Η Στέπα των Εξαρχείων έγινε το στέκι του φετινού καλοκαιριού

Σε αυτό το θολό διάστημα λίγο πριν, λίγο μετά και κατά τη διάρκεια των διακοπών η Στέπα κατάφερε να γίνει το νέο στέκι του κέντρου -θέμα συζήτησης και σημείο συνάντησης για ευχάριστα ετερόκλητο κοινό. Από τη μία είναι το όνομα. Ναι, σοβαρά. Μετά από δυό-τρεις βόλτες εκεί νομίζω ότι η μισή επιτυχία του μαγαζιού είναι πως το λένε Στέπα. Λίγο που είναι αστείο και απρόσμενο, λίγο που σου θυμίζει σχολική αίθουσα και μαθήματα γεωγραφίας για τη στέπα και τη σαχάρα, προκαλεί αυτόματα μια συμπάθεια και κάνει τη δουλειά του.

Μετά είναι και το σημείο. Η Ασκληπιού έχει γίνει μεν πιάτσα αλλά όχι τόσο ώστε να βλέπεις μαγαζιά το ένα πάνω στο άλλο και, ιδιαίτερα η γωνία του δρόμου με τον πεζόδρομο της Δερβενίων όπου βρίσκεται η Στέπα, έχει άπλα, ηρεμία και θέα στον Άγιο Νικόλαο Πευκακίων με τις πρασινάδες του. Ο κόσμος (τι ωραία που είναι να βλέπεις ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών να διασκεδάζουν δίπλα δίπλα!) απλώνεται στη μεγάλη μπάρα, στα τραπέζια και στα παγκάκια του πεζόδρομου από το πρωί μέχρι το βράδυ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΜερικοί το προτιμούν καυτερό: Τα spicy κοκτέιλ που πίνουμε τώρα στην Αθήνα Από νωρίς διαβάζω ότι σερβίρουν πρωινό αυγά, με σάντουιτς, με φρούτα, με δημητριακά. Στο μενού πάντως που είναι διαθέσιμο αργότερα μέσα στη μέρα βρίσκεται το άλλο μυστικό της επιτυχίας του μαγαζιού: για κάθε πιάτο του καταλόγου που περιλαμβάνει κρέας, ψάρι ή γαλακτοκομικά, υπάρχει και μία vegan εναλλακτική. Όχι μίζερη, όπως μια ξερή σαλάτα ή σε στυλ «μπορούμε να αφαιρέσουμε τις γαρίδες από το ριζότο» αλλά ορεξάτες προτάσεις που απευθύνονται σε όλους, ανεξαρτήτως διατροφικών προτιμήσεων. Και στις δύο κατηγορίες υπάρχουν περισσότερο και λιγότερο πετυχημένες προσπάθειες, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να τους καταλογίσεις ότι έχουν δείξει λιγότερη φροντίδα για κάποια από τις δύο.

Από μια «ανάμεικτη» παραγγελία που κάναμε πρόσφατα ξεχώρισαμε μια αγγουροσαλάτα, πολύ καλοκαιρινή, δροσερή και καυτερή ταυτόχρονα, με κολοκυθάκια και σορμπέ ροδάκινο, τσίλι, χαλαπένιος, ασιατικού στυλ σάλτσα και κάσιους, τα χορταστικά κεφτεδάκια σχάρας που σερβίρουν με πιτάκια, ντοματοσαλάτα, ξύγαλο και δυόσμο, αλλά και ένα «vegan σεβίτσε» με αβοκάντο και τοπιναμπούρ -μια σαλάτα με έντονες οξύτητες ουσιαστικά, με κόλιανδρο, νεροκάρδαμο και σταφύλια της θάλασσας (αυτά τα πανέμορφα φύκια που μοιάζουν με σταφύλια) που έδιναν μια ιδέα από θαλασσινή αλμύρα. Υπάρχουν, όπως είπα και πριν, και λιγότερο πετυχημένα πιάτα (βλ. smash burger ή ραβιόλι-σπανακόπιτα) αλλά ωραίες ιδέες για bar food, όπως το corn dog με παστουρμά, που χρειάζονται μικρές βελτιώσεις.

Τα συνοδεύσαμε με κοκτέιλ βασισμένα σε αρκετές χειροποίητες παρασκευές, όπως ένα με τεκίλα, τσάι lapsang, σπιτική σόδα ροδάκινο και ροζ γκρέιπφρουτ και νερό ντομάτας ή το «Ζομπι της Στέπας» με ρούμι, σπιτικό falernum ανανά, μέλι, εσπεριδοειδή και λάιμ.