Όταν ο Μανώλης Μαυριδάκης, που έχει το μυκονιάτικο Koursaros, ο γνωστός σεφ Παναγιώτης Γιακαλής κι ο συνεργάτης του σε διάφορα πρότζεκτ Πέτρος Φωτείνης, οι οποίοι έχουν αναλάβει την επιμέλεια του μενού του από το περασμένο καλοκαίρι, βρήκαν τον χώρο στο Μικρολίμανο, φλέρταραν για λίγο με την ιδέα ενός ιταλικού. Αλλά θες η αγάπη τους για τα ψάρια, θες η παράδοση της πειραιώτικης ακτής στην ψαροφαγία, από την εποχή που ήταν ακόμη ένα ήσυχο αραξοβόλι, δεν πήρε πολύ να στρίψουν το τιμόνι. Και εγένετο Piscis (ψάρι στα λατινικά). Ένα προσεγμένο εστιατόριο με τραπέζια μοιρασμένα στο φαρδύ πεζοδρόμιο μπροστά στη λευκή-μπλε πρόσοψη του κτιρίου, που έχει κάτι από πόλη και κάτι από νησί, και στην πέργκολα στην απέναντι πλευρά του δρόμου, από όπου χαζεύεις όσους σουλατσάρουν δίπλα στις ψαρόβαρκες και τα σκάφη.
|
|
|
|
|
|
Jimmy’s Fish: κάπως έτσι είναι φτιαγμένα τα διαχρονικά στέκια
Μια σύγχρονη θαλασσινή κουζίνα με πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής
Ο κατάλογος, που έρχεται σε έναν κομψό φάκελο, έχει πιάτα σε μοντέρνο στιλ, με τις μεσογειακές κι ελληνικές αναφορές στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο Παναγιώτης Γιακαλής. Στην κουζίνα βρίσκουμε τον Σπύρο Τσόκα. Στο λαβράκι σεβίτσε, που νοστιμίζει με πίκλα αγγουριού, αλμύρα και καβουδισμένο κουκουνάρι -πολύ του πάει- και νόστιμο ζουμάκι ντομάτας με μια ιδέα από τσίλι και λάδι δυόσμου, τα αρώματα είναι χαρακτηριστικά ελληνικά. Δυνατή αρχή, δίνει ωραία πάσα σε μια βερσιόν της χωριάτικης που έρχεται με τα υλικά της τακτοποιημένα και θέλει να τα μπλέξεις: ανακατεύεις τα ντοματίνια, το αγγούρι, την πιπεριά, τις ελιές και τα καπαρόμηλα με την κρέμα φέτας, παίρνεις και λίγο ψημένο προζυμένιο ψωμί κι έχεις μια μπουκιά συμπυκνωμένη, λιχούδικη και δροσερή μαζί, χαρακτηριστικά οικεία. Τα θαλασσινά τάκος, με καλοτηγανισμένο μπακαλιάρο που κλείνεται σε μαλακή τορτίγια μαζί με αγιολί αρωματισμένο με σαφράν και τα ψωμωμένα αχνιστά μύδια με το φινόκιο μου άρεσαν εξίσου. Μόνο το καλαμάρι μάς τα χάλασε λίγο. Άψογα ψημένο, είχε για παρέα τηγανητά πατατάκια ψιλούτσικα και κρατσανιστά αλλά η συνοδευτική γλυκόξινη σάλτσα ήταν γλυκερή και το αποσυντόνιζε.
|
|
|
|
|
|
Αν θέλετε να συνεχίσετε με ψάρι, μπορείτε να μπείτε στην πόρτα στα αριστερά και να διαλέξετε από τη μοντέρνα ψαριέρα (οι τιμές είναι πολύ καλές – βλ. σκορπίνα, λαβράκι ή τσιπούρα με 48 ευρώ το κιλό και γλώσσα, στήρα, ροφό ή σφυρίδα με 58). Εμείς σ΄αυτή την πρώτη αναγνωριστική δοκιμάσαμε το λαβράκι με φρικασέ μανιταριών και σπανάκι που προτείνουν. Το ψάρι ήταν ζουμερό, με την πετσούλα του τραγανή, αλλά είχε δυνατό αντίπαλο: η αστακομακαρονάδα του Παναγιώτη Γιακαλή έχει άλλο επίπεδο νοστιμιάς. Σε κάθε περίπτωση, αφήστε χώρο για επιδόρπιο. Το τραγανό σου με κρέμα φυστικιού, παγωτό βανίλια, καραμελωμένο φυστίκι και γκανάς σοκολάτας γράφει ωραίο φινάλε, το ίδιο κι η ασυνήθιστη καρυδόπιτα-black forest, με βύσσινο και καραμελωμένα πεκάν, που και ωραία ιδέα είναι και πιο ελαφριά από ό,τι περιμένεις.
