Comal: Το νέο εστιατόριο του Γιάννη Λουκάκου εμπνέεται από το Μεξικό

Δυσκολεύομαι να είμαι αντικειμενική γιατί, για πρώτη φορά, βρίσκω στην Αθήνα εστιατόριο που σερβίρει salsa macha. Και ακόμη και μια κάλτσα βουτηγμένη σε salsa macha μου φαντάζει νόστιμη! Πριν λίγο καιρό έγραφα εδώ για την εθιστική, καυτερή σάλτσα που φτιάχνεται με διαφορετικά είδη από πιπεριές τσίλι, σκόρδο, λάδι και ξηρούς καρπούς -συνήθως σουσάμι, κάποιες φορές και φυστίκι. Για εκείνα τα μικρά κριτσανιστά κομματάκια από τους ξηρούς καρπούς και τις φρουτένιες, καπνιστές πιπεριές που καβουρδίζονται μαζί στο λάδι, του δίνουν τόνους γεύσης. Πασαλείβεις με αυτό τηγανητά αυγά, το βάζεις σε τάκος, σε κρέατα, σε σαλάτες και σε ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς και το μεταμορφώνει. Ο Γιάννης Λουκάκος, λοιπόν, στο νέο του εστιατόριο, το Comal, έχει βάλει στο μενού, μαζί με άλλα φαγητά που εμπνέονται από τη μεξικάνικη παράδοση και την εν λόγω σάλτσα. Γι’ αυτό και μόνο, μπράβο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΒράδυ στο Χαλάνδρι: 9 στάσεις για κοκτέιλ, bar food και craft μπίρες Πέρα από την προσωπική προτίμηση στη συγκεκριμένη σάλτσα, η πρώτη ματιά στον κατάλογο είναι αρκετά ενθαρυντική. Φρέσκα υλικά, προσεγμένα, και προτάσεις που ξεφεύγουν από την tex mex λογική, που μέχρι τώρα επικρατούσε στα περισσότερα μεξικάνικα εστιατόρια της πόλης. Διαβάζω για mole αμυγδάλου (αυτή την παραδοσιακή σάλτσα που φτιάχνεται με δεκάδες διαφορετικά υλικά και μπορεί να πάρει ακόμα και μέρες για να φτιαχτεί), για carnitas και για ψάρι μαγειρεμένο σε αρωματικά φύλλα μπανάνας, για τάκος με slaw από jicama (ρίζα που συχνά αποκαλείται και «ρέβα του Μεξικού»). Κάνα δυο πιάτα με ξένισαν, π.χ τα μίνι μπέργκερ με Black Angus και mole αλλά τα ξέχασα όσο γρήγορα τα διάβασα πίνοντας μια πραγματικά καυτερή και νόστιμη Taco Margherita με τεκίλα, κόλιανδρο, νερό ντομάτας και αλάτι καλαμποκιού. Μπορείς να παραγγείλεις το συγκεκριμένο κοκτέιλ όσο καυτερό θες, ανάλογα με τα γούστα σου. Η ομάδα του The bar in front of the bar επιμελείται τα κοκτέιλ στο Comal και, αν κρίνω από το συγκεκριμένο έχει κάνει καλή δουλειά.

Δεν μπορώ να πω ότι εξίσου καλή δουλειά έχει γίνει, προς το παρόν τουλάχιστον, στο soundtrack του μαγαζιού που θύμιζε κάτι από Buddha bar και κάτι από arabic βραδιά. Προς θεού, δεν θέλαμε να ακούσουμε μαριάτσι αλλά είναι λίγο αποπροσανατολιστικό, ειδικά αν αρχίσεις να παρατηρείς το σκηνικό στην Πλατεία Ελευθερωτών με τα μπόλικα τραπεζοκαθίσματα και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα (αλήθεια, πως πάρκαραν αυτοκίνητα στην πλατεία;). Το σημείο δεν το λες γοητευτικό -πανομοιότυπα ψητοπωλεία απλώνουν τα τραπέζια τους τριγύρω. Όσο για το ίδιο το Comal κάνει μια προσπάθεια να αποφύγει τα πολλά κλισέ στη διακόσμηση (δεν έχει Φρίντες και murals δηλαδή).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤα πιο νόστιμα καυτερά της Αθήνας

Τι μας άρεσε: οι chilaquiles, το παραδοσιακό μεξικάνικο πρωινό που φτιάχνεται με ό,τι τορτίγιες περίσσεψαν, τηγανητές και φορτωμένες με διάφορα υλικά -από σάλτσες και ψιλοκομμένα λαχανικά μέχρι τηγανητά αυγά. Στο Comal τις φτιάχνουν με ελαφρά καυτερή κόκκινη σάλτσα, κιμά, τυριά, pico de gallo, κόλιανδρο και crema (θυμίζει sour cream). Ένα τραγανό, καυτερό ορεκτικό που στην όψη μοιάζει βαρύ αλλά δεν είναι. Το barbacoa που προορίζεται για μοίρασμα έχει σιγομαγειρεμένο κατσικίσιο κρέας, μαλακό ώστε να κόβεται χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις μαχαίρι, κοκκινισμένο από τις πιπεριές τσίλι με τις οποίες έχει μαγειρευτεί. Το σερβίρουν με μια mole αμυγδάλου που δίνει χαρακτήρα στο πιάτο, ψιλοκομμένα αμύγδαλα, καψαλισμένες πιπεριές padron, τορτίγιες καλαμποκιού και λίγο αρωματικό ρύζι στο πλάι. To γλυκό: κρεμέ σοκολάτας, κρεμέ passion fruit, καραμελωμένος ανανάς και sablé σοκολάτας δεν σου μένει και ανεξίτηλο αλλά μια χαρά κλείσιμο είναι.

Λιγότερο ενθουσιασμό προκάλεσαν: τα τάκος με τηγανητό κοτόπουλο, σαλάτα από jicama, μαγιονέζα wasabi και γενναία ποσότητα κόλιανδρου. Ok, αλλά μάλλον αδιάφορα. Οι carnitas είναι ένα ακόμη από τα πιάτα που προτείνονται για τη μέση του τραπεζιού. Το όνομα παραπέμπει σε ένα από τα πιο λαχταριστά μεξικάνικα κρεατικά. Κομμάτια χοιρινού που σιγομαγειρεύονται σε λίπος. Η εκδοχή του Comal είναι χοιρινός λαιμός με μπαχαρικά στη σχάρα. Λεπτοκομμένα κομμάτια, ζουμερά μεν και με την τραγανή τους κρούστα, αλλά πιο «καθωσπρέπει» και λιγότερο λαχταριστά από την ρουστίκ εκδοχή που ονειρευόμασταν. Και πάλι όμως τίποτα που δεν σώζεται με μπόλικη salsa macha.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΠού θα βγούμε το ΣΚ για φαγητό και λιακάδα στην Αθήνα;