Τρώμε στην Κληματαριά, στην πλατεία Θεάτρου, που σύντομα θα τα εκατοστήσει

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤρώμε στα παλιά και νέα στέκια της Πλατείας Θεάτρου Στα 1880 που άρχισε να δημιουργείται και να θεμελιώνεται η μικροαστική τάξη της Αθήνας, ένα από τα πρώτα βιομηχανικά κτίρια της πόλης ανεγέρθη στην πλατεία Θεάτρου, στο σημείο όπου μέχρι και σήμερα βρίσκεται η ταβέρνα Κληματαριά. Χτισμένο επάνω από τα ερείπια του Ιερού του Απόλλωνα, στις πλάτες του Άη Γιάννη του Θεραπευτή, και παραδίπλα από το πρώτο σκεπαστό θέατρο της Αθήνας, μέχρι και το 1927 λειτούργησε ως καφενείο της εκκλησίας για τα μνημόσυνα. Ο πρώτος ιδιοκτήτης της αειθαλούς ταβέρνας, ήταν ο Γεροδήμος, ο οποίος της έδωσε το όνομα Κληματαριά. Κάποιοι από τους επόμενους ιδιοκτήτες την είπαν Νέο Κοσμικό και Νέα Αγορά, όμως οι πελάτες επέμεναν στο Κληματαριά, όπως την είχαν μάθει, κι έτσι το βαφτιστικό της όνομα επανήλθε με τα χρόνια.

Η ταβέρνα ήταν πάντα συνυφασμένη με το καλό λαϊκό τραγούδι. Κάτω από τις μάννες (τα δρύινα κρασοβάρελα), στο αυτοσχέδιο παλκοσένικο έχουν τραγουδήσει στα μετακατοχικά χρόνια ο Γιάννης Παπαϊωάννου και ο Μάρκος Βαμβακάρης, σε μια εποχή που οι λαϊκές φωνές ήταν πληθωρικές και τα τραγούδια είχαν κοινωνικό περιεχόμενο, οι μεζέδες ήταν αυτοσχέδιοι και λιτοί, και μονάχα το ψωμί ήταν μπόλικο για τη χόρταση. Εκείνα τα χρόνια η πλατεία Θεάτρου εξελίχθηκε σε βιοτεχνικό κέντρο της πόλης, αλλά υπήρχε παράλληλα και οικιστικός ιστός, όπως επίσης και η Διπλάρειος Σχολή και το ΙΚΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ14 μεζεδοπωλεία σε όλη την Αθήνα που θέλεις να μάθεις τώρα! Είχε καθημερινά πολύ κίνηση, και το μαγαζί λειτουργούσε τόσο με τους θαμώνες που εργάζονταν στα πέριξ, όσο και με τους Αθηναίους που έρχονταν για δουλειές και ψώνια στη Βαρβάκειο. Μέχρι και πριν από 30 χρόνια στην Κληματαριά λειτουργούσε μόνο ο σημερινός εσωτερικός χώρος, όπου οι θαμώνες ζεσταίνονταν με τις ανάσες τους, με το κρασί και μια μαντεμένια ξυλόσομπα. «Φυτώριο σπουδαίων μουσικών υπήρξε στα χρόνια της λειτουργίας της η Κληματαριά», διηγείται η σημερινή ιδιοκτήτρια Μαρία Σιώτου. «Βελεσιώτου, Πάππος, Ξηντάρης, Σαραγούδας, και άλλοι πολλοί γλύκαναν με τις φωνές τους τους θαμώνες». «Το Γνωστό Τρίο», κατά κόσμον Παναγιώτης Κατσιμάνης, Αντώνης Τζίκας, Τάσος Γιαννούσης, είναι σήμερα το βασικό σχήμα της Κληματαριάς κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Μαζί και με άλλους καλεσμένους μουσικούς, παίζουν σε αυτό το ίδιο πάλκο, που ανακατασκευάστηκε όπως εξάλλου κι ολόκληρη η Κληματαριά, μετά την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε τα ξημερώματα της 23ης Ιουλίου 2005. «Όταν είχε καεί η Κληματαριά και έπρεπε να κάνουμε ανακαίνιση, σπάσαμε ένα μισκοκαμένο βαρέλι, κι όταν άρχισε να τρέχει το κόκκινο κρασί επάνω στα αποκαΐδια, ο άντρας μου λύγισε κι άρχισε να κλαίει με μαύρο δάκρυ» θυμάται η Μαρία.

Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στον χώρο τον οποίο μετά την πυρκαγιά επιμελήθηκε ο γνωστός ζωγράφος και αγιογράφος Τάσος Ρήγας, όπως η αυλή που έγινε σκεπαστή και δημιουργήθηκε ένα ούτως ειπείν winter garden κάτω από τον αμπέλωπα και τις κληματαριές. «Πριν από μερικά χρόνια, όπως μαγείρευα στην κουζίνα, μπήκε ένας παππούς γύρω στα 90, με ένα κλάμα σπαρακτικό και καημό βαρύ. Του έδωσα ένα ποτήρι νερό για να τον καλμάρω, και τον
ρώτησα τι συνέβη. Μου απάντησε ότι στα χρόνια της Κατοχής, έρχονταν εδώ, 8 χρονών παιδάκι και έκανε τα θελήματα για να πάρει ένα χαρτζιλίκι. Αυτή είναι η πιο συγκινητική ιστορία που έχω ακούσει για την Κληματαριά». Εδώ και αρκετά χρόνια το μαγαζί είναι εξαιρετικά δημοφιλές και στους τουρίστες που έρχονται να πάρουν μια αυθεντική γεύση της παραδοσιακής ελληνικής ταβέρνας. Απολαμβάνουν τα νόστιμα φαγάκια που ετοιμάζει η κυρία Βάσω στην κουζίνα, μαζί με τη Μαρία που η καταγωγή της από την Ίμβρο είναι εμφανής σε αρκετά από τα πιάτα που σερβίρουν. Αυτά που παραγγέλνω κάθε φορά που έρχομαι εδώ είναι τα σαλιγκάρια στιφάδο στον καιρό τους, το χουνκιάρ μπεγεντί, οι
ξεροψημένοι γίγαντες πλακί και οι λαχανοντολμάδες που είναι χορταστικοί και πλούσιοι. Έχουν κι άλλα νόστιμα φαγητά, όπως καρνίγερι (μουσακάς με τυρί), λαδερά όπως σελινόριζα, αγκινάρες και μανιτάρια στιφάδο, και πάντα υπάρχει κάποια πίτα με φύλλο δικό τους, τον χειμώνα κρεμμυδόπιτα νηστίσιμη ή χορτόπιτα, το καλοκαίρι ντοματόπιτα, κολοκυθόπιτα, και άλλα.

Οι σπεσιαλιτέ τους ωστόσο είναι τα φαγιά που ψήνονται στις δυο αυτοσχέδιες γάστρες με το πυρόχωμα: αρνάκι και χοιρινό κότσι αργομαγειρεμένα μαζί με πατάτες που γίνονται λουκούμι. Στα τσουχτερά κρύα μπορεί να πετύχετε και γίδα βραστή που θεριεύει τα μέσα μας. Φτιάχνουν το δικό τους ψωμί, μαγειρεύουν με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Μεσσηνίας, δεν έχουν εμφιαλωμένα κρασιά, όμως εξασφαλίζουν καλής ποιότητας χύμα από την οινοποιία Κορωναίου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΗ Νίκαια τρώει σουβλάκι με σάλτσα και χειροποίητο γύρο στον Μπίλη απ’ το ‘77