Μοσχάρι κρασάτο με μανιτάρια, κόλιανδρο και ποικιλία μυρωδικών
Πολλοί μύθοι και ελάχιστες αλήθειες περιβάλλουν το μοσχάρι Wellington. Ο πιο διαδεδομένος μύθος είναι αυτός που θέλει το πιάτο να σχετίζεται με τον Α ́ Δούκα του Ουέλινγκτον, Arthur Wellesley, τον Άγγλο στρατηγό που νίκησε τις στρατιές του Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815: λέγεται πως είχε ζητήσει να του ετοιμάσουν ένα καλό φαγητό που να μπορεί να μεταφέρεται εύκολα. Ουδέν ανακριβέστερο τούτου. Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Britannica, η προέλευση του πιάτου εντοπίζεται στη γαλλική συνταγή «boeuf en croute», βοδινό σε κρούστα ζύμης δηλαδή, και η πρώτη γνωστή αναφορά της ως «a la Wellington» γίνεται μόλις το 1903. Η δε πρώτη γραπτή καταγραφή εμφανίζεται ακόμα πιο αργά, το 1940, σε έναν οδηγό μαγειρικής γραμμένο από τον σεφ του ξενοδοχείου Palmer House στο Σικάγο των ΗΠΑ. Ο άνθρωπος όμως που έδωσε στο πιάτο την παγκόσμια φήμη του, τις δεκαετίες ’50 και ’60, δεν ήταν άλλος από την Αμερικανίδα Julia Child, που περιέλαβε τη συνταγή στο πε- ρίφημο βιβλίο της «Mastering the Art of French Cooking» και την παρουσίαζε λίγα χρόνια αργότερα στην τηλεοπτική της εκπομπή the «French Chef», επιβεβαιώνοντας τη γαλλική καταγωγή της συνταγής και τερματίζοντας για πάντα τις φήμες περί αγγλικής.
Στα πλούσια σπίτια των δεκαετιών του ’60 κυκλοφόρησε πολύ η παραλλαγή που παρουσιάζει εδώ ο σεφ: το κρέας ψιλοκόβεται, μαγειρεύεται με κάποια από τα υλικά της αυθεντικής συνταγής και ψήνεται μέσα σε βολοβάν, ταρτάκια σφολιάτας δηλαδή.
