Η πιτσιρικαρία που γεμίζει το μαγαζί μέσα-έξω λειτουργούσε μάλλον απωθητικά κάθε φορά που περνούσα από την πιτσαρία της πλ. Αγίας Ειρήνης. Κακώς, κάκιστα. Γιατί το μαγαζί δεν είναι απλώς low budget, αλλά ένα από τα… πιο value for money ιταλικά της πόλης μας. Εξαιρετικά λεπτή πίτσα, όχι πολυφορτωμένη (δεν είναι υπερβολική η ποσότητα των υλικών της επικάλυψης, αλλά όση χρειάζεται), με πρώτες ύλες πρώτης ποιότητας: κανονική μοτσαρέλα, όχι η φθηνή, κίτρινη απομίμηση, προσούτο λεπτοκομμένο, τρυφερό, ρόκα, σάλτσα ντομάτας, όλα όπως πρέπει. Τα κομμάτια για να μπορέσεις να τα φας πρέπει να τα διπλώσεις με το χέρι, κατά τον ιταλιάνικο τρόπο – τόσο λεπτή η ζύμη. Η σαλάτα που δοκίμασα καλοαρτυμένη και γευστικά ισορροπημένη: σπανάκι, λαδόξιδο, καραμελωμένα καρύδια, αληθινή γκοργκοντζόλα, τραγανό προσούτο. Οι μακαρονάδες έκτακτες: η καρμπονάρα ορίτζιναλ, με αυγό και guanciale (μπέικον από χοιρινά μάγουλα), αν και αυτή που μου έμεινε είναι η αραμπιάτα με σωστά βρασμένα σπαγγέτι, «τελειωμένα» μέσα στη γλυκοξινοπικάντικη σάλτσα ντομάτας. Τα ζυμαρικά είναι De Cecco, παρακαλώ. Οι πίτσες (40άρες νομίζω) κοστίζουν 8,50-13 ευρώ, οι μακαρονάδες 8-12 ευρώ (η ακριβότερη είναι με φρέσκα ζυμαρικά και γαρίδες). Συμπαθητικά κοκτέιλ (ίσως θα έπρεπε να είναι λίγο φθηνότερα), μικρή λίστα με ελληνικά και ιταλικά κρασιά, όλα σε ποτήρι. Το σέρβις γρήγορο, ευγενικό και έξτρα φιλικό. Αν έχει καλό καιρό, καθόμαστε έξω, αλλιώς στο ροκ-σαν-σχολική-κατάληψη πολυεπίπεδο εσωτερικό του. Ανοιχτά καθημερινά, μεσημέρι-βράδυ.
*Οι τιμές και το μενού των εστιατορίων είναι αυτά που ίσχυαν κατά τη χρονική περίοδο συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου και ενδέχεται να έχουν αλλάξει.
*Τα ρεπορτάζ αγοράς και τα προϊόντα που προτείνουμε στον Γαστρονόμο είναι επιλογές των συντακτών και δεν έχουν εμπορικό σκοπό ούτε αποφέρουν διαφημιστικό έσοδο.
