Ενα μοντέρνο εστιατόριο με προσεγμένες κυκλαδίτικες και ελληνικές γεύσεις.
Η θέση: Στο γυαλό της Ερμούπολης. Εδώ Σύρος.
Η ατμόσφαιρα: Απλό γουστόζικο περιβάλλον, με γλυκό φωτισμό. Το καλοκαίρι η δράση μεταφέρεται έξω, δίπλα στα πλεούμενα.
Το φαγητό: Mοντέρνα συριανά, κυκλαδίτικα, ελληνικά φαγητά µαγειρεύει ο νεαρός σεφ ∆ηµήτρης Πλυτάς. Η µαγειρική του παιχνιδιάρικη, ανάλαφρη, σεφίστικη αλλά φιλική, πολυσυλλεκτική αλλά µε χαρακτήρα. Τα ντόπια προϊόντα και οι συνταγές των Κυκλάδων πρωταγωνιστούν.
Τα βλίτα µε σάλτσα λεµονιού και τηγανητά κρεµµύδια, ας πούµε, τι ωραίο πιάτο: τα χόρτα ζωντανά (σαν να ζεµατίστηκαν εκείνη την ώρα), η σάλτσα ένα φίνο, καλοδουλεµένο λαδολέµονο και τα κρεµµύδια να προσθέτουν πόντους νοστιµιάς και τραγανή υφή στο όλον. Το µπριάµ του έχει λαχανικά αλ ντέντε, δουλεµένα ένα-ένα (προφανώς σοτέ και µετά τελειωµένα στον φούρνο), ζεστό συριανό τυρόπηγµα, ρίγανη και βασιλικό. Η τυροκαυτερή φτιάχνεται µε ντόπιο µαλακό τυρί από το τυροκοµείο «Ζωζεφίνος» και σερβίρεται µε µαρµελάδα ντοµάτας και πίτες ψητές. Το χταπόδι στο τηγάνι ήταν εκείνη τη µέρα στη σχάρα, κρουστό και µαστιχωτό, τα συνοδευτικά του όµως ήθελαν περισσότερη δουλειά: άτονη κρέµα αγγουριού (ζελέ τη λέει) και η φακοσαλάτα µε υπερβολικά τραγανές φακές. Το κουνελάκι στιφάδο στη γάστρα αντιθέτως ήταν ζουµερό και υπερνόστιµο. Με ακρίβεια ψηµένο το φιλέτο τσιπούρας, και ωραία η απωανατολίτικη γαρνιτούρα του (τα δηµοφιλέστατα –ακόµα και σε ψαροταβέρνες– φύκια wakame, αρτυµένα µε σόγια σος), αλλά το πιάτο κάπως µας αποπροσανατόλισε.
Ο λογαριασμός: Οι τιµές φιλικές. Υπολογίστε περίπου 25€/άτοµο (µε κρασί).
Η κάβα: Η λίστα κρασιών ελληνική, µε καλές value for money επιλογές. Συνοδεύσαµε µε το κοφτερό Ασύρτικο «Σαν τα Μάραθα» από το οινοποιείο του νησιού.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά καθηµερινά, µεσηµέρι-βράδυ.
