Στο μεδούλι της Ιαπωνίας κρύβεται ο ξερός ανθότυρος.
Η θέση: Στην καρδιά της αθηναϊκής τσάινατάουν, Βουλής και Απόλλωνος γωνία.
Η ατμόσφαιρα: Εστιατόρια σαν το Nolan δεν επιδιώκουν να γίνουν προορισμός με την κλασική έννοια, είναι όμως εκεί για να τα βρεις στη βόλτα σου. Ο χώρος μικρός, δεν χωράει πάνω από 25 άτομα -τώρα που ανοίγει ο καιρός, το φαρδύ πεζοδρόμιο έχει ήδη φανεί χρήσιμο-, και η απόσταση ανάμεσα στα τραπέζια ελάχιστη. Είναι σίγουρο ότι θα σχηματιστεί ουρά, ιδίως εφόσον δεν γίνονται κρατήσεις το μεσημέρι, γεγονός που δικαίως θα αποθαρρύνει μερικούς. Αν όλο αυτό είναι μέρος της γοητείας του μένει να το αποφασίσει ο καθένας. Πάντως, η νεανική δυναμική του και η ατμόσφαιρα κοσμοπολίτικου νεο-μπιστρό έχουν ενδιαφέρον.
Το φαγητό: Οι παραδοσιακές δομές του εστιατορίου καταργούνται και στο μενού, που δεν διαρθρώνεται ανά κατηγορίες, αλλά περιλαμβάνει όλα τα πιάτα μαζί – σαλάτες, ορεκτικά και κύρια. Ο Ελληνοϊάπωνας σεφ Σωτήρης Κοντιζάς, με προϋπηρεσία στο Π-box υπό τον Χριστόφορο Πέσκια, άνοιξε τα φτερά του και προς το παρόν δεν δείχνει έτοιμος να προσγειωθεί. Ακούραστος, ιχνηλατεί τις γεύσεις της διπλής καταγωγής του και μπλέκει soba noodles με σολομό και ταχίνι (αντικαθιστώντας έτσι το ασιατικό σησαμέλαιο), γόπες ελαφροψημένες με ελαιόλαδο και φρέσκο κόλιανδρο, ξερό ανθότυρο με καμένα λάχανα και κουνουπίδια (τεχνική της μόδας στο εξωτερικό) και γιαπωνέζικα αρτύματα, αρνί με κολλώδες ασιατικό ρύζι. Αξιοποιεί χρονοβόρες τεχνικές ζύμωσης για να φτιάξει ψωμάκια από πατάτα και δείχνει μια εκπληκτική μαεστρία στο να κατασκευάζει υλικό-υλικό πιάτα παράξενα ως προς τους συνδυασμούς αλλά όλως παραδόξως απόλυτα comfort. Η μαγειρική του είναι πειραματική, χωρίς να ξενίζει, αλλά και στιβαρή, γειωμένη, σε επαφή με την πρώτη ύλη. Η βιετναμέζικη κοτόσουπα με noodles και ωμό κρόκο αυγού είναι δυνατό πιάτο, όμως η υγρή ομελέτα με σπανάκια και σπαράγγια, παρότι νόστιμη, η χαλαρή υφή της ξενίζει αρκετούς. Τα υπερδημοφιλή τον τελευταίο καιρό ψωμάκια ατμού με γέμιση από ξεψαχνισμένο χοιρινό είναι μάλλον τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει. Τα γλυκά απολύτως επιδορπιακά.
Ο λογαριασμός: Οι τιμές λιγάκι τσιμπημένες, όχι όμως υπερβολικές για την ποιότητα του φαγητού. Υπολογίστε περίπου 30 – 35 ευρώ το άτομο με ένα μπουκάλι κρασί για δύο.
Η κάβα: Τα κρασιά, ελληνικά και ξένα, μελετημένες επιλογές, και μερικά σε ποτήρι. Έξοχος ο Σιδερίτης του Παρπαρούση, ταίριαξε με όλες τις επιλογές μας.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά καθημερινά, εκτός Δευτέρας, από το μεσημέρι. Το πάρκινγκ στην περιοχή από δύσκολο έως εντελώς αδύνατο. Κρατήσεις γίνονται για τα sittings μετά τις 10 το βράδυ.