Σε ένα δροσερό, καταπράσινο κήπο απολαύσαμε ποικιλία από μπίρες και εκλεκτά «συνοδευτικά» εδέσματα.
Η θέση: «Φαντάσου πόσο διαφορετικές θα ήταν οι γειτονιές της πόλης αν είχαν μείνει πολλά τέτοια κτίρια αντί για τις πολυκατοικίες-τούρτες». Ο αρχιτέκτονας φίλος μας είχε ενθουσιαστεί με το «1920». Η μπιραρία του Χαλανδρίου στεγάζεται σ’ ένα πανέμορφο διατηρητέο, τυπικό δείγμα προαστιακής αρχιτεκτονικής του ’20. Το μεγάλο της ατού είναι ένας τεράστιος καταπράσινος κήπος, που, εκτός από δροσιά, προσφέρει και την ιδιωτικότητα που επιδιώκει κανείς σε μια έξοδό του.
Η ατμόσφαιρα: Δεν θα χρειαστεί να χαμηλώσετε τον τόνο της φωνής σας για να μη σας ακούν οι διπλανοί, οπότε κι εμείς ξεχαστήκαμε συζητώντας, διαφωνώντας και φυσικά… τρώγοντας. Γιατί μπορεί να συστήνεται ως μπιραρία, αλλά το «1920» μάλλον πρέπει να το χαρακτηρίσουμε ως εστιατόριο με ιδιαίτερη αγάπη στις μπίρες.
Το φαγητό: Πλάι στα τυπικά πιάτα που συναντά κανείς σε μια μπιραρία -ποικιλίες κρεάτων, πλατό αλλαντικών και τυριών- υπάρχουν ιδιαίτερες πινελιές, όπως βραζιλιάνικη πικάνια (το καλύτερο κομμάτι του μοσχαριού), κεμπάπ από βουβαλίσιο κρέας, πένες και ριζότο. Εμείς ξεκινήσαμε με «εξωτική» σαλάτα με μεσκλάν, κομματάκια ανανά και ξινόμηλου και μια διακριτική σάλτσα γλυκού τσίλι, αγιορείτικη μελιτζάνα με ντομάτα, φέτα και διακριτικότατο σκορδάκι, και χαλούμι σχάρας. Από τα κύρια πήραμε την ποικιλία κρεάτων (αφράτο μπιφτεκάκι, ζουμερό φιλέτο κοτόπουλου και χοιρινό μπριζολάκι με φρέσκες τηγανητές πατάτες και πιτούλες) και το σουβλάκι «1920» με χοιρινό φιλέτο, που έρχεται αρωματικό και ωραιότατα μαριναρισμένο σε μια όρθια σούβλα! Μια τάρτα πραλίνας και ένα μιλφέιγ από ρυζόφυλλο με κρέμα τυριού και σάλτσα φρέσκιας φράουλας ήταν το πιο γλυκό φινάλε.
Ο λογαριασμός: 20 – 25 €/άτοµο
Η κάβα: Ξανθιές, σκούρες, πικρές, κόκκινες, γλυκές, ο κατάλογος έχει μεγάλη ποικιλία απο μπίρες.
