Έχει περάσει από διάφορες γευστικές φάσεις το αίθριο του Alexander’s Lounge, η τελευταία όμως, νομίζω, του πάει περισσότερο από όλες. Στον ασημοπράσινο μικρό «ελαιώνα» του πρώτου ορόφου της Μεγάλης Βρεταννίας με τα μικρά κυπαρίσσια και τα κυκλάμινα, κάτω από μπαλκόνια και τα παράθυρα του ξενοδοχείου, πλέον φιγουράρει κι ένας φούρνος από όπου βγαίνουν πίτσες και φοκάτσιες. Και στον πάγκο μπροστά του μια ρετρό μηχανή κοπής αλλαντικών της Swedlinghaus, από αυτές με τον τροχό, εν δράσει. Σε βάζουν στο κλίμα του «Il Giardino Segreto», που έκανε την εμφάνισή του πριν από κάποιες μέρες και θα καλεί για ιταλικό κρασί σε ποτήρι και φιάλη ή κάποιο κοκτέιλ στη λογική του aperitivo και τσιμπολόγημα al fresco μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου – όταν πιάσουν τα κρύα θα κλείσει, και θα επιστρέψει με τις καλοκαιρίες της άνοιξης.
Όσο ο καιρός είναι γλυκός ακόμη, είναι μια καλή ευκαιρία να δει κανείς, ένα απόγευμα ή βράδυ, μια πιο χαλαρή όψη της «μεγάλης κυρίας» του Συντάγματος, σε έναν χώρο που δεν τον ξέρουν πολλοί. Μ’ αυτό το σενάριο ο executive chef του ξενοδοχείου Αστέριος Κουστούδης «φωτίζει» διάφορα ιταλικά και ελληνικά προϊόντα που εκτιμά αλλά και όσα γίνονται στο νέο, πλήρως εξοπλισμένο αρτοποιείο του ξενοδοχείου, μερικά πατώματα παρακάτω. Στον -1 η ομάδα του φτιάχνει προζυμένια καρβέλια, μπαγκέτες, milk breads, μπριος και κουλούρια Θεσσαλονίκης με ελληνικά αλεύρια κι ετοιμάζει τις ζύμες για τις φοκάτσες και τις πίτσες που ψήνονται στον φούρνο του Atrium – σε λίγο καιρό θα παρουσιάσουν και μια καινούργια παρτίδα vienoisserie.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πίνουμε σαν Ιταλοί: 5 μαγαζιά για απεριτίβο στην Αθήνα
Παίρνεις ένα από τα τέσσερα ιταλικά κρασιά που προτείνουν σε ποτήρι και φιάλη ή ένα κοκτέιλ και πλάι του βάζεις χειροποίητες πίτες και ωραία κριτσίνια, με κάποιο aπό τα αλείμματα -ο σεφ τα λέει «αλοιφές», όπως συνηθίζεται στη βόρεια Ελλάδα: τυροκαυτερή με βαρελίσια φέτα, ντιπ πράσινης ελιάς, μια νοστιμότατη πάστα φτιαγμένη με σαλάμι Λευκάδας, σύγκλινο και πιπεριά, που θυμίζει καλαβρέζικη ‘nduja. Η ελληνική πλευρά του «μυστικού κήπου» έχει και αλμάδες από τη Χαλκιδική, ελιές Καλαμών, τηνιακά αγκιναράκια, κρητικό ελαιόλαδο σε ένα περίτεχνο μπουκαλάκι, και διάφορα τυριά, όπως μανούρα Σίφνου, παλαιωμένο κασέρι Σοχού, αρσενικό Νάξου, σκοτύρι Ίου… Στην πανζανέλα, ας πούμε, βάζουν μπουράτα που φτιάχνεται στην Κερκίνη.
Είναι και τα του φούρνου όμως. Οι μπρουσκέτες με αντζούγια, πιιπεριά Φλωρίνης και ντομάτα κονφί, με την ωραία αλμύρα που «τσιμπάει» ευχάριστα, εκείνες που δένουν prosciutto San Daniele και γκερεμέζι από την Εύβοια κι άλλες με μανιτάρια σχάρας, γκοργκοντζόλα και τρούφα κι η πίτσα σε διάφορες εκδοχές – ξεχωρίζω τη λευκή που συνδυάζει ελληνική στρατσιατέλα, μοτσαρέλα και μια πολύ ωραία μορταδέλα αγριογούρουνου από το Montecastelli, που έρχεται πασπαλισμένη με φυστίκι Αιγίνης. Αν θέλεις κι ένα γλυκό, δοκιμάζεις την τάρτα σοκολάτας με την τραγανή, με μπισκοτένια αίσθηση βάση, που σερβίρεται με χειροποίητο παγωτό fior di latte.
