Lucinda: Φάγαμε στην ολοκαίνουργια πιτσαρία του Χολαργού

Πιθανότατα έχετε ξανάρθει εδώ. Θα το διαπιστώσετε μόλις στρίψετε στο στενό της οδού Κεραμεικού και αφήσετε το αμάξι δίπλα στον μαντρότοιχο. Από το 2011 στο στενό πεζούλι της διπλοκατοικίας που βρίσκεται στον αριθμό 2, ακουμπούσε ο κόσμος περιμένοντας μέχρι να αδειάσει κάποιο τραπέζι. Ίσως ήσαστε κι εσείς ένας από τους αυτούς. Εδώ περίμεναν φανατικοί του burger, άλλοι νεόφερτοι στο Χολαργό που έμαθαν τη γειτονιά εξαιτίας του επιτυχημένου project, αλλά και κάτοικοι, τιμούσαν για περισσότερο από 8 χρόνια το μπεργκεράδικο της γειτονιάς. Τι πλεονέκτημα κι αυτό, σκεφτόμουν τότε για τους περίοικους. Να κατεβαίνεις από το διαμέρισμα σου ακριβώς πριν αρχίσει να σχηματίζεται η ουρά. Σήμερα, ο ιδιοκτήτης έχει φροντίσει οι πελάτες του να τακτοποιούνται χωρίς ταλαιπωρία, αφού μετέφερε το εστιατόριο σε νέα θέση με ευρύχωρη σάλα λίγα μέτρα πιο κάτω. Επιπλέον έφτιαξε ένα δεύτερο στο κέντρο, για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος.

Τι δουλειά έχει ένα πρώην μπεργκεράδικο σε ένα ρεπορτάζ για μια νέα πιτσαρία; Η υπόθεση έχει ζουμί και καλές συγκυρίες. Το 2011 λειτουργεί στο Χολαργό το πρώτο Juicy Grill, του Δημοσθένη Κουβαράκη. Σε λίγους μήνες στο μαγαζί δεν πέφτει καρφίτσα, έρχονται από παντού. Πελάτης ήταν από το ξεκίνημα και ο Χολαργιώτης Αντώνης, ενώ εκεί είχε βρεθεί και ο Κυριάκος, ένας πιτσιρικάς- μαθητής τότε- που σε λίγα χρόνια θα γινόταν μάγειρας. Ο Αντώνης αποφασίζει να κάνει το πάρτι του γάμου του στο μαγαζί του Δημοσθένη. Ο Κυριάκος, γίνεται μάγειρας, εργάζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο και μεταξύ άλλων αναλαμβάνει μια πιτσαρία, λίγο πριν επιστρέψει στην Αθήνα για να ανοίξει τη δική του στο κέντρο. Δεν μπορώ να αποφανθώ για αν ήταν η μοίρα ή το καλό γευστικό κριτήριο των τριών που τους έφερε κοντά. Πάντως εδώ και λίγες μέρες, ο Αντώνης Δρακουλαράκος που λειτουργεί το επιτυχημένο Sushi Mou- πιθανότατα το καλύτερο sushi bar που έχουμε- μαζί με τον Κυριάκο Λιοδάκη της φοβερής πιτσαρίας Granello, άνοιξαν μια πιτσαρία μαζί με τον Δημοσθένη Κουβαράκη και την στεγάζουν στο παλιό σπίτι του Juicy Grill, εδώ που ξεκίνησαν όλα. Το όνομα αυτής, Lucinda.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ5+1 μαγαζιά με άψογη πίτσα στην Αθήνα

“Είχα καημό να φάω καλή πίτσα στο Χoλαργό, τη γειτονιά μου. Έτρωγα συχνά στο Granello του Κυριάκου, από τον πρώτο μήνα λειτουργίας, και γνωριστήκαμε. Κάποια στιγμή άρχισα να του λέω ότι θα ήταν ωραίο να κάναμε κάτι μαζί” ξετυλίγει το νήμα ο sushi chef. “Το χώρο δεν τον ξενοίκιασα ποτέ, αφού ήρθε το lockdown είχαμε κάποιες διευκολύνσεις οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Έτσι όταν έπεσε η ιδέα να κάνουμε την πιτσαρία, υπήρχε ο χώρος. Θεωρώ πως το μαγαζί διατηρεί την καλή του ενέργεια από τότε που ήταν Juicy Grill” επισημαίνει ο Δημοσθένης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΟι cult πιτσαρίες των Αθηνών

Αρχιτεκτονικά έχουν γίνει ελάχιστες παρεμβάσεις, καθώς το κτίσμα του 1955 δεν επιδέχεται ριζικές αλλαγές. Η αυλή, που ουσιαστικά λειτουργεί ως σάλα της πιτσαρίας έχει βαφτεί σε λευκό χρώμα. Τα έπιπλα και ο φωτισμός φτιάχνουν ένα περιβάλλον δροσερό, καλοκαιρινό που ανοίγει την όρεξη. Στα δεξιά της εισόδου για την κουζίνα στέκεται η Lucinda, το λογότυπο που σχεδίασε η γραφίστρια Κανέλλα Αράπογλου και απεικονίζει μια γυναικεία φιγούρα με μια φλόγα μέσα της, κάτω από την φούστα που μοιάζει με φούρνο. 
“Ψάχναμε ένα ωραίο ιταλικό όνομα. Το Lucinda σημαίνει κάτι φωτεινό, κάποια που προέρχεται από το φως. Θα μπορούσε να είναι η γιαγιά, η μαμά μας, μια θεία, μια γυναίκα που μαγειρεύει για εμάς” λέει ο Κυριάκος.

Τι ξέρει να μαγειρεύει η Lucinda

Πρόκειται για μια πιτσαρία, κανονική, straight, όχι ιταλικό εστιατόριο. Ο Κυριάκος δημιούργησε μια βάση για το μενού μαζί με τον Αντώνη και ύστερα έγινε σχετικό microtuning με τον Δημοσθένη. Ο κατάλογος περιέχει για την ώρα δέκα πίτσες, λίγες σαλάτες, κάποια ορεκτικά και τρία γλυκά. “Εγώ πρόσθεσα την Pizza Pepperoni” λέει γελώντας ο Δημοσθένης, σχολιάζοντας πως τα χρόνια του στην Αμερική του άφησαν ανεξίτηλο στίγμα στη γαστρονομική κουλτούρα. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει πως οι συνταγές τους έχουν μαγειρική, δεν είναι απλώς συνθέσεις, παρόλο που οι υπεύθυνοι προέρχονται από πιο εξειδικευμένα μαγειρικά μονοπάτια, όπως το sushi και το burger. Όσο για την πίτσα, ο Κυριάκος, που έφτιαξε τη συνταγή για το ζυμάρι διευκρινίζει: δεν είναι ναπολιτάνικο, είναι μια παραλλαγή φερμένη στα μέτρα τους. Η ζύμη έχει πολύ υγρασία, ωριμάζει περίπου μιάμιση μέρα. Χρησιμοποιούν εξαιρετικά ιταλικά υλικά για την πίτσα, αλεύρι, μοτσαρέλα fior di latte και τις πιο γλυκές ντομάτες San Marzano, ό,τι και στις καλύτερες πιτσαρίες της Ιταλίας. Από τα άλλα υλικά στο μέτρο του δυνατού χρησιμοποιούν βασικά ελληνικά, όπως ένα καλό σαλάμι Λευκάδος, την μπουτίκ και περιορισμένης παραγωγής Rezzana του Τυροκομείου Τοσίτσα στο Μέτσοβο, αλλά και Ξύγαλο Σητείας. Αντί της ιταλικής salsiccia χρησιμοποιούν ένα φρέσκο λουκάνικο που φτιάχνεται για αυτούς. Δοκιμάσαμε την εξαιρετική και απλή Margherita με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, βασιλικό και ελαιόλαδο. Η πίτσα ψήνεται στον παραδοσιακό τους ξυλόφουρνο για ελάχιστα λεπτά και σερβίρεται αμέσως για να μην χαθεί… η μαγεία. Η εμπειρία της ζεστής πίτσας, με το φουσκωτό καψαλισμένο στεφάνι, τραγανή απέξω και αφράτη μέσα είναι ασύγκριτη. Πήραμε μια από τις σαλάτες, την πληθωρική Caesar’s, με γαλλική σαλάτα, kale, κρουτόν, πανσέτα, Rezzana 30μηνης ωρίμανσης, λαχανικά και ένα τραγανιστό παναρισμένο φιλέτο κοτόπουλου– πολύ χορταστική, και με έξτρα νόστιμη σος. Πολύ ωραία ήταν και τα Arancini ragu, ρυζοκροκέτες με υπέροχη κρούστα και τη σάλτσα ραγού στη βάση αντί στη γέμιση, μια ωραία ερμηνεία με ένα σεφίστικο τρικ του δημοφιλούς ιταλικού εδέσματος. Θα επιστρέψουμε για το Vitello Tonnato, την Pizza fritta με ξύγαλο αλλά και για το ένα και μοναδικό πιάτο που έχουν με ζυμαρικό, ένα χειροποίητο κοραλάκι με παρμεζάνα και regato, ένα πολύ πλούσιο signature mac n’ cheese.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΣτο Χαϊδάρι για αυθεντική καρμπονάρα και πίτσα

Όσο για τα ποτά, μερικά κλασικά κοκτέιλ και κρασιά που ταιριάζουν με την πίτσα είναι διαθέσιμα για το δείπνο al fresco στην ωραία αυλή τους. Μάλιστα, τα κρασιά έχουν πολύ ελκυστική τιμολόγηση, πριμοδοτείται με αυτόν τον τρόπο η επιλογή φιάλης. Οι επιλογές είναι ένα mix n match από πιο mainstream ετικέτες μέχρι και αρκετά ψαγμένες που δεν συνηθίζουμε να βρίσκουμε σε καταλόγους πιτσαρίας, όπως για παράδειγμα η δροσερή και τραγανή Μαντινεία Τομή του Τρουπή ή το νόστιμο ροζέ Ίαμα του Βρυνιώτη. Ακόμα κι αν δεν έχετε ξανάρθει εδώ, να έρθετε σύντομα.