Για πρωινή μυζήθρα αχνιστή, για βράσμα από σύκο, για τυριά, βούτυρα, ελιές και κάθε λογής νοστιμιές, αλλά κυρίως για την αυθεντική νοοτροπία του μπακάλη, σας παρουσιάζουμε το παντοπωλείο του Σκοπελίτη.
 |
 |
Μπακάλης με καπατσοσύνη, από τους παλιούς, και τετραπέρατος έμπορος, ο Παναγιώτης Σκοπελίτης μαζί με τη σύζυγό του Γεωργία έχουν το πιο γνωστό παντοπωλείο της Λέσβου από το 1996. Οι ντόπιοι τού έχουν τυφλή εμπιστοσύνη γιατί θυμάται. Ξέρει τις προτιμήσεις, τις συνήθειές τους, τα τερτίπια τους, φροντίζει για όλους, παλιούς και νέους πελάτες. Ντόπιοι με έστειλαν στον Σκοπελίτη, «γιατί εκεί θα βρεις ό,τι καλό παράγει το νησί». Πληρότητα στα τυροκομικά. Λαδοτύρια στο λάδι και αλάδωτα, φέτες και κασέρια, γιαούρτια πρόβεια ολόπαχα και βούτυρα μυρωδάτα, όλα από το νησί. Φέρνει και μυζήθρες φουρνιστές, και κάθε πρωί, για όσο υπάρχει παραγωγή, φέρνει και φρέσκες μυζήθρες, ζεστές ακόμη, κατευθείαν από την παραγωγή του τυροκομείου Σκόρδου στην κατανάλωση – «να δοκιμάσεις φρέσκια μυζήθρα μαζί με μέλι, βράσμα (πετιμέζι σύκου) ή ζάχαρη», μου συστήνουν κάποιοι πελάτες, κι εγώ φυσικά τους ακούω, το εφαρμόζω, και το αποτέλεσμα είναι πως έχω να θυμάμαι το ωραιότερο πρωινό της ζωής μου.
Τον βάζω να διαλέξει και να μου πει ποιος κάνει την καλύτερη φέτα, ποιος έχει το πιο σπέσιαλ βούτυρο, το πιο αυθεντικό γιαούρτι. Αδύνατον. Πετάει πρώτα ένα όνομα, μετά ένα δεύτερο, ύστερα λέει και τρίτο, στο τέλος μου λέει «τι να σου πω, όλοι κάνουν εξαιρετική δουλειά». Και από μικρά και από μεγάλα τυροκομεία κάνει τις προμήθειές του: από τη Γαλακτοκομική Λέσβου, από τον Συνεταιρισμό Μανταμάδου, που έχει αρωματικό αιγοπρόβειο βούτυρο, και από τον Μυστακέλλη, αλλά και από τον Αδαλή, που φημίζεται για τα γιαούρτια του, τον Σκόρδο που κάνει ολόπαχα τυριά, τον Κουτσοκτώνη που είναι πολύ μικρός παραγωγός, και τον Ταστάνη από την Άγρα, που κάνει φέτα-κορυφή. Μέχρι και τουλουμοτύρι μέσα σε τουλούμι φέρνει από τον Σκόρδο, και δεν φαντάζεστε τι μεζεκλίκι είναι – συνήθως είναι διαθέσιμο μέχρι τα μέσα φθινοπώρου, καθότι μικρής παραγωγής!
 |
 |
 |
 |
Στου Σκοπελίτη ανακάλυψα τα μικρόκαρπα, μεστά ρεβύθια Λισβορίου, limited edition κι αυτά, τα πουλάει χύμα, κι όποιος προλάβει – η νέα σοδειά αναμένεται αρχές Ιουλίου. Σε μεγάλα βάζα θα βρούμε και τις υπερσπάνιες γλυκές ελιές ροπάδες, που είναι ακατέργαστες και τρώγονται όπως είναι, έτσι όπως πέφτουν από το δέντρο – ένα ποίημα είναι η γεύση τους, σάρκα μεστή, σχεδόν κρεάτινη, ο ορισμός του γκουρμέ. Φέρνουν επίσης αγιασιώτικα παξιμάδια, απίθανα αρωματικά μέλια από τους Συνεταιρισμούς Αλυφαντών και Σκαλοχωρίου, δυο, τρία ελαιόλαδα, εκ των οποίων και το βραβευμένο από τον Γαστρονόμο ελαιόλαδο του Πρωτούλη, και σχεδόν όλη την γκάμα με τα ούζα που παράγει ο τόπος. Από εδώ ψωνίζουμε και έκτακτες σαρδέλες παστωμένες, λιπαρές και σαρκώδεις, σύκα μαστιχωτά εξαιρετικής νοστιμιάς από την Ερεσό, και τα καλούδια που κάνουν οι προκομμένες γυναίκες από τους συνεταιρισμούς: μανεστράκι, χάχλες και τραχανάδες, μυζηθροχαλβάδες, γλυκά του κουταλιού, σάλτσες και μαρμελάδες. Στα πίσω πίσω ράφια, στο βάθος του μαγαζιού, έχει και μια χούφτα είδη καθημερινής ανάγκης, όλα χρειαζούμενα.
