ο κρητικός, ο ελληνικός: 18 συνταγές που φωνάζουν καλοκαίρι! Έχουμε και λέμε. Τις αγκινάρες, τους ασκορδουλάκους, το κρίταμο και τους ασκολύμπρους τους παίρνουν από την Αμαλία Κλάδου, το παξιμάδι που βάζουν στην κουκουβάγια από τον φούρνο του Μυστράκη, από την κυρία Ψυχουντάκη στην Ασή Γωνιά έρχονται η γραβιέρα, η στάκα κι όχι μόνο, τα λουκάνικα και το απάκι είναι του Βαβουράκη, οι πατάτες από το οροπέδιο Λασιθίου. Το αρνάκι είναι από την Καλαμάτα, κι έχουν και κατσικάκι Αμοργού τα Σαββατοκύριακα. Το μενού κρύβει κι αρκετά θαλασσινά –χταπόδι λιόκαφτο, καλαμάρι τηγανητό στο μελάνι του και πάει λέγοντας– που τ’ αφήσαμε για μια επόμενη φορά. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά θέλουν να βάλουν κι άλλα. Αντικριστό, ας πούμε. Ή ρεβυθάδες σε μαντεμένιες γάστρες. Δίπλα στις εμφιαλωμένες τσικουδιές τους, τα ούζα και τα τσίπουρα, σκέφτονται να προσθέσουν και κάποια εμφιαλωμένα κρασιά με το ποτήρι (τώρα έχουν κρασί από ασκό, του Λαφαζάνη). Όσοι αγαπούν την μπίρα, εδώ θα βρουν την Ντόπια που φτιάχνει μια παρέα από τον Υμηττό.

Άμα ψάχνεις έναν χώρο συνεύρεσης χαλαρό και φιλικό, κι όσον αφορά στις γεύσεις παραδοσιακό, σύγχρονο κι ανήσυχο μαζί, το Αλάργα αξίζει να το ανακαλύψεις. Ο Υμηττός δεν είναι τόσο μακριά. Από το Παγκράτι ή τη Δάφνη δεν απέχει και πολύ. Μερικές φορές μάλιστα, από ό,τι έμαθα, πιάνει τα όργανα. Ο Νίκος Φραγκιδάκης λέει ότι οι μουσικές βραδιές τους θέλουν να μοιάζουν με τα γλέντια στα χωριά, που άλλοτε είναι κανονισμένα κι άλλοτε ανάβουν με μια σπίθα, από το τίποτε, κι όλοι γίνονται μια παρέα. Με κρητικά κι άλλα νησιώτικα, μικρασιάτικα, ηπειρώτικα, έντεχνα. Από τα γλεντζέδικα «γειτονέματα» περνάει στη γειτονιά. «Ταιριάζει εδώ, νομίζω, αυτό το μαγαζί. Είναι μεν αστικό το περιβάλλον, αλλά ο Υμηττός είναι μια περιοχή με μικρό συντελεστή δόμησης. Τα σπίτι είναι διώροφα. Αν πάτε μια βόλτα, θα το δείτε, όπου και να ‘σαι βλέπεις ουρανό», μας λέει την ώρα που καληνυχτίζουμε. Για να τσιμπήσουμε κάτι μετά το γραφείο ήρθαμε, με κείνα και με τα άλλα έχει πάει αργά.