Στο 10GR στη Ρόδο μπορείς να ζητήσεις όλη την Ελλάδα στο ποτήρι

Αρχές Ιουλίου, απόγευμα, περπατώ στη μεσαιωνική πόλη της Ρόδου. Στην οδό Σωκράτους, τον κυρίως εμπορικό δρόμο, το αργόσυρτο σουλάτσο δεν έχει τελειωμό. Τουρίστες μπλέκονται με ποδήλατα και κάθε λογής ηλεκτρικά οχήματα, από αυτοκινητάκια του γκολφ μέχρι πατίνια. Χάνομαι μέσα στα πολύβουα στενά της παλιάς συνοικίας, η οποία προστατεύεται από την UNESCO ως Παγκόσμιο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς, και καταλήγω στην οδό Πολυδώρου, ψάχνοντας το ξενοδοχείο & wine bar, 10GR. Η είσοδος του πετρόκτιστου κτιρίου, που αποτελείται από τέσσερις σουίτες και δέκα δωμάτια, είναι στενή, δεν σου πηγαίνει το μυαλό ότι εδώ λειτουργεί ξενοδοχείο. Κι όμως, όταν ανέβεις τα ξύλινα σκαλοπάτια και βρεθείς ουσιαστικά στην ταράτσα, μια ολόκληρη πολιτεία ανοίγεται μπροστά σου. Πολύχρωμα δωμάτια, το ένα δίπλα στο άλλο, το καθένα με τη δική του αυλή, όλες διακοσμημένες με φυτά και άνετα μαξιλάρια. Παλιότερα, το ισόγειο χρησίμευε ως στάβλος για τα άλογα των ιπποτών, οι οποίοι είχαν τα καταλύματα τους ακριβώς από πάνω.

Την ίδια ακριβώς έκπληξη, αντίστοιχη με αυτή της στενής εισόδου, ένιωσα όταν κράτησα τη μακρόστενη λίστα με τα κρασιά. Σωστά δομημένη, λειτουργική, εύχρηστη, με τις απαραίτητες πληροφορίες και με πολύ προσιτές τιμές, που επιτρέπει τους πειραματισμούς, και το κυριότερο, πληθωρική. Πληθωρική, όχι φλύαρη. Καταρχάς, πάνω από τα περιεχόμενα σε υποδέχεται ένας χάρτης της Ελλάδας με τις βασικές οινικές περιοχές, καθώς ο κατάλογος περιλαμβάνει αποκλειστικά Έλληνες παραγωγούς. Εύστοχη κίνηση ο χάρτης, ειδικά για τους τουρίστες. Δεύτερον, η κατηγοριοποίηση των ετικετών γίνεται βάσει του κρασιού, τουτέστιν λευκά, ροζέ, πορτοκαλί και κόκκινα, ρετσίνες, επιδόρπια, αφρώδη και παλιές χρονιές, και όχι ανάλογα την ποικιλία. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι στην Πελοπόννησο για παράδειγμα, θα βρεις προσεγμένες επιλογές από μοσχοφίλερο, ροδίτη, ασύρτικο, μαλαγουζιά, κ.ά, και έτσι θα μπορέσεις καλύτερα να καταλάβεις το τερουάρ των διαφορετικών αμπελώνων.

Τρίτον, και σημαντικότερο, η λίστα υποστηρίζει και προωθεί μικρά οινοποιεία με πολύ περιορισμένη παραγωγή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γνωρίσω ποικιλίες που αγνοούσα, όπως το χυδηριώτικο, μια ερυθρή ποικιλία της Μυτιλήνης, και το πολύ ανερχόμενο βερτζαμί, μια σπάνια ποικιλία κόκκινου κρασιού, έντονου αρωματικά, που απαντάται κυρίως στη Δυτική Ελλάδα. Φυσικά, ο κατάλογος φιλοξενεί κρασιά για όλα τα γούστα, όπως βιολογικά και φυσικά, ενώ στα σκαριά είναι και η προσθήκη του κυπριακού αμπελώνα. Πάντως, είναι πράγματι εντυπωσιακό να βρίσκεσαι σε ένα πλακόστρωτο στενάκι στην παλιά πόλη της Ρόδου, καθισμένος σε ένα από τα ελάχιστα ξύλινα τραπέζια, και να μπορείς να ζητήσεις όλη την Ελλάδα στο ποτήρι- ασχέτως αν το πιείς εκεί ή πάρεις το μπουκάλι για το σπίτι.

«Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα αντιπροσωπευτικό κελάρι του εγχώριου αμπελώνα ώστε αφενός να μυήσουμε τους ντόπιους στην οινική κουλτούρα της χώρας, αφετέρου να διαφημίσουμε το ελληνικό κρασί στους ξένους επισκέπτες. Για αυτό ακριβώς η λίστα έχει έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα», σημειώνει ο Κοσμάς Σαρακίνης, ο οποίος επιμελείται τον κατάλογο με τα κρασιά, και συνεχίζει λέγοντας πως «η λίστα δεν είναι στάσιμη. Την ανανεώνουμε τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο. Μάλιστα, τον χειμώνα πραγματοποιούμε τις οινικές Τρίτες, όπου προσκαλούμε οινοποιούς να παρουσιάσουν τα κρασιά τους στον κόσμο, να συμμετέχουν στη γευσιγνωσία και να μας αναλύσουν τη φιλοσοφία τους. Για εμάς, αυτή η ζύμωση είναι απαραίτητη».

Εκτός από τις οινικές Τρίτες, ο δραστήριος Κοσμάς, με καταγωγή από τη Φλώρινα -αυτό εξηγεί και τις πολλές ετικέτες Ξινόμαυρου στον κατάλογο-, διοργανώνει και τις ιδιωτικές γευσιγνωσίες κρασιού, ανάλογα το επίπεδο του κάθε ενδιαφερόμενου. Αξιόλογο και το μενού που προτείνει ο σεφ Αντώνης Μανιάς, το οποίο υποστηρίζει γευστικά τη λίστα με τα κρασιά. Νοικοκυρεμένο, με λίγα πιάτα, κινείται σε μεσογειακό-ελληνικό ρυθμό, με κάποιες πινελιές παράδοσης, όπως η εκδοχή της ροδίτικης λαδόπιτας με κρέμα τυριών και χωριάτικο λουκάνικο, και το σιταρώτο με ντόπια πανσέτα. Το σημαντικό βέβαια είναι η ευρεία γκάμα τυριών και αλλαντικών, που συμπαραστέκονται άξια στην οινογευσία σε περίπτωση που δεν πεινάς. Μην φύγετε αν δεν δοκιμάσετε το τσιζκέικ με λευκή σοκολάτα και γλυκό του κουταλιού κανθαρέλα. Ο ιδανικός επίλογος.