Θα ξαναγίνει η Πράσινη Τέντα το must στέκι του Λυκαβηττού;

Θυμάμαι ακόμη τον εξεζητημένο αφορισμό ενός ξένου φίλου πριν από πολλά, πολλά χρόνια: «Θα μπορούσα να φανταστώ την Αθήνα χωρίς την Ακρόπολη, αλλά χωρίς τον Λυκαβηττό; Με τίποτα!». Είχα βάλει τα γέλια, όμως ο ίδιος το εννοούσε. Και προσπαθούσε να μου μεταδώσει την ένταση της πρώτης φοράς που τον αντίκρισε: το ταξί που τον έφερνε από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού ανηφόριζε την Αμαλίας, όταν ξαφνικά πετάχτηκε από το πουθενά ένας επιβλητικός πράσινος κώνος με ένα λευκό εκκλησάκι στην κορυφή του. «Γελάς γιατί το έχεις συνηθίσει. Εγώ δεν έχω ξαναδεί σε καμία πόλη του κόσμου κάτι τέτοιο».

Στη νέα εποχή της Πράσινης Τέντας, το ακαταμάχητό της ατού παραμένει ακριβώς αυτό: ένα μπελβεντέρε της Αθήνας με πιάτο τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.

Τον σκέφτηκα αρκετές φορές τον φίλο και την προβοκατόρική του δήλωση στις μοναχικές μου εξορμήσεις στον Λυκαβηττό, κυρίως στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Ήταν τότε που, με τον χρόνο παγωμένο και τους τουρίστες άφαντους, μπόρεσα να εκτιμήσω τι σημαίνει αυτός ο λόφος για την Αθήνα. Επίσης, ήταν σε εκείνες τις βόλτες που πρόσεξα ότι εκεί που κάποτε δοξαζόταν η Πράσινη Τέντα, το θρυλικό ουζερί του Λυκαβηττού, ετοιμαζόταν «κάτι».

Το «κάτι» ήταν η αναβίωση της Πράσινης Τέντας, που πρόλαβε να ξαναγίνει στέκι πριν καν ανοίξει για τα καλά η εστίαση. Οι θεωρητικά ασύμπτωτοι, μπουρζουά κόσμοι του Κολωνακίου και των Εξαρχείων μαζεύονταν εδώ για ένα ποτό με θέα την πόλη. Γιατί και τώρα, στη νέα εποχή της Πράσινης Τέντας, το ακαταμάχητό της ατού παραμένει ακριβώς αυτό: ένα μπελβεντέρε της Αθήνας με πιάτο τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και τα εκτυφλωτικά ηλιοβασιλέματα πίσω από τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τα βουνά της ανατολικής Πελοποννήσου.

Για όσους θυμούνται την Πράσινη Τέντα των φοιτητικών τους χρόνων, το θρυλικό μεταπολεμικό ουζερί, οφείλουμε να τους προειδοποιήσουμε ότι η νέα κατάσταση προσομοιάζει στα ζητούμενα της εποχής και της περιοχής (Κολωνάκι-Εξάρχεια 1-0). Δηλαδή μιλάμε για έναν all day προορισμό που προσφέρει καφέ, ποτό και φαγητό (υπό την καθοδήγηση της σεφ Ξένιας Μπουζαραμίδου). Ευτυχώς η αισθητική που επιλέχθηκε είναι χαμηλόφωνη – τι χρειάζεσαι τη διακόσμηση με τόση ομορφιά γύρω σου;