Το Terroirist γέμισε με κρασιά μια μονοκατοικία του ‘60 στο Χαλάνδρι

Μια παλιά μονοκατοικία του ‘60, στο κέντρο του Χαλανδρίου, αναπαλαιώθηκε και γέμισε με κρασιά. Νεγκόσκα του Τάτση απ’ τη Γουμένισσα ή Λημνιώνα Ζαφειράκη απ’ τον Τύρναβο; Κεφαλονίτικη Ρομπόλα ή Ξινιστέρι από την Κύπρο; Χαζεύοντας τον κατάλογο του Terroirist θα δεις κυρίως ελληνικές ποικιλίες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο ολοκαίνουργιο wine bar δεν συστήνουν και ενδιαφέροντα κρασια από την Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία ή την Αργεντινή.

Τώρα που έρχεται η άνοιξη φαντάζομαι πως η δράση θα μεταφερθεί κυρίως έξω, στην αυλή που έχει στρωθεί με λευκά βότσαλα και βλέπει προς τον πεζόδρομο. Για όσο όμως ακόμα κρατάνε οι βραδινές ψύχρες, το εσωτερικό με τα μωσαϊκά, τα βιομηχανικά στοιχεία και τον χαμηλό φωτισμό μαζεύει τον περισσότερο κόσμο. Είπα χαμηλό φωτισμό; Ναι μεν, αλλά. Κάθε τραπέζι είναι εξοπλισμένο με το δικό του λαμπατέρ το οποίο έχει δύο ρυθμίσεις: μία με κιτρινωπό, απαλό φως και άλλη μία με λευκό, της ανάκρισης που βοηθάει με αστιγματισμούς, πρεσβυωπίες κ.ο.κ. αλλά και με τις φωτογραφίες και τα ακόλουθα ποσταρίσματα. Βολικό.

Η Χρύσα Γιατρά που έχει επιμεληθεί τον κατάλογο έχει συμπεριλάβει περισσότερες από 80 ετικέτες -40 απ’ τις οποίες μπορεί να δοκιμάσει κανείς και σε ποτήρι-, ξεχωριστές κατηγορίες με orange, αφρώδη αλλά και ενισχυμένα κρασιά. Ανάλογα με την όρεξη, όλα αυτά μπορεί κανείς να τα συνοδεύσει με επιλεγμένα τυριά και αλλαντικά ελληνικής και γαλλικής προέλευσης (από Σαν Μιχάλη ωρίμανσης 120 ημερών μέχρι απαστερίωτο Morbier) ή με κάποια από τα δεκαέξι πιάτα που υπογράφει ο σεφ Άγγελος Λάντος. H καπνιστή πέστροφα με ταραμοσαλάτα από λευκό ταραμά και μελάνι σουπιάς, ντομάτα και τηγανητή κάπαρη ή το χταπόδι με αμπελόφυλλα και αγιολί από μαύρο σκόρδο είναι δύο από τις προτάσεις που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε την επόμενη φορά.

Τη βραδιά βρεθήκαμε στο Terroirist δοκιμάσαμε την εντυπωσιακή ανάποδη τάρτα. H ανάλαφρη σφολιάτα που φτιάχνουν in house καλύπτει σαν κουβερτάκι ένα μικρό σκεύος γεμάτο με καπνιστή μελιτζάνα, γραβιέρα Κρήτης και χαρίσα (δεν θα ήταν άσχημα να «τσιμπούσε» λίγο παραπάνω η τελευταία). Το inside skirt από μοσχάρι black angus ήρθε ωραία ψημένο με πιπεράτη σάλτσα βουτύρου και καταβροχθίστηκε αλλά η συνοδευτική ψημένη πολέντα με μανιτάρια, σπανάκι και γραβιέρα ήταν αρκετά στεγνή και το μεγαλύτερο μέρος της έμεινε στο πιάτο. Η έκπληξη πάντως ήταν ο τραχανάς: ζουμερός, ελαφριά αρωματισμένος με κανέλα, σερβιρισμένος με επίσης ζουμερά κεφτεδάκια κοτόπουλου με μπόλικα μυρωδικά και αρσενικό Νάξου.

Στα πλην η λίγο πάνω από το επιθυμητό ένταση της μουσικής. Στα συν τα προσγειωμένα vibes, το προσεκτικό σέρβις και το επισκέψιμο κελάρι που περιλαμβάνει επιπλέον, εκτός καταλόγου, επιλογές.