Το Django, που ξεκίνησε στη Σύρο και από φέτος το βρίσκουμε και στην Αθήνα, αυτοπροσδιορίζεται ως τζελατερία, αλλά είναι ανώτερο είδος (μεταξύ μας, το να ισχυρίζεσαι ότι κάνεις ιταλικό gelato δεν λέει από μόνο του τίποτα για την ποιότητά σου). Ο αυτοδίδακτος Κωνσταντίνος Καρακατσάνης δεν έμαθε να φτιάχνει παγωτό στην Ιταλία. Το έμαθε μόνος του με επίπονο τρόπο: δοκιμάζοντας και αποτυγχάνοντας ξανά και ξανά. Ξεκίνησε το 2005 με σκόνες από εταιρείες, πέρασε σε semi-natural παγωτά το 2012 και το 2016 κατάφερε να κάνει 100% φυσικά σορμπέ και τζελάτο, με χαμηλά λιπαρά, λίγη ζάχαρη και βιολογικά φρούτα από τη βραβευμένη από τον «Γ» βιοκαλλιεργήτρια Δήμητρα Τσακίρη.
Ούτε καν σταθεροποιητές δεν βάζει, και αυτό θα σας στοιχίσει σίγουρα μία μπλούζα και ίσως αναγκαστείτε να μάθετε πώς γίνεται η πρόπλυση στο πλυντήριό σας. Δοκιμάστε οπωσδήποτε το σορμπέ πεπόνι, το παγωτό bacio (εμπνευσμένο από την πραλίνα της Σικελίας, που έφτιαχναν οι γιαγιάδες χτυπώντας στο γουδί κακάο και φουντούκια. Το άλειφαν στο ψωμί και φώναζαν στα εγγόνια τους «έλα να πάρεις ένα φιλάκι») και φυσικά το παγωτό φυστίκι, φτιαγμένο από γνήσια φυστίκια Αιγίνης, από διαλεγμένο δικό του παραγωγό.
