Βρισκόμαστε σε ένα εμπορικό κέντρο στην οδό Χαϊμαντά, στο Χαλάνδρι. Οι μυρωδιές από βύνη και λυκίσκο πλημμυρίζουν το χώρο και μας οδηγούν στη Ζυθοποιία Αναστασίου, τη μικρότερη μικροζυθοποιία της Αθήνας. Μας υποδέχεται ο ιδιοκτήτης της, Φώτης Αναστασίου, ο οποίος ξεκίνησε ανοίγοντας το 2010 μια μικρή παμπ στα αγγλικά-ιρλανδέζικα πρότυπα, τη Local Pub, η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα και βρίσκεται δίπλα ακριβώς από τη μικροζυθοποιία του. Αυτή ήταν ένα από τα πρώτα μαγαζιά που έβαλε στις κάνουλές του ελληνικές craft μπίρες και στήριξε τις προσπάθειες των μικροζυθοποιείων και των nomad ζυθοποιών.
|
|
|
«Μετά από αρκετά ταξίδια στο εξωτερικό και εντυπωσιασμένος από τον μαγικό κόσμο του ζύθου αποφάσισα, εν μέσω κρίσης, να ανοίξω την παμπ», διηγείται. «Μερικά χρόνια αργότερα, το 2017, κι ενώ η ελληνική μικροζυθοποιία ήταν σε άνθηση, ξεκίνησα ένα μικρό εργαστήριο παραγωγής ζύθου. Όλες οι επιχειρηματικές μου δραστηριότητες βρίσκονται στο Χαλάνδρι, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Νιώθω ότι συνεχίζω μια παράδοση, αφού εδώ δημιουργήθηκε και η πρώτη μικροζυθοποιία της Ελλάδας, η Craft, το 1997. Μετά από αμέτρητες μπίρες, ταξίδια σε φεστιβάλ και δοκιμές, θέλησα να φτιάξω και τη δική μου μπίρα. Είχε έρθει η ώρα να κάνω πράξη αυτό που αποκαλούμε “τρίπτυχο της ζυθοποιίας”: φρέσκος, γνήσιος, τοπικός ζύθος. Η ιδέα γεννήθηκε το 2015 και έγινε πράξη το 2017. Το νομοθετικό πλαίσιο, το κεφάλαιο και μια θεωρητικά “νέα” αγορά ήταν μερικά από τα εμπόδια που αντιμετωπίσαμε, αλλά όταν υπάρχει θέληση, βρίσκεται και ο τρόπος. Κάναμε μια μελέτη, εκτιμήσαμε την τοπική αγορά, επενδύσαμε σωστά και, με πολλή όρεξη για δουλειά, ξεκινήσαμε! Στην Ελλάδα έχουμε πλέον 60 μικροζυθοποιεία και συνέχεια ανοίγουν καινούργια.»
Η Ζυθοποιία Αναστασίου έχει μια ολόκληρη φιλοσοφία για την μπίρα, που δεν την αντιμετωπίζει απλά ως ένα προϊόν. Η κάθε συνταγή κρύβει μια ιστορία, κάθε συνταγή έχει στιλ και μια όμορφη, ρετρό αισθητική, με έμπνευση από τις ελληνικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60. Στις μπίρες τους χρησιμοποιούν λυκίσκους και βύνες πρώτης ποιότητας από τη ζυθοποιία Μακεδονίας-Θράκης (Βεργίνα) και κάποιες από το εξωτερικό. «Δίνουμε σημασία στην κάθε λεπτομέρεια – από το πότε και γιατί θα κυκλοφορήσει μια μπίρα, μέχρι τα υψηλής αισθητικής γραφιστικά της κάθε ετικέτας, τα οποία δημιουργούν ένα ξεχωριστό μικρόκοσμο. Είμαι λάτρης της ρετρό αισθητικής, από τότε που η ελληνική βιομηχανία-βιοτεχνία ανθούσε», λέει.
|
|
|
Στη μικροζυθοποιία Αναστασίου πειραματίζονται συνέχεια με νέες συνταγές και έχουν πάντα κάτι καινούργιο να προτείνουν. Φτιάχνουν από παραδοσιακές Lager και Pilsner μπίρες μέχρι πιο σύνθετες IPA, APA, Saison, ακόμη και Wild Ale – μια νέα τάση στη ζυθοποιία, καθώς κατά τη διάρκεια της ζύμωσης χρησιμοποιούνται «άγριες» μέθοδοι και υλικά, όπως «άγριες» μαγιές και φρούτα. «Η λογική μας ήταν εξ αρχής ο πειραματισμός. Μετράμε πάνω από 40 συνταγές και συνεχώς ζυθοποιούμε άλλες. Είναι ο βασικός λόγος που ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι. Έχουμε ετοιμάσει μια Bock -βαριά, σκούρα μπίρα γερμανικής προέλευσης-, σε συνεργασία με τη ζυθοποιία Πηνειού, μια Ιrish Red Ale -με χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα και ελαφρά γλύκα-, για τη γιορτή του Αγίου Πατρικίου, νέες IPA και μια Wild Ale που πιστεύουμε ότι θα συζητηθεί. Επίσης, φτιάχνουμε συνταγές που “παντρεύουν” την τέχνη της ζυθοποίησης με αυτήν της παλαίωσης, σε αμερικάνικα δρύινα βαρέλια Bourbon.», τονίζει.
Το τοπίο της ελληνικής μικροζυθοποιίας
«Το τοπίο της μπίρας έχει αλλάξει παγκοσμίως και το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Νέες ζυθοποιίες ανοίγουν διαρκώς, φασόν, contract brewers, και γενικά παρατηρείται οργασμός καινούργιων κυκλοφοριών και ετικετών. Ήρθε η άνοιξη της μικροζυθοποιίας στη χώρα μας ή μήπως είναι η αρχή του τέλους; προκύπτει το ερώτημα. Η αλήθεια είναι ότι ο μαγικός κόσμος του ζύθου διαθέτει κάτι θελκτικό, αλλά η “σκηνή” έχει πλέον τόσα πολλά brands και ετικέτες, με πολλά, δυστυχώς, να υστερούν σε ποιότητα και κυρίως σε ταυτότητα. Όμως, μια επιχείρηση που το μόνο που φέρνει είναι λεφτά, είναι μια φτωχή επιχείρηση, όπως είχε πει ο Χένρυ Φορντ. Δυστυχώς, ο κόσμος που βγαίνει μπροστά και “φαίνεται” πλέον, διέπεται από τυχοδιωκτισμό και ματαιοδοξία. Έχουμε να κάνουμε με πυροτεχνήματα ή, αλλιώς, με το φαινόμενο των αλεξιπτωτιστών. Το ζήτημα είναι ότι το αποτύπωμα που αφήνουν έχει συνήθως αρνητικό πρόσημο, ζημιώνοντας το χώρο και όσους υπηρετούμε ανιδιοτελώς αυτή την κουλτούρα», πιστεύει.
 |
 |
Μια σύντομη ιστορία για τις ελληνικές IPA από τον Φώτη Αναστασίου
«Αν ένα είδος ζύθου συνδέεται με την “επανάσταση” της ζυθοποίησης παγκοσμίως, αυτό δεν είναι άλλο από τις IPA. Την ιστορία προέλευσής τους δεν θα την αναλύσω, αφού είναι λίγο πολύ γνωστή, με άφθονη αρθρογραφία για όποιον θέλει να την ανακαλύψει. Έντονα αρωματικές, πλούσια γευστικές και σε αρκετές παραλλαγές, οι IPA κέρδισαν και κερδίζουν ακόμα πιστούς ανά τον κόσμο, όπως ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε στο μακρινό 1996 και ο χάρτης του ζύθου στη χώρα μας είναι επιεικώς φτωχός. Υπάρχουν μεγάλες εταιρείες ξένων συμφερόντων, εισαγωγές κυρίως από Γερμανία, Βέλγιο και Ηνωμένο Βασίλειο, και μια ελλιπής κουλτούρα όσον αφορά το στυλ, το σερβιρίσμα, τις θερμοκρασίες, το συνδυασμό με το φαγητό κ.τλ. Η δημιουργία εκείνη τη χρονιά της Ζυθοποιίας Μακεδονίας–Θράκης, ή αλλιώς Βεργίνα, ήταν το πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα του τι θα ακολουθούσε. Τότε εισάγει και η Craft Microbrewery τον όρο μικροζυθοποιία στο ζυθόφιλο κοινό της χώρας και κάνει την αρχή με ένα πρωτοποριακό εγχείρημα για την εποχή: ένα ζυθεστιατόριο. Παραγωγή φρέσκου ζύθου και κατανάλωση στο σημείο παραγωγής, στα πρότυπα των αμερικάνικων ζυθοποιείων.
Στο Χαλάνδρι το 1997, η Craft Microbrewery άνοιξε το πρώτο ζυθεστιατόριο, ενώ ήταν και η πρώτη ζυθοποιία που έφτιαξε Ι.P.A στην Ελλάδα. Η συνταγή ήταν σε συνεργασία με την αμερικάνικη εταιρεία κατασκευής του ζυθοποιείου και, φυσικά, ξεχείλιζε αρώματα και γεύση από το διάσημο αμερικάνικο Cascade, αλλά και από τους λυκίσκους Citra και Amarillo. H συγκεκριμένη συνταγή, μαζί με την Pale Ale, υπήρξε διαθέσιμη στο ζυθεστιατόριο για λίγα χρόνια και πιο συγκεκριμένα την περίοδο 1997-2002. Η πρώτη εμφιαλωμένη I.P.A μας ήρθε από τη Ζυθοποιία Σαντορίνης περίπου το 2012. Το όνομά της ήταν Crazy Donkey και έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό! Και αυτή με λυκίσκους Cascade, αλλά και με Nelson Sauvin. Η αλήθεια είναι πως πλέον όλες οι ζυθοποιίες στην Ελλάδα έχουν έστω ένα είδος IPA Γιατί όχι, άλλωστε, όταν είναι αντικειμενικά ένα από τα πιο δημοφιλή είδη ζύθου;».
10 αγαπημένες ελληνικές craft μπίρες:
Χάρμα – Lager
Ζυθοποιία Πηνειού – Lola Pilsner
Πρότυπη ζυθοποιία Θεσσαλονίκης – Sknipa Bourbon Barrel Aged Stout
Kykao – Barrel Aged Mexican Imperial Milk Stout
Kykao – Flemish Red
Χάος Brews – Locki Pale Ale
Paragon Brewery – Falifornia Pale Ale
Paragon Brewery – Άρρηκτος IPA
Magania – West Coast IPA
Chios – BBQ
