Σουβλακοκαταστάσεις επιπέδου σε ένα καινούριο στέκι στο Παγκράτι.
Η θέση: Στο πολυσύχναστο Παγκράτι, στο δρόμο που ενώνει τη Βασιλέως Γεωργίου με το Άλσος Παγκρατίου.
Η ατμόσφαιρα: Λιτός και φροντισμένος χώρος, καθόλου επιτηδευμένος, με καρό τραπεζομάντιλα και ψάθινες καρέκλες, με μια «άοσμη» ψησταριά (για όσους επιλέξουν να καθίσουν εντός), και μερικά τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο για το καλοκαίρι.
Το φαγητό: Επιτέλους ο χώρος του γρήγορου φαγητού αλλάζει και η ταχύτητα δεν είναι πια συνώνυμο της προχειρότητας. Στο Piggy-πόλουλο ακόμα και το κοινό σουβλάκι είναι πραγματικά νόστιμο έδεσμα. Η πίτα δεν λαδώνεται, ούτε ξεροψήνεται, ενώ έχει ακόμα και πιτάκια ολικής άλεσης για τους απαιτητικούς. Τα κρέατα μας πληροφόρησαν πως είναι ντόπια ενώ γύρος δεν υπάρχει (γιατί δεν μπορούν να ελέγξουν την ποιότητα). Το καλαμάκι περιλαμβάνει ψαχνό από χοιρινό λαιμό κομμένο στο χέρι και μαριναρισμένο, το κοτόπουλο είναι από φιλέτο μπούτι, ενώ το μπιφτέκι το φτιάχνει η μαμά του Γιάννη, του ιδιοκτήτη, και είναι εντελώς σπιτικό. Η ντομάτα είναι νόστιμη, το ίδιο και τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά. Στο μενού υπάρχει και χορτοφαγικό σουβλάκι με ψητή μελιτζάνα και κολοκύθι με ντομάτα, μαρούλι και άλλα λαχανικά, ελαφρύ και γευστικό. Το τζατζίκι, η μουστάρδα και η σως γιαουρτιού είναι όλα χειροποίητα, όλα της μαμάς, και εξαιρετικά, όπως και η μελιτζανοσαλάτα. Η σαλάτα με την κριθαροκουλουρα ήταν μεγάλη και είχε καλό ελαιόλαδο, όπως και τα ψητά λαχανικά και τα μανιτάρια που ραντίζονται με μια σος δικής τους έμπνευσης.
Ο λογαριασμός: Για δυο μερίδες φαγητό (με φρεσκοκομμένες τηγανητές πατάτες), σαλάτα και ένα πρώτο πληρώσαμε 10 ευρώ το άτομο.
Η κάβα: Λευκός ροδίτης και κόκκινα Αγιωργήτικο και Μερλό, όλα χύμα. Τρεις ελληνικές ετικέτες μπίρας και η septem σε ποτήρι.
Επιπλέον πληροφορίες: Προσεγμένος ακόμα και ο χώρος στις τουαλέτες. Ανοιχτά καθημερινά, 1.30 μ.μ. – 12.30 π.μ.
