Δοκιμάσαμε πρώτοι το νέο «μενού» μεζέδων του πειραιώτικου εστιατορίου.
Θέση: Μαγαζί ετών 97, ο Βασίλαινας στον Πειραιά κάνει ριστάρτ με νέο όνομα -«1920», χρονιά ίδρυσής του- και νέο μενού… α λα παλαιά. Το κόνσεπτ είναι ελληνικότατο και το συνήθιζαν έτη πολλά στο πειραιώτικο εστιατόριο: πιατάκια με μεζέδες. Την ολική επαναφορά αποφάσισε ο ιδιοκτήτης του Θανάσης Βασίλαινας, ο οποίος μετακόμισε το γκουρμέ εστιατόριο που είχε φτιάξει τα τελευταία χρόνια σε νέο πόστο στην πιο «δεκτική» Αθήνα. Σωστά σκέφτηκε, νομίζω, οι Πειραιώτες είμαστε πιο πολύ του μεζέ.
Ατμόσφαιρα: Ο χώρος ένα ωραίο ελληνικό μπιστρό (ανακαινισμένο προ ολίγων ετών), με τη μυθιστορία του. Γλυκός φωτισμός, προσωπικό φιλόξενο. Ζητήστε να σας δείξουν τον παλαιό μαρμάρινο ποτηριώνα, ένα πανέμορφο απομεινάρι από το παλιό μαγαζί.
Φαγητό: Για την αλλαγή του κόνσεπτ ο κ. Βασίλαινας επιστράτευσε τη Νίκη Τρέσσου και την Ευδοκία Φυλακούρη, μαγείρισσες με τσαγανό, γνώση και αίσθηση των ντόπιων υλικών και της ελληνικής μαγειρικής. Συνέθεσαν ένα μενού που ακροβατεί ανάμεσα στο παλιό και το νέο, στο τοπικό και το υπερ-τοπικό, στο λόγιο και το ρουστίκ. Παρουσιάζουν ένα μπαράζ μεζέδων, 16 τον αριθμό, πλατό, πιατάκια και κανονικά πιάτα, με φαγιά καλώς καμωμένα. Υπάρχουν πρωτοτυπίες, η τεχνική αρτιότητα περισσεύει, κι όμως το όλον αποπνέει οικειότητα, είναι δικά μας πράγματα αυτά. Κάπως έτσι θα φανταζόμουν το ελληνικό μεζεδοπωλείο του μέλλοντος.
Το μενού με τις «μπουκιές» (έτσι το λένε οι σεφ, αλλά το αδικούν καθότι χορταίνεις και με το παραπάνω) το δοκιμάσαμε πρώτοι πριν από λίγες μέρες. Κάποια πιάτα ενδέχεται να αλλάξουν, είναι ακόμα υπό διαμόρφωση. Ξεκινά με ένα πλάτο με κρύους μεζέδες: την περίφημη, αφράτη ταραμοσαλάτα του Βασίλαινα, ελιές με πορτοκάλι, θεσπέσια φάβα με καβουρδισμένο φουντούκι, λαχανικά τουρσί (ελαφριά, ζωντανά), τσιπς από φύλλο χωριάτικο. Με ένα μπολάκι ψαρόσουπα περνάμε στους ζεστούς, θαλασσινούς μεζέδες. Κλασικός μπακαλιάρος σε κουρκούτι με σαλατούλα από παντζάρι και σκορδαλιά. Ωραιότατος. Χταπόδι ψητό και καπνιστό με λάδι και κάππαρη αφυδατωμένη – μαστιχωτό το χταπόδι, με ελαφρύ κάπνισμα που κοπλιμεντάρει τη νοστιμιά του, καρύκευμα έξοχο η τραγανή κάππαρη. Καλαμάρι ψητό με μαγιονέζα κόλιανδρου – τρυφερό, ψημένο όσο πρέπει.
Οι τραγανές πατάτες με τσιμένι (πολύ ενδιαφέρων συνδυασμός) και χειροποίητη κέτσαπ και οι μυζηθροκροκέτες με τσάτνεϋ μανταρίνι (!) -δυο νοστιμότατα ζεστά τάπας που θα ζήλευαν οι Ισπανοί- είναι η γέφυρα για τα κρεατικά. Μπουκιές από συκώτι ή κεμπάπ ψητά. Βουβαλίσιο λουκάνικο με αυγά (έρχεται σε βαζάκι – ίσως το λιγότερο δυνατό πιάτο τους). Χοιρινό κονφί με ξινολάχανο – ένα ωραίο χειμωνιάτικο ελληνικό φαγητό. Προς το τέλος, μια κρεατομακαρονάδα: κόκορας με χυλοπίτες και λαδοτύρι. Σούπερ ρουστίκ, με γερή νοστιμιά πιάτα. Λόγω χώρου αφήνω κάποια πιάτα εκτός. Στο τέλος, παγωτό μπουγάτσα.
Λογαριασμός: Για το προκαθορισμένο αυτό μενού μεζέδων, το κόστος θα είναι 25€ το άτομο, χωρίς τα ποτά. Το μενού θα περιλαμβάνει επίσης λίγα έξτρα πιάτα, για όσους επιθυμούν να δειπνήσουν πιο κλασικά.
Κάβα: Η λίστα κρασιών μελετημένη, ελληνική. Διαλέξαμε ένα καλό ροζέ από Μοσχοφίλερο («Τομή» του οινοποιείου Τρούπη) που ταίριαξε λίγο-πολύ με όλα τα πιάτα, αν και οι πρώτοι μεζέδες σηκώνουν τσίπουρο.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά κάθε βραδύ εκτός Δευτέρας. Κυριακή μόνο μεσημέρι.
