Στο «Point α» για νόστιμο χάζι στην Ακρόπολη

Όποτε περπατάω το βράδυ σε κάποιο δρομάκι στο κέντρο, τη στιγμή που στρίβω και εμφανίζεται απέναντι η φωτισμένη Ακρόπολη πάντα κοντοστέκομαι. Πόσο μάλλον να την έχεις δίπλα, σε μεγάλη διάσταση. Η ταράτσα του «Point a», όπου βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα, το έχει αυτό το προνόμιο. Απέχει λιγότερο από 300 μέτρα από τον ιερό βράχο, κι από την άλλη, ακόμα πιο κοντά, στα 85 μέτρα, έχει το Μουσείο Ακρόπολης − από το τραπέζι σου βλέπεις τα εκθέματα του τρίτου ορόφου πίσω από το τζάμι. Στο εστιατόριο που βρίσκεται στην κορυφή του Herodion, ενός ξενοδοχείου-οικογενειακή υπόθεση, που μετράει 45 και βάλε χρόνια λειτουργίας, ανεβαίνουν για δείπνο ντόπιοι που τo έχουν μάθει πια και επισκέπτες που ψάχνουν μέρη να χαρούν το γκρο πλαν. Το ωραίο είναι ότι βρίσκουν και μια θελκτική ελληνική κουζίνα, με μοντέρνο χαρακτήρα, που παίζει με σύγχρονες τεχνικές και οικείες, αναγνωρίσιμες γεύσεις.

Η νεο-ελληνική σαλάτα με το γκασπάτσο ντομάτας-κερασιού

Η τάρτα φάβας με το καπνιστό χέλι και το σταφύλι

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤο εστιατόριο στον Νέο Κόσμο όπου θέλουμε να πάμε όλους τους ξένους φίλους μας

Κι αν έχουμε φάει ελληνικές σαλάτες σε διασκευές. Είναι ωραία, όμως, αυτή που δοκιμάζεις εδώ, με πολύχρωμα ντοματίνια και πανακότα κατσικίσιου τυριού, «χώμα» από χαρουποπαξίμαδο και ένα γκασπάτσο με ντομάτα, κεράσι και ξίδι Jerez με συμπυκνωμένη γεύση. Ζωντανή, δροσερή, ισορροπεί ωραία αλμυρά, γλυκά και ξινά στοιχεία. Η λεπτοκαμωμένη τάρτα με την κρατσανιστή ζύμη και για γέμιση μια λεία, γευστική κρέμα φάβας, καπνιστό χέλι και γλυκό του κουταλιού σταφύλι, όπως κι η έξυπνη συνάντηση ταρτάρ μόσχου και vitello tonnato −της σάλτσας τόνου για την ακρίβεια, που στέκεται από πάνω του με λίγο «χαβιάρι» Αvruga, σε ένα καλαίσθητο στεφανάκι− δείχνουν τις δυνατότητες της κουζίνας στα ταιριάσματα. O σεφ Χρύσανθος Μανωλόπουλος που υπογράφει το μενού έχει ωραίες ιδέες.

Το Μουσείο Ακρόπολης απέχει μόλις 85 μέτρα − νομίζεις ότι θα απλώσεις το χέρι σου και θα το πιάσεις

Το γιατί την αποκαλούν «carbonara θαλασσινών» δεν το πολυκαταλαβαίνω, αλλά δεν θα τα χαλάσουμε∙ είναι φοβερά νόστιμη. Με καπνιστό χέλι να συνδυάζεται με αχινό και αυγοτάραχο, η εν λόγω μακαρονάδα είναι γεμάτη ιωδιούχες εντάσεις και το τσίλι της πάει. Από εκεί και πέρα, υπάρχει ο μπακαλιάρος ποσέ με πούδρα μανιταριών, πουρέ πατάτας, γιαούρτι, αγκινάρες και σαλικόρνια, που είναι μια πολύ καλή πρόταση για όσους θέλουν κάτι ελαφρύ και το αρνί αλά πολίτα με τοπιναμπούρ, πουρέ καρότου, αρακά και λάδι άνηθου, ένα επίσης ωραίο πιάτο που πιάνει το νήμα της κλασικής γεύσης. Τα δυο επιδόρπια που δοκίμασα κεντράρουν σε χαρακτηριστικά φρούτα του ελληνικού καλοκαιριού: ροδάκινο ποσέ που έχει στο πλάι του τραγανά καραμελωμένα φύλλα με (έντονα γλυκιά) ναμελάκα λευκής σοκολάτας και σορμπέ ροδάκινο-δεντρολίβανο και παρφέ σύκο με παστέλι και πρόβειο γιαούρτι.

Φεύγοντας έριξα μια ματιά και στο μενού του μπαρ, που καταλαμβάνει το άλλο μισό της ταράτσας και λέω να επιστρέψω – έχουμε ακόμη μπόλικο καλοκαίρι μπροστά μας− και να δοκιμάσω και τα σνακ που προτείνει ο σεφ για να συνοδεύσει κανείς το ποτό του, αντλώντας υλικό από διάφορες κουζίνες, πράγμα που σημαίνει από τόνο ταρτάρ με αβοκάντο και σταφύλι, μίνι χοτ ντογκ μπακαλιάρου και μπρουσκέτες με jamon iberico μέχρι κροκέτα μουσακά. Είναι, νομίζω, ωραία ιδέα και για μετά το Ηρώδειο, που είναι πολύ κοντά κι αυτό και αυτόν τον μήνα έχει στο συναυλιακό του πρόγραμμα Patti Smith, Jan Garbarek, Ibrahim Maalouf, Αutechre, Jeff Mills, τη Φιλαρμονική της Σκάλας του Μιλάνου κι άλλα πολλά. Τις ημέρες των παραστάσεων το ωράριο του Point a διαμορφώνεται έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν κράτηση για δείπνο όσοι θεατές το επιθυμούν. Μπορείς να ανέβεις και πριν τη παράσταση πάντως, να πιεις ένα κοκτέιλ και να τσιμπήσεις κάτι. Πλέον έχουμε συνηθίσει, άλλωστε, να βγαίνουμε και νωρίς.