Βουτυρομακαρονάδα καφετιά
Καίμε βούτυρο, αγελαδινό ή κατσικίσιο. Βάζουμε μισή πλάκα σε ένα κατσαρόλι, σε μέτρια φωτιά. Θα λιώσει, θα αφρίσει, θα σωθεί το νερό του και τα στερεά του γάλακτος θα ψηθούν και θα ροδίσουν. Όταν μυρίσει ωραία, γλυκά ψημένο, σαν φουντούκι φρεσκοκαβουρδισμένο, όπως μυρίζει η ΙΟΝ στην Πειραιώς για όσους ξέρουν, και καφετίσει καλά, το αδειάζουμε σε μια μεγάλη γαβάθα, για να μην ψηθεί κι άλλο και μαυρίσει. Δεν θέλουμε να μαυρίσει. Αδειάζουμε τα ζυμαρικά στη γαβάθα και ανακατεύουμε να βουτυρωθούν καλά και να γεμίσουν καφέ στίγματα. Σερβίρουμε στραγγίζοντας τα πολλά βούτυρα. Τρώμε αμεσότατα. Στη βουτυρομακαρονάδα με το beurre noisette δεν βάζω τυρί, ούτε πιπέρι. Καμιά φορά βάζω μια πολύ μικρή πρέζα γαρίφαλο τριμμένο, της πάει πολύ. Εσείς μπορείτε να βάλετε τυρί – παρμεζάνα, κεφαλοτύρι, μυζήθρα ξερή. Μου αρέσει με χοντρά μακαρόνια ή με πολύ ψιλή σπαγκετίνη.
Παραλλαγή: Τυρί βάζω στη βουτυρομακαρονάδα με αιγοπρόβειο βούτυρο από βάζο. Αυτό δεν περιέχει νερό και δεν καίγεται, δεν καφετίζει. Στο καυτό βούτυρο ρίχνω πασπαλιστά το τυρί, ψιλοτριμμένη ξερή μυζήθρα απαρεγκλίτως, και το καβουρδίζω, να κοκκινίσει. Σερβίρουμε πάνω από τα ζυμαρικά ή τα ανακατεύουμε γρήγορα πριν από το σερβίρισμα.
Λαδομακαρονάδα με ωμή ντομάτα
Αποβραδίς: 1 φλιτζάνι λάδι με 2 κοπανισμένες σκελίδες σκόρδο. Σουρώνουμε πριν από τη χρήση. Την επομένη: Ξεσποριάζουμε 4-5 μεγάλες ντομάτες (σάλια και σπόρια τα κάνουμε λαδόξιδο για το ψωμί μας). Χοντροτρίβουμε στον ρεντέ τις ντομάτες. Αλατίζουμε το τρίμμα να βγάλει ζουμιά η ντομάτα. Ανακατεύουμε με το σκορδόλαδο. Βράζουμε σπαγκετίνη Νο 11 για 4-5 λεπτά (δεν θέλει παραπάνω). Σουρώνουμε και ανακατεύουμε με την ντομάτα. Η πιο αγαπημένη μου μακαρονάδα του καλοκαιριού, χωρίς τυρί και βασιλικό για μένα, παρακαλώ. Τη θέλω έτσι ζουμερή (και πιο πολύ). Το ζεστό μακαρόνι πίνει λίγα ζουμιά, τα υπόλοιπα τα ρουφάμε γέρνοντας τα βαθιά πιάτα στο στόμα μας, μόλις φάμε τη μακαρονάδα.
Τη φτιάχνω κάθε χρόνο, σαν από μια περίεργη εθιμοτυπία, στην Ύδρα. Ήταν η αγαπημένη και του καπετάνιου. Πέντε Αύγουστοι κοντεύουν από τον θάνατό του και τα φαγητά είναι τρομερά μνημόσυνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γιατί το Tanpopo είναι το λαϊκότερο μαγαζί του Σωτήρη Κοντιζά
Alla… saracaciana (η σαρακατσάνικη, με σάλτσα φέτας-παιχνιδάκι στο τηγάνι)
Κοπανίζουμε στο γουδί κόκκους μαύρου πιπεριού. Δεν τους κάνουμε σκόνη, να σκάνε μετά στο δόντι, να πιπερίζουν καλά το στόμα. Καίμε ένα τηγάνι, σκέτο. Μόλις κάψει, ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο και σπάμε μπόλικη φέτα. Μπόλικη. Προτιμώ σκληρή, βαρελίσια. Ανακατεύουμε. Γρήγορα η φέτα θα λιώσει, θα γίνει κρέμα. Είναι ωραίο να μείνουν μερικά κομμάτια. Μπορείτε να την τρίψετε ψιλή τη φέτα ή να βάλετε μαλακή, για να γίνει πιο υδαρής η κρέμα. Μόλις λιώσει η φέτα και κοχλάσει, ρίχνουμε τα μόλις βρασμένα μακαρόνια και ανακατεύουμε γρήγορα γρήγορα. Προσθέτουμε λίγο νερό από το βράσιμο ή/και λίγη άρμη, για να είναι ζουμερή η μακαρονάδα. Στο τέλος, ωμό ελαιόλαδο και το χοντροσπασμένο πιπέρι. Αυτή η ελληνική cacio e pepe μού αρέσει περισσότερο με απλές, λαϊκές πένες, που δεν τις πολυμαγειρεύουμε πια. Ή με χοντρά μακαρόνια. Τα οποία τελικώς πάνε με όλα.
Τη γρήγορη σάλτσα φέτας μού την έμαθε πριν από χρόνια μια Σαρακατσάνισσα, καλή της ώρα. Με αυτήν αρταίνουν συνήθως χόρτα βραστά, τα οποία γυρνάνε μέσα στη σάλτσα. Κάποιες φορές, πριν ρίξουν τη φέτα στο τηγάνι, τσιγαρίζουν στο λάδι λίγο ξερό ή χλωρό κρεμμύδι, ό,τι έχουν. Με μακαρόνια την προτιμώ σκέτη.
Φωτογραφία στο άνοιγμα: Η λαδομακαρονάδα με ωμή ντομάτα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Jimmy’s Fish: κάπως έτσι είναι φτιαγμένα τα διαχρονικά στέκια
