Λιλιπούτειες βόμβες απόλαυσης! Μικρά, στρογγυλά και τραγανά (εξωτερικά) ζυμαράκια, που με το πρώτο δάγκωμα απελευθερώνουν τόνους γλύκας. Η συνταγή απλή, το σερβίρισμα με κανέλα και σουσάμι, χωρίς νεωτερισμούς και προσθήκες. Η συνταγή ίδια όπως τότε, το 1912, που ο παππούς Θοδωρής Κτιστάκης επέστρεψε από την Αλεξάνδρεια στη γενέτειρά του, τα Χανιά, και άνοιξε το πρώτο μαγαζί. Παρέμεινε ίδια και το 1950, όταν μετακόμισε μετά από παραίνεση του Σοφοκλή Βενιζέλου και της Μαρίκας Κοτοπούλη στην Αθήνα, στην Αγ. Κωνσταντίνου. Με τον ίδιο τρόπο γίνονται οι λουκουμάδες και σήμερα, από την οδό Σωκράτους πια, όπου συνεχίζει τη δουλειά ο εγγονός του, επίσης Θοδωρής.
Από μικρός στη δουλειά, παίζει τη ζύμη στα δάχτυλα και έχει μάθει όλα τα καπρίτσια και τις ιδιοτροπίες της. «Όλα στο χέρι γίνονται εδώ. Ακόμα και το ζύμωμα. Δεν έχω βρει ακόμη το κατάλληλο ζυμωτήριο. Το μόνο μηχάνημα είναι η φριτέζα», εξηγεί ο Θοδωρής, που αγαπά την Ομόνοια και τους ανθρώπους της. Άλλωστε έμαθε να περπατάει στην προσπάθειά του να πιάσει το νερό από το σιντριβάνι της, γνώρισε τον κόσμο μέσα από αυτήν. Και τι κόσμος! Αληθινός. Κάθε καρυδιάς καρύδι: μεροκαματιάρηδες, ηθοποιοί, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, μετανάστες, πλούσιοι που κατεβαίνουν στην Ομόνοια σαν να πηγαίνουν σε εξωτικό προορισμό, τουρίστες με τις γαστρονομικές εφαρμογές στο κινητό τους, πιτσιρίκια με σκέιτ και καλλιτέχνες του δρόμου, όλοι σουλατσάρουν στην καρδιά της πόλης και όλοι φεύγουν με ένα πακετάκι με τους λαχταριστούς λουκουμάδες. Κάποιοι τους τρώνε εκεί, ρεμβάζοντας την πολύχρωμη κίνηση της πόλης, κάποιοι ζητούν να τους πάρουν σε πακέτο για να το στείλουν σε συγγενείς τους στο εξωτερικό, άλλοι ήρθαν μικρά παιδιά και έρχονται πλέον παππούδες. Τους σερβίρει με ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν σερβίρει καφέ ή άλλο ρόφημα.
Εδώ θα έρθεις μόνο για τους λουκουμάδες. Το καταπληκτικό είναι ότι τρώγονται άνετα και κρύοι, και επίσης διατηρούν τη νοστιμιά τους ακόμα κι αν περάσουν κάποιες μέρες. Η εξήγηση απλή: οι λουκουμάδες του είναι βουτηγμένοι μόνο στο σιρόπι. «Ο λουκουμάς με μέλι είναι γλυκό της ώρας. Τον φτιάχνεις, τον περιχύνεις με μέλι και πρέπει να τον φας αμέσως, ζεστό. Ο δικός μας είναι όπως τα σιροπιαστά γλυκά, που τα απολαμβάνεις και ζεστά, αλλά και κρύα μετά από μερικές μέρες».