Είμαι «κληρονομικός» πελάτης στον Αργουδέλη στον Πειραιά, πρώτα ο παππούς, μετά ο μπαμπάς και τα τελευταία χρόνια η αφεντιά μου. Το εργοστάσιο της οικογενειακής χαλβαδοποιίας είναι στα Καμίνια. Έχει και πωλητήριο εκεί, που εξυπηρετεί τη γειτονιά. Το επισκέφτηκα στη βόλτα μου στα Καμίνια και παρακολούθησα την παρασκευή του χαλβά. Η συνταγή παμπάλαιη, ταξίδεψε με την οικογένεια από τη Μυτιλήνη στις Κυκλάδες και από εκεί στον Πειραιά, μου εξηγεί η Ροζίνα Σταθοπούλου, τέταρτη γενιά, ενώ με ξεναγεί. Βλέπω πώς πλένεται το σουσάμι. Πώς μουλιάζει στη σαλαμούρα, να αποφλοιωθεί μετά. Πώς στεγνώνει στην τρυπητή καζάνα με τη φυγόκεντρο. Πώς ψήνεται σε ανοιχτού τύπου μηχανές για να μπορεί να αναπνέει. Μετά θα συνθλιβεί, να βγει το πολύτιμο ταχίνι σε μηχανή με μυλόπετρες. Δύο φορές, να γίνει βελουτέ. Σε κυλινδρικό βραστήρα θα γίνει αφέψημα η χαλβαδόριζα (το «τίμιο» ξύλο του χαλβά, υπεύθυνο για το ινώδες της καραμέλας) και με αυτό θα γίνει καραμέλα. Μετά ζυμώνεται στις καζάνες με το ταχίνι, γενναία, δυνατά χέρια ντυμένα με πυράντοχα γάντια-ειδική παραγγελία θα σηκώσουν τη ζύμη στον αέρα, θα την πάνε από δω, από κει, θα την νταντέψουν, μη σπάσουν οι ίνες, θα την αφήσουν να ησυχάσει και δώσ’ του πάλι. Ζεστός θα μπει στα κουτιά, όλη η οικογένεια στο πόδι, όλοι οι εργάτες μια οικογένεια. Γεύσεις δεν έχουν περίεργες. Τις κλασικές και από νέες, μαστίχα, φυστίκι πράσινο, φουντούκι, καφέ, πράγματα οικεία, δικά μας. Η εταιρεία παράγει επίσης ταχίνι, γλυκά κουταλιού, βανίλιες, βυσσινάδα, λουκούμια κ.λπ.
*Οι τιμές και το μενού των εστιατορίων είναι αυτά που ίσχυαν κατά τη χρονική περίοδο συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου και ενδέχεται να έχουν αλλάξει.
*Τα ρεπορτάζ αγοράς και τα προϊόντα που προτείνουμε στον Γαστρονόμο είναι επιλογές των συντακτών και δεν έχουν εμπορικό σκοπό ούτε αποφέρουν διαφημιστικό έσοδο.
