Ξέρετε τί εκτιμούσα ιδιαίτερα, ίσως και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, στο καλό μας Funky Gourmet; Ότι τα φαγητά του ήταν φαγητένια. Μπορεί το σχήμα, η φόρμα, το στιλ να ήταν υψηλής γαστρονομικής νοημοσύνης, η νοστιμιά όμως ήταν τσιτωμένη, στομαχική, μαρτυρούσε την ουσιώδη σχέση των δημιουργών τους, Νίκου Ρούσσου και Γεωργιάννας Χιλιαδάκη, με τις πρώτες ύλες και την υπερχειλίζουσα λαϊκή μαγειρική, μια σχέση –τολμώ να πω– ερωτική. Η καλή νοστιμιά παραμένει το ζητούμενό τους, όπου κι αν βρεθούν. Αμήν λέγω υμίν.
 |
 |
Στην Αθήνα, αυτόν τον καιρό τούς δοκιμάζουμε στο Zurbaran. Επιμελούνται το μενού του κολωνακιώτικου εστιατορίου, ένα μενού εκ πρώτης όψεως αλλοπρόσαλλο, που όμως εξυπηρετεί έναν σαφώς προσδιορισμένο στόχο. Το Zurbaran δεν είναι ένα γαστρονομικό εστιατόριο με ένα συγκεκριμένο φαγητικό αφήγημα. Είναι ένα πολυσύχναστο στέκι που οφείλει να ικανοποιεί καθημερινώς τους πελάτες του, προσφέροντάς τους επιλογές. Μοιάζει αλλοπρόσαλλο, έχει από ωμά μέχρι μπέργκερ, από σατομπριάν μέχρι σπαγκετάδα cacio e pepe με τρούφα, έχει όμως επίσης αυτόν τον κοσμοπολιτισμό που συναντάς στα καλά ολοήμερα εστιατόρια των σύγχρονων μητροπόλεων.
Το Zurbaran δεν είναι ένα γαστρονομικό εστιατόριο με ένα συγκεκριμένο φαγητικό αφήγημα. Είναι ένα πολυσύχναστο στέκι που οφείλει να ικανοποιεί καθημερινώς τους πελάτες του.
Στη συλλογή αυτή αποτυπώνονται με τρομερή ευχέρεια τα ταξίδια των σεφ, τα σουξέ των μαγαζιών τους στο Λονδίνο, η φαγητική τους έρευνα στο πάλαι ποτέ Funky, γενικώς η αγάπη τους για το καλό φαγητό. Κρατήστε σημειώσεις από την εκτενέστατη δοκιμή μας και ανάλογα με τις ορέξεις σας παραγγείλτε: Beef tataki με ζωμό κρεμμυδιού και σόγια. Σφυρίδα carpaccio με πικάντικη salsa ντομάτας. Steak tartare με κρόκο αυγού κονφί. Βροντερό «ναι» σε όλα. Τα νιόκι με τρούφα και κρέμα παρμεζάνας είναι ένας κρεμώδης πειρασμός. Τα νιόκι gluten free, η τρούφα φρέσκια. Τα χειροποίητα ντάμπλινγκ γαρίδας είναι καλύτερα από πολλών ασιατικών εστιατορίων. Τα λινγκουίνι με σφυρίδα, ντοματίνια, λεμονόχορτο και εσπεριδοειδή, μια εμπνευσμένη μακαρονάδα, υποδειγματικά μαγειρεμένη, απολύτως λαχταριστή. Η πονηρή al limone με καπνιστό χέλι και κρέμα παρμεζάνας είναι στα ευπώλητα. Λογικό, what’s not to like; Για τη σφυρίδα φρικασέ βλ. τον «Γαστρονόμο» αυτής της Κυριακής. To μπέργκερ νεοϋορκέζικων αξιώσεων. Το πικάντικο κοτόπουλο με μεξικάνικη salsa pico de gallo και γιαούρτι, ναι, κι αυτό ωραίο. Μέχρι και η caprese ήταν εντυπωσιακά νόστιμη. Να το πω αλλιώς: το μενού αυτό είναι σαν τις κασέτες που φτιάχναμε έφηβοι για τις διακοπές: ένας σπαρταριστός αχταρμάς από χιτάκια, που τα γουστάραμε όλα, για διαφορετικούς λόγους το καθένα.
