Από το 2019 που πρωτοάνοιξε, ένα μικρούλι μαγαζάκι στην Αγίων Αναργύρων, όποτε περνούσα έξω από το Dao έλεγα να επιστρέψω να το δοκιμάσω. Πάντα προέκυπτε κάτι άλλο. Μια γεύση την πήρα τις μέρες του lockdown, με το κέντρο της Αθήνας στα ήσυχά του, όταν βολτάροντας με ένα φίλο στα στενάκια του Ψυρρή πήραμε από ένα bahn mi (το χαρακτηριστικό βιετναμέζικο σάντουιτς με το ψωμί που μοιάζει με μπαγκέτα) με χοιρινό και το φάγαμε καθισμένοι στα σκαλάκια ενός απέναντι σπιτιού. Περισσότερο το γνώρισα σε νέο πόστο. Εδώ και κάποιους μήνες έχει μετακομίσει στη Σαρρή, απέναντι από το πάρκινκ δίπλα στο θέατρο Ήβη. Η ταμπέλα γράφει «Dao» με ροζ νέον σε κίτρινο φόντο, το εσωτερικό είναι γκρι, λιτό, με ένα μυστήριο μιξάζ – με ρουστίκ φωτιστικά να κρέμονται από το ταβάνι, ένα παλιακό επιπλάκι στην είσοδο και μερικούς πιο μοντέρνους μικρούς ξύλινους πάγκους παραμέσα. Στα τραπέζια στο πεζοδρόμιο έχουν βάλει γαλάζια κουβερτάκια για το κρύο. Και η pho, πάντως, η πλούσια σούπα που στο Βιετνάμ τρώγεται στα σπίτια και στις υπαίθριες αγορές για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό, την κάνει τη δουλειά της.
|
|
|
Προτείνω τη pho με το μοσχάρι. Δεν ξέρω πώς είναι το comfort food στα βιετναμέζικα, αυτή η σούπα αυτό είναι πάντως. Μια θαλπωρή άλλης κουλτούρας, με μυρωδάτο ζωμό, φρέσκο κόλιανδρο, φρέσκο και ξερό κρεμμύδι, φύτρες φασολιών και noodles. Αν της βάλεις λίγη από την καυτερή πάστα τσίλι που έρχεται σε ένα μπολάκι με σάλτσα hoisin και στάξεις και λίγο λεμόνι, γίνεται ακόμη καλύτερη. Τα δε κομματάκια του κρέατος είναι πολύ τρυφερά. Μπαίνουν στο μπολ ωμά και ψήνονται με τον καυτό ζωμό (φτιαγμένος με κόκαλα, βράζει επί ώρες) που πέφτει πάνω τους λίγο πριν σερβιριστεί η σούπα. Όταν γνώρισα την Τran Αnh Dao, που γεννήθηκε στη Σαϊγκόν κι από τότε που ήρθε στην Ελλάδα, το 2007, δούλεψε σε διάφορα ασιατικά εστιατόρια πριν στήσει αυτή τη βιετναμέζικη γωνιά, τη ρώτησα και για τα μπαχαρικά. Κάποια τα έπιανα, κάποια όχι. Έφερε ένα πουγκί και το άδειασε σε ένα δισκάκι. Είχε πιπέρια, ξυλάκι κανέλας, αστεροειδή γλυκάνισο, καρδάμωμο, αποξηραμένη φλούδα μανταρινιού και thao qua, γνωστό και ως «κινέζικο μαύρο κάρδαμο».
|
|
|
Ένα άλλο πιάτο που ξεχώρισα είναι τα banh cuon. Στο μενού, που τα πολλά βιετναμέζικα ονόματα τα αποφεύγει, θα τα δείτε ως «κρέπες ρυζιού». Είναι μακρόστενα ρολάκια από ρυζάλευρο στον ατμό, που ιδίως στην γλυκοπικάντικη εκδοχή με τις γαρίδες και τα μανιτάρια είναι πολύ νόστιμα. Η βιετναμέζικη κουζίνα έχει εν γένει πιάτα ελαφριά, όχι πολύ πολύπλοκα, με διακριτά υλικά. Τα διάφανα ρολά από φύλλο ρυζιού, goi cuon τα λένε στην πατρίδα τους, έχουν γαρίδα από τη μια, χοιρινό από την άλλη και στο ενδιάμεσο λεπτά vermicelli noodles και ωμά λαχανικά, που μαζί με τα φρέσκα μυρωδικά σου αφήνουν στο στόμα αίσθηση δροσιάς. Είναι ήπια σε γεύση, τα ανεβάζει όμως η πυκνή συνοδευτική σάλτσα φιστικιού. Αν τώρα την πρασινάδα την προτιμάτε πιο ενισχυμένη, πάρτε κάποιο από τα salad bowls. Αυτό με το ψητό χοιρινό και τα spring rolls, με λαχανικά, vermicelli noodles (που αν ήταν βρασμένα λίγο λιγότερο θα μου άρεσαν πιο πολύ) και φιστίκια είναι πολύ χορταστικό. Υπάρχουν και τηγανητό ρύζι και noodles, εμείς όμως είπαμε να δοκιμάσουμε ένα από τα καινούργια πιάτα, που έρχονται σε χωριστό κατάλογο. «Δυο πάπιες έχουμε, με ρύζι και μακαρόνια», δήλωσε ο σερβιτόρος (απλά τα πράγματα). Πήραμε αυτή με το ρύζι. Στο στιλ της πάπιας Πεκίνου, ήταν αρκετά ζουμερή κι είχε για παρέα σάλτσα πιπεριού και μια σαλατίτσα.
Στο μικρό βιετναμέζικο της οδού Σαρρή μπορεί κανείς να κάνει μια στάση μ’ ένα φίλο το μεσημέρι ή το βράδυ, πριν βγει για ποτό, θέατρο ή σινεμά, να φάει μόνος του μια σούπα στα γρήγορα ή να παραγγείλει από το σπίτι. Και νόστιμα θα φάει και τίμια. Ένα ορεκτικό κι ένα κυρίως πιάτο κοστίζουν γύρω στα 18-22 ευρώ. Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στα τέσσερα εξωτερικά τραπέζια καθόμασταν εμείς κι άλλες δυο παρέες. Τα μηχανάκια του ντελίβερι πήγαιναν κι έρχονταν. Η Dao θέλει να το μεταφέρει κάποια στιγμή σε κάποιο άλλο σημείο του κέντρου, που να ’ναι πέρασμα. Και μεγαλύτερη κουζίνα θέλει. Τη ρωτάω τι έχει κατά νου να προσθέσει στο μενού και πιάνει να μου λέει για μια πικάντικη σούπα, με κρέας κι αυτή, την bun bo hue, και για μια κίτρινη (λόγω κουρκουμά) τηγανίτα που φτιάχνουν στο Βιετνάμ από αλεύρι ρυζιού ονόματι banh xeo, η οποία γεμίζεται με διάφορα (γαρίδες, χοιρινό, κρεμμυδάκι, φύτρες φασολιού, αρωματικά κτλ) και διπλώνεται σαν κρέπα.
