Αν είστε καχύποτοι απέναντι σε ό,τι αυτοαποκαλείται μεξικάνικο στην Αθήνα, δεν έχετε άδικο. Συνήθως πρόκειται για tex mex με χαμηλής ποιότητας υλικά και χαρακτήρα περίπου της ίδιας έντασης με τα τάκος του κουτιού από το σούπερ μάρκετ. Ευτυχώς, για όσους λαχταράνε κάτι που ακολουθεί πραγματικά τη μεξικάνικη φιλοσοφία, για όσους θέλουν να κάτσουν σε έναν πάγκο και να φάνε στα γρήγορα δύο (ή τρία ή τέσσερα) τάκος με ζουμερό, αργοψημένο κρέας, μπόλικο λάιμ και βαθιά νοστιμιά, ο Αθηναγόρας Κωστάκος αποφάσισε να στήσει στο κέντρο της Αθήνας το Loco.
Ανάμεσα στα υφασματάδικα της Καλαμιώτου έφτιαξε, σε συνεργασία με τον Λευτέρη Γεωργόπουλο, την ομάδα του Kuko’s the bar και head chef τον Πάνο Τσίκα (Noema, Σελήνη), μια τακερία-τεκιλερία, ένα «μεξικάνικο σουβλατζίδικο» όπως το περιγράφει ο ίδιος, με έξι διαφορετικά τάκος, πολύ προσεγμένα σεβίτσε και απολαυστικά κοκτέιλ με τεκίλα και μεσκάλ. Την πρώτη μέρα λειτουργίας του Loco πιάσαμε μια θέση στον μακρύ πάγκο που περιβάλλει το μαγαζί και φάγαμε ίσως τα καλύτερα τάκος που έχουμε δοκιμάσει στην Αθήνα. Το «Cordero» με το αρνί που σιγομαγειρεύεται για 15 ώρες και σερβίρεται σε χειροποίητη τορτίγια καλαμποκιού μαζί με καπνιστή μελιτζάνα, πίκλες και κόλιανδρο είναι αποκάλυψη ενώ το κλασικό al pastor γίνεται με χοιρινό «γύρο» ιμπέρικο, μαρινάρεται σε ένα σωρό μπαχαρικά και σερβίρεται ζουμερός και καραμελωμένος μαζί με mole με μαύρο σκόρδο και έντονο το στοιχείο του κακάο, salsa verde και μερικές ψητές πιπερίτσες padron.
|
|
|
«Με το Μεξικό γνωρίστηκα μέσα απ’ τη δουλειά, λόγω του Σκορπιού. Βρέθηκα αρχικά στο Μέξικο Σίτι όπου ανάμεσα σε επαγγελματικές συναντήσεις και υποχρεώσεις απόλαυσα πραγματικά τις τακερίες. Σε αυτή τη χώρα έφαγα σε κάποια από τα κορυφαία εστιατόρια της ζωής μου αλλά τις τακερίες τις αγάπησα», λέει ο σεφ Αθηναγόρας Κωστάκος που αυτή τη στιγμή «τρέχει» 16 εστιατόρια σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων το Meraki (Λονδίνο, Ριάντ, Πόρτο Τσέρβο) και το Scorpios. «Δεν ήθελα να κάνω εστιατόριο στην Αθήνα γιατί ταξιδεύω συνέχεια και εδώ έρχομαι για να χαλαρώσω και να δω την οικογένειά μου αλλά ο Λευτέρης Γεωργόπουλος που είναι φίλος με έψησε. Ξέρω ότι τα τάκος είναι trend, όμως αυτό που βρίσκεις στην Ελλάδα είναι tex mex με ανθυγιεινά υλικά. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι που ακολουθεί εκατό τοις εκατό την μεξικάνικη φιλοσοφία. Κάνουμε χειροποίητες τορτίγιες, ψήνουμε ολόκληρα χεράκια αρνί, έχουμε υψηλής ποιότητα κρέας -το al pastor είναι με γύρο 100% iberico χοιρινό. Φαγητό που εκπροσωπεί τη μεξικάνικη κουλτούρα αλλά ταυτόχρονα περιλαμβάνει πολλά ελληνικά υλικά και παίρνει, όπως νομίζω ότι οφείλει σε έναν βαθμό, ελληνική ταυτότητα. Η σκέψη μας ήταν να στήσουμε ένα μεξικάνικο σουβλατζίδικο με τάκος, σε συνδυασμό με τν δεύτερη μεγάλη μου αγάπη, τα σεβίτσε. Έχουμε ιδιαίτερα καλά σεβίτσε και είμαι περήφανος γι’ αυτά», συμπληρώνει.
|
|
|
Από αυτή την κατηγορία δοκιμάσαμε Blue crab passion fruit ceviche με μπλε καβούρι Καβάλας, φρούτο του πάθους, μάνγκο, λάιμ και ελαφρά τηγανισμένη ancho πιπεριά και την απολαυστική, ελαφρά καυτερή Dorada aji amarillo. Για την τελευταία, η τσιπούρα παστώνεται λίγο με ζαχαρότευτλο και αλάτι και έπειτα μαρινάρεται σε μια σάλτσα με βάση την καυτερή κίτρινη πιπεριά. Τη σερβίρουν σε ζωμό από καλαμπόκι και λάιμ μαζί με τραγανούς σπόρους καλαμποκιού.
Στο διπλανό τραπέζι έχουν παραγγείλει τάκος με βοδινό strip loin που ψήνεται πολύ λίγο στη σχάρα και συνοδεύεται από αβοκάντο, pico de gallo, πίκλες χαλαπένιος και μαγιονέζα chipotle. Υπάρχει και vegan επιλογή με ψητά πλευρώτους, επίσης σχάρας, τσίλι και ψητό κέιλ αλλά και τάκος με κροκέτα μπακαλιάρου και ταραμά. Πάντως το προσωπικό αγαπημένο του σεφ είναι το αρνί (cordero con tahine), έμπνευση για το οποίο υπήρξε το πιο συγκλονιστικό γεύμα που θυμάται από το Μεξικό: «Είχα φάει ένα παραδοσιακό cordero για το οποίο είχαν “θάψει” κάτω απ’ το χώμα ένα αρνί ολόκληρο που ψηνόταν δύο μέρες με αγαύη. Στο τελος το μάδησαν και το σέρβιραν με μια salsa verde και ελάχιστο αβοκάντο. Ήταν απίστευτο».
|
|
|
|
|
|
Το μόνο που μπορεί να σας λείψει λίγο στο Loco είναι το πολύ καυτερό στοιχείο, αν και ήταν συνειδητή επιλογή των δημιουργών. «Στο Μεξικό τα πιάτα δεν είναι όλα καυτερά, το φαγητό είναι ψιλοσκέτο και τις περισσότερες φορές γίνεται καυτερό όταν προσθέτεις διάφορες σάλτσες. Εδώ δεν κάναμε κάτι έντονα spicy. Έχουμε δυο σπιτικές σος -μια γλυκιά με ancho, σκόρδο και ελαιόλαδο και μια πιο καυτερή verde με τοματίγιο και χαλαπένιο», λέει ο σεφ. Οι λάτρεις των πολύ καυτερών φέρτε μαζί την αγαπημένη σας salsa καλού κακού.
Για το τέλος δυσκολευτήκαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στα churros (με σοκολάτα, μάνγκο και κρέμα βανίλιας με μεσκάλ), το σορμπέ λάιμ με τεκίλα Ocho (αρκετή για να σε ζαλίσει λίγο) ή το tres leches. Φάγαμε το τελευταίο -ένα πυκνό κέικ με παντεσπάνι από καλαμπόκι που περιβρέχεται με ζαχαρούχο γάλα, γάλα εβαπορέ και μεσκάλ, μαζί με πλούσια κρέμα βουτύρου- και το χαρήκαμε.
|
|
|
|
|
|
Στο μπαρ ο Νίκος Σουρμπάτης έχει κάνει τα δικά του μαγικά φτιάχνοντας έναν κατάλογο με κλασικές και εναλλακτικές margaritas, μπίρες από μικρές ζυθοποιίες και κοκτέιλ με βάση την τεκίλα και το μεσκάλ. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα την Tequila Tai με λευκή τεκίλα Cazadores, φρούτο του πάθους και γεύσεις αμυγδάλου, μπαχαρικών και ανανά.
