Τραγανό ζυμάρι, μαστιχωτό τυράκι, πικάντικο σουτζούκι και μοσχοβολιστό αιγοπρόβειο βούτυρο. Για το ποντιακής καταγωγής έδεσμα «ξενιτευόμαστε» οικογενειακώς στη Δροσιά.
Η θέση: Στην εξοχή της Δροσιάς, σε ένα δρόμο με δέντρα και παχιά σκιά.
Η ατμόσφαιρα: Νοσταλγικό μαγαζί, με χαλικάκι, άπλα, μπόλικα δέντρα και δροσιά. Στα τραπέζια του θα δείτε από καλοβαλμένους κυρίους και κυρίες των βορείων προαστίων, μέχρι νεότερες γενιές με τα πιτσιρίκια τους που βρίσκουν την ευκαιρία να ξεφαντώσουν στη μεγάλη αυλή.
Το φαγητό: Ουκ ολίγοι Αθηναίοι έχουν μεγαλώσει με τα πεϊνιρλί του, και έχουν όλοι τους άποψη σχετικά με το αν είναι εξίσου καλά όπως παλιά. Πολλοί καταφτάνουν από μακρινές γειτονιές γιατί αναπολούν τη γεύση τους. Μετά την επίσκεψή μου, διαπίστωσα ότι δίκαια διατηρεί τη φήμη του.
Στου Ελευθεριάδη θα βρείτε αρκετά ψητά κρεατικά, και μάλιστα καλοψημένα, όπως επίσης και κάποια παραδοσιακά φαγάκια, βλ. παστίτσιο, μουσακά, κολοκυθάκια αυγολέμονο, σοφρίτο. Όμως, εδώ ο κόσμος συρρέει πρώτα απ’ όλα για το περίφημο πεϊνιρλί που φτιάχνεται από την οικογένεια Ελευθεριάδη με την ίδια συνταγή από το 1928 – μάλιστα το 1951 το Υπουργείο Εμπορίου του Βασιλείου της Ελλάδος τους απένειμε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Το κατάστημα αρχικά λειτουργούσε ως φούρνος και παντοπωλείο και με τα χρόνια εξελίχθηκε σε εστιατόριο-πεϊνιρλάδικο κι απέκτησε τη σημερινή του φήμη. Το πεϊνιρλί φτιάχνεται χειροποίητα, στο εργαστήρι- κουζίνα που έχει στηθεί στο πίσω μέρος του μαγαζιού και στο οποίο, με πολύ χαρά, είναι πρόθυμοι να σας ξεναγήσουν. Από νωρίς πλάθονται τα ζυμάρια και όταν έρθει η ώρα της παραγγελίας ανάβει ένας τεράστιος ξυλόφουρνος και ένας μικρός στρατός από μάγειρες ντυμένους στα λευκά, φουρνίζουν και ξεφουρνίζουν με κινήσεις χειρουργικής ακρίβειας, ώστε να είναι το ζυμάρι τραγανό, το κασέρι (το παίρνουν από το τυροκομείο Διβάνη) να είναι λιωμένο όπως πρέπει, δηλαδή ελαφρώς ροδισμένο αλλά ζουμερό, το αιγοπρόβειο βούτυρο να έχει ποτίσει το ζυμάρι και τα αλλαντικά να ‘ναι ξεροψημένα. Στα υλικά της γέμισης οι επιλογές είναι στάνταρ: σουτζούκι και παστουρμάς του Μιράν, ζαμπόν, αυγό. Καθένας διαλέγει τα υλικά της προτίμησής του. Ιδανικά συνοδευτικά οι πολλές σαλάτες και τα τηγανιτά κολοκυθάκια που δεν δοκιμάσαμε, αλλά μάλλον είναι ένα πολύ δημοφιλές πιάτο, που πέρασε πολλές φορές από μπροστά μας – όντως μοιάζει λαχταριστό και τα κολοκυθάκια καμαρωτά και σούπερ τραγανά. Σερβίρουν επίσης και σαγανάκια με τα υλικά του πεϊνιρλί – σκεφτείτε τα και σαν πεϊνιρλί χωρίς ζυμάρι.
Ο λογαριασμός: 10-20 €/άτομο χωρίς τα ποτά.
Η κάβα: Σερβίρουν χύμα κρασί γιατί «το εμφιαλωμένο δε τραβάει» όπως λένε, και έχουν μόνο 5-6 εμφιαλωμένα κρασιά και μπίρες.
Επιπλέον πληροφορίες: Παρόλο που τα τραπέζια αλλάζουν τακτικά, τις Κυριακές το μεσημέρι στο μαγαζί γίνεται ένας μικρός χαμός. Ανοιχτά καθημερινά μετά τις 18.30, και Παρασκευοσαββατοκύριακα από τις 12.00 μέχρι τις 00.00.