Όποτε ξεκλέβει χρόνο από τις υποχρεώσεις του επισκέπτεται τα Άργουρα του Νίκου Μιχαήλ, στις Τζιτζιφιές. Μια καλτ ψαροταβέρνα, που δεν έχει καν ταμπέλα. Από το 2011 που άνοιξε πάει από στόμα σε στόμα και όσοι τρώνε θαλασσινά την τιμούν και με το παραπάνω. Ένας από αυτούς είναι κι ο Γιάννης Στάνκογλου. Με τον Νίκο έχουν γίνει πια φίλοι. Μερακλήδες κι οι δυο, τούς αρέσει να δοκιμάζουν γεύσεις, να πίνουν τσίπουρα, να συζητάνε για μαγειρική (ναι, κι ο Γιάννης μαγειρεύει) και να ανταλλάσσουν συνταγές. Έτσι έγινε και μια Παρασκευή του Απρίλη που συναντηθήκαμε όλοι μαζί, βράδυ στις 9, λίγο πριν γίνει φίσκα το μαγαζί από κόσμο. Είπαν τα νέα τους, γέλασαν, πείραξαν ο ένας τον άλλον κι έπειτα ο Νίκος μπήκε στο πόστο του στην κουζίνα για να φέρει στο τραπέζι μας ό,τι πιο φρέσκο έβγαλε η θάλασσα εκείνη την ημέρα.
|
|

Το καλωσόρισμα έγινε με ένα φλυτζανάκι σούπα κακαβιά, υπέροχη, αρωματική και ζεστή. Μας έβαλε για τα καλά στο κλίμα και μας προετοίμασε για τη συνέχεια: Στρείδια ολόφρεσκα από την Κάλυμνο, με ένα λουλούδι σετσουάν ακουμπισμένο πάνω τους, που τρως και δεν καταλάβαινες τι σε περιμένει. Στην αρχή μοιάζει ξινούτσικο και δροσερό μετά, όμως, καίει τόσο πολύ που μουδιάζει το στόμα. Ευτυχώς είναι για λίγο. Κάτι τέτοια απρόσμενα και χαριτωμένα κάνει ο Νίκος Μιχαήλ στην κουζίνα και στα πιάτα που βγάζει. Του αρέσουν οι εκπλήξεις. Σαν τη σαλάτα χωρίς όνομα, που είναι διαφορετική κάθε μέρα ανάλογα με τα υλικά και την έμπνευση της στιγμής.
Προσπαθώ να θυμηθώ από πόσους φίλους και γνωστούς έχω ακούσει για τα Άργουρα. Είναι πολλοί και είναι αρκετοί δημοσιογράφοι της γεύσης ανάμεσά τους. Ο αείμνηστος Αλβέρτος Αρούχ, ο Επίκουρος της γευσιγνωσίας ήταν από τους πρώτους που έγραψαν για το μαγαζί και το έκανε στέκι του. Τότε ο Νίκος Μιχαήλ είχε αφήσει τη δουλειά στα ξενοδοχεία και αποφάσισε να ανοίξει δειλά δειλά μέσα στην κρίση, το 2011, μια ταβέρνα με τ’ όνομα του χωριού του (Άργουρα είναι η παλιά ονομασία του χωριού Αργυρώ Ευβοίας). Εκεί, στην παραλία Πόρτο Βούβαλο έμαθε τους θησαυρούς της θάλασσας παρέα με τον θείο του που ήταν ψαράς. Χρόνο με τον χρόνο το μαγαζί έγινε στέκι και φτάνοντας στο σήμερα είναι κάθε βράδυ γεμάτο. Τώρα πια έχει πάρει βραβεία, μπαίνει σε οδηγούς, ελληνικούς και ξένους· τη μέρα που πήγα ήταν μια μεγάλη παρέα Κινέζων που το είχαν βρει προτεινόμενο σε κινέζικο οδηγό.


|
|
Τα πιάτα διαδέχονταν το ένα το άλλο: ήρθε ένα λαβράκι καρπάτσιο, που δοκίμασα κι ήταν πολύ αρωματικό και ντελικάτο, ένας σαργός ψημένος σε περγαμόντο σε μορφή σεβίτσε και μια πολύ νόστιμη ταραμοσαλάτα με πιτάκια. Ήμασταν όλοι τόσο κουρασμένοι, θυμάμαι, εκείνο το βράδυ, που αυτά τα πιάτα και το τσίπουρο του Γάτσιου από την Ήπειρο ήταν βάλσαμο. Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι άνθρωπος ευθύς. Δεν κρύβεται, δεν προσποιείται και δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Σχολιάζει, παρατηρεί, αστειεύεται και έχει όρεξη για παρέα και συζήτηση, παρά την κούρασή του –ήρθε στη συνέντευξη μετά από 10 ώρες γύρισμα και ένα ταξίδι αστραπή που είχε κάνει στο Μεσολόγγι για να απαγγείλει ένα ποίημα σε μια εκδήλωση. Φαίνεται ότι είναι υπεύθυνος και ότι έχει δουλέψει πολύ σκληρά για να φτάσει στο σημείο να είναι ένας από τους πιο περιζήτητους ηθοποιούς. Φέτος πρωταγωνίστησε στη θεατρική μεταφορά του «Ζορμπά», που ανέβηκε σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στο Ίδρυμα Μείζωνος Ελληνισμού, αλλά και σε δύο πολύ πετυχημένα σήριαλ, το «Μια νύχτα του Αυγούστου» στην ΕΡΤ και το «Αυτή η νύχτα μένει» που παίζεται ακόμη στον Alpha.


|
|


Αυτές τις μέρες κάνει πρόβες για το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, όπου θα παίξει στα τέλη Αυγούστου τον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα και με συμπρωταγωνίστρια την Άννα Μάσχα, στον ρόλο της Ιοκάστης. «Είμαι 4 χρόνια φουλ με σειρές, θέατρο, κινηματογράφο και νιώθω ότι δεν έχω πάρει ανάσα», μου λέει κάποια στιγμή. Έχει ανάγκη από ξεκούραση, και, αν τα καταφέρει, του χρόνου θα κάνει λιγότερα πράγματα επαγγελματικά για να είναι πιο κοντά στα παιδιά του, την 14χρονη Φοίβη και τον 10χρονο Φίλιππο. Είναι στοργικός πατέρας, τούς μιλάει στο τηλέφωνο πριν καθίσουμε, ενώ μιλάει γι’ αυτά και για όσα θέλει να κάνει μαζί τους όλο το βράδυ. «Μου αρέσει να κάνω πράγματα με τα παιδιά, να βγαίνουμε, να πηγαίνουμε εκδρομές και να πηγαίνω με τον γιο μου στο γήπεδο». Είναι γνωστός Παναθηναϊκός. Πρόσφατα μετακόμισε σε νέο σπίτι, στα Πετράλωνα, το οποίο φτιάχνει σιγά σιγά με ενθουσιασμό: «Θέλω να έχω κάποια βράδια ελεύθερα για τα παιδιά μου και να χαρώ το νέο μου σπίτι. Θέλω να μάθω κιθάρα, που το έχω απωθημένο από παλιά και να κάνω ταξίδια». Αγαπημένα του μέρη για διακοπές η Μηλίνα στο Πήλιο, όπου πηγαίνει από το 1994 κι έχει κάνει δυο κουμπάρους και το αγαπημένο του κυκλαδονήσι η Κίμωλος, όπου πηγαίνει τα τελευταία χρόνια με τον καλό του φίλο Ντίνο Αυγουστίδη.
|
|
![]() ![]() |
![]() ![]() |
Στο παλιό του σπίτι στην Κουμουνδούρου έψηνε συχνά. Του αρέσει να ψήνει, να κάνει μπάρμπεκιου. Θυμάται μια Καθαρά Δευτέρα, την περσινή, που έψηνε θαλασσινά ντυμένος Τζόκερ κι έτσι από το πουθενά –ας είναι καλά τα social media– μαζεύτηκε κόσμος πολύς και φίλοι που δεν το περίμενε. «Έπειτα από 8 ώρες νηστίσιμα ψησίματα, θυμήθηκα κάτι παϊδάκια που είχα στο ψυγείο. Τα έβγαλα κι αυτά και έγινε κόλαση! Μετά τα καλαμαράκια όλοι έφαγαν και παϊδάκια» μου λέει γελώντας. Φέτος επανέλαβε το μπάρμπεκιου, αλλά στα Πετράλωνα και ντυμένος… τράγος.
Μας διέκοψαν κάτι απίθανες φρέσκες καραβίδες με γκόγκλιες, ζυμαρικό που φέρνει από την πατρίδα του ο Νίκος. Ωραίο πιάτο, πληθωρικό και απλό συνάμα. Δίνει μεγάλη σημασία στην πρώτη ύλη ο Νίκος Μιχαήλ. Σέβεται την ιδιατερότητα του κάθε υλικού και το διαχειρίζεται με τέτοιο τρόπο που να μην χάνει τίποτα από την αυθεντική νοστιμιά του. Γι’ αυτό και δεν χρησιμοποιεί τηγάνια (δεν θα βρεις ούτε τηγανητές πατάτες), κρέμες γάλακτος, τίποτα που να σκεπάζει την αυθεντικότητα της γεύσης. Θα βρεις όμως νόστιμα μαριναρισμένα ψάρια και δυσεύρετα θαλασσινά, που του στέλνουν οι φίλοι του οι σφουγγαράδες από την Κάλυμνο.
|
|
![]() ![]() |
![]() ![]() |
Κάθε τόσο εκθειάζουμε τα πιάτα. Η απλότητα της γεύσης είναι κάτι που αρέσει και στον Γιάννη. Μπορεί να μεγάλωσε στον Περισσό, αλλά τα περισσότερα καλοκαίρια της ζωής του τα πέρασε για μεγάλα διαστήματα με τον παππού και τη γιαγιά στο Θούριο του Έβρου, ανάμεσα στην Ορεστιάδα και το Διδυμότειχο. Ο παππούς του, πέρα από αγρότης είχε και ζώα κι έφτιαχνε όλα τα τυροκομικά. Τώρα μένουν μόνιμα οι γονείς του εκεί και προσπαθεί να πηγαίνει όσο πιο συχνά μπορεί μαζί με τα παιδιά του. «Έχω μεγαλώσει με τραχανά. Στον Έβρο τον τρώγαμε για πρωινό και τον κάναμε κοκκινιστό με πιπεριές Φλωρίνης και φέτα κατσικίσια. Τον μαγειρεύω και στην Αθήνα, αλλά εγώ βάζω και κάτι πράσινο από πάνω στο τελείωμα, όπως λίγο δυόσμο για το άρωμα και παξιμάδι». Το ταπεράκι βέβαια μέσω ΚΤΕΛ δεν έχει κοπεί. Η μάνα από τον Έβρο κάθε δίμηνο στέλνει ό,τι καλό βγάζει ο κήπος και το χωράφι, από κουκιά και φασολάκια μέχρι μελιτζάνες και κρέας από την περιοχή.
Αγαπημένο του φαγητό είναι οι μπάμιες, σκέτες μόνο με φέτα ή και με κοτόπουλο. Τα βράδια φροντίζει να τρώει αρκετή πρωτεΐνη με χόρτα. Γενικά προσέχει τη διατροφή του, αναρωτιέμαι, όμως, τι έχει πάντα το ψυγείο του. Η απάντηση δεν ήταν και τόσο αναμενόμενη. «Στο ψυγείο έχω πάντα ένα κομμάτι μπρι. Το παίρνω και το τρώω σαν να είναι ψωμί! Έχω πάντα και παξιμάδια χαρουπιού για τις δύσκολες ώρες. Μου αρέσει, όμως, να μαγειρεύω. Ψωνίζω συχνά στα Καραμανλίδικα του Φάνη, παίρνω παστουρμά και φτιάχνω εξαιρετική παστουρμαδόπιτα. Κάποτε άνοιγα και φύλλο, τώρα, όμως, παίρνω έτοιμη σφολιάτα γιατί δεν προλαβαίνω. Κάνω και καλό Pad Thai και σούσι». Εντυπωσιάζομαι, αλλά όχι τοσο όσο με το τραγούδι που πιάνει μετά. Δεν θυμάμαι ποιο ήταν, ίσως κάποιο των Active Member, μιας και το προηγούμενο βράδυ είχε τραγουδήσει σε μια συναυλία τους. «Ο Μάλαμας μού λέει ότι τραγουδάω καλά. Βασικά είναι το απωθημένο μου η μουσική. Θα ‘θελα να ‘μαι front man σε ένα ροκ γκρουπ». Τσουγκρίζουμε τα ποτήρια και ευχόμαστε να βρεθούμε κάποια στιγμή σε ένα άλλο μαγαζί μαζί με τον Σωκράτη, που είναι κολλητοί, με φαγητό και τσίπουρα, αλλά και ένα υπόγειο που κάνουν live.


Άργουρα, Αγησιλάου 49, Καλλιθέα, Τ/217-71.73.200. Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 19.30-23.00.