Είναι 8.00 το βράδυ καθημερινής και στην οδό Ριζάρη στο Παγκράτι η κίνηση είναι αυξημένη. Άνθρωποι γυρνάνε βιαστικοί από τις δουλειές τους ή κάνουν τα τελευταία ψώνια λίγο πριν κλείσουν τα καταστήματα. Ο δρόμος είναι γεμάτος αυτοκίνητα που περιμένουν υπομονετικά στο κόκκινο φανάρι. Εκείνη την ώρα οι ιδιοκτήτες του μπιστρό Χατίρι, χωμένο σε ένα μικρό στενάκι την Ελλανίκου, ο Γιώργος Κωστόπουλος και ο Μάριος Παπαδήμας ξεκινούν σιγά σιγά το βραδινό μενού. Στο Χατίρι το μενού είναι πολύ ιδιαίτερο και το μιξ που κάνουν ασυνήθιστο. Σερβίρουν από αντρεκότ και γαλλική κρεμμυδόσουπα, μέχρι ναπολιτάνικες πίτσες και παραδοσιακά μαγειρευτά σε έναν χώρο που θυμίζει αστικό αθηναϊκό σπίτι της δεκαετίας του 1960.
Το Χατίρι λειτουργεί από το 2012, όταν o Μάριος αποφάσισε να ανοίξει κάτι δικό του αφού είχε δουλέψει για χρόνια ως σερβιτόρος σε μαγαζιά στην Αθήνα. «Δούλευα στα εστιατόρια, έβλεπα μέσα τους μαγείρους και τους ζήλευα, μου φαινόταν πολύ πιο δημιουργικό αυτό που έκαναν», λέει ο Μάριος. «Στα 32 πήγα σε μία σχολή μαγειρικής και μετά άνοιξα το Χατίρι. Έχω πελάτες συγκεκριμένους που τρώνε χρόνια σε μένα, με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε τι έχω μαγειρέψει. Κάθε μεσημέρι φτιάχνω 6 φαγητά, 4 σαλάτες και τέλος. Λίγες μερίδες. Ένα όσπριο, ένα λαδερό, δύο κρέατα, δύο ψάρια. Καμιά τριανταριά πιάτα που εναλλάσσονται με ό,τι βρίσκω στην αγορά». Στο μεσημεριανό μενού βρίσκουμε μαγειρευτά όπως, μοσχαράκι στρογκανόφ, σαρδέλα με ντομάτα και κάπαρη, αγκινάρες αλά πολίτα, ψαρόσουπες, τηγανητά προσφυγάκια, ρεβύθια με φινόκιο και κουρκουμά. Πλούσιες μερίδες και σε τιμές που δεν ξεπερνούν τα 9 ευρώ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Vibo: Στο μικρό μπιστρό στη Γλυφάδα για κρασί και τσιμπολόγημα
Η συνεργασία με τον Γιώργο προέκυψε εντελώς τυχαία. Ερχόταν ως πελάτης στο Χατίρι με τη γυναίκα του και έκαναν παρέα με τον Μάριο. Το 2020 αποφάσισαν να κάνουν κάτι μαζί. Πιο πριν, ο Γιώργος δούλευε στο γαλλικό εστιατόριο Σπύρος και Βασίλης. «Στο Σπύρος και Βασίλης έφτιαχνα πιάτα της γαλλικής κουζίνας τα οποία φτιάχνω στο Χατίρι. Η πίτσα και τα ζυμαρικά προέκυψαν κάπως συγκυριακά. Ήθελα ένα μικρό ελεγχόμενο μενού αλλά δεν ήθελα να έχω μόνο κρέας», λέει ο Γιώργος. Ήθελα να το κάνω κάτι μεταξύ μπιστρό και τρατορίας μαζί με το ελληνικό μεσημεριανό μενού του Μάριου. Λίγο παράδοξο αλλά περιέργως λειτουργεί. Εμείς απολαμβάνουμε να τα μαγειρεύουμε και οι πελάτες μας από ότι φαίνεται το ευχαριστιούνται. Τα μαγειρέματα, το σέρβις και όλες οι προετοιμασίες γίνονται από εμάς. Τα φτιάχνουμε όλα από το μηδέν στην κουζίνα μας. Αντρεκότ με μπεαρνέζ, ή τσιμιτσούρι, ή σάλτσα πιπεριού. Πειραματίστηκα πολύ δοκιμάζοντας διάφορες πίτσες και διαβάζοντας πολύ κατέληξα σε αυτή που σερβίρουμε σήμερα. Είναι προς τη ναπολιτάνικη ζύμη», λέει.
Η πίτσα μαργαρίτα του Γιώργου είναι η κλασική και είναι πολύ νόστιμη. Η πίτσα με σπαράγγια, γκοργκοντζόλα και ξινή κρέμα είναι η πιο δημοφιλής και η δίκη μου αγαπημένη. Η άλλη με το τσορίθο λίγο ήπια για τα γούστα μου, σαν να θέλει κάτι έξτρα για να νοστιμίσει. Η πίτσα με το αλλαντικό ντούγια κάπως καυτερή. Η καρμπονάρα είναι αρκετά ζουμερή, του αρέσει να την κάνει έτσι για να μην στεγνώνει. «Τα κρέατα τα παίρνουμε από τον κρεοπώλη που έπαιρνα πάντα για το σπίτι μου στη γειτονιά μου, στον προφήτη Ηλία. Όλα τα ιταλικά τα παίρνουμε από έναν προμηθευτή ιταλικών προϊόντων που μας φέρνει τα αλεύρια, τα ζυμαρικά, τα τυριά και κάποια αλλαντικά. Τη μαναβική την παίρνουμε από τις λαϊκές του Παγκρατίου δύο φορές την εβδομάδα. Βασιλικό για τα πέστο παίρνουμε από τις γλάστρες μας».
Έχουν και μερικές επιλογές σε σαλάτες. Μια κορεάτικη με καρότο, που ο Γιώργος πρωτοδοκίμασε στο ρώσικο εστιατόριο Πρεμιέρα, του άρεσε πολύ και αποφάσισε να τη βάλει στο μενού του. Μία ταμπουλέ με βουβαλίσια μπουράτα, απλή και δροσιστική. «Έχω σπουδάσει ζωγραφική όπως και η γυναίκα μου αλλά δεν ασχολήθηκα, τελείωσα τη σχολή και ένιωσα ότι δεν μου ταιριάζει αυτό», λέει ο Γιώργος. Ταλαιπωρήθηκα για να μπω αλλά δεν μου άρεσε. Δούλεψα για ένα διάστημα στην εκπαίδευση αλλά με την κρίση δυσκολεύτηκα να βρω δουλειά στον κλάδο, μου άρεσε η μαγειρική και αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μου έγιναν κάποιες προτάσεις και το συνέχισα, είμαι αυτοδίδακτος».
»Τα περισσότερα πράγματα που ξέρω για τη μαγειρική τα έμαθα στο Σπύρος και Βασίλης. Λειτουργεί από το 1970 και έχει σεφ που δουλεύουν πάνω από 20 χρόνια. Έχουν έρθει και στο Χατήρι να δοκιμάσουν την κουζίνα μας. Είναι σαν οικογένεια μου όλοι εκεί, τόσα χρόνια δούλεψα μαζί τους. Τους αρέσει που έχω πιάτα σαν αυτά που κάνουν στο εστιατόριο. Έχουμε κόσμο από όλες τις ηλικίες, έρχονται και πολλοί 70άρηδες που απολαμβάνουν την αντρεκότ, τους θυμίζει τα παλιά εστιατόρια της Αθήνας».
Τον χώρο στο Χατίρι έχει επιμεληθεί η γυναίκα του Γιώργου που είναι συλλέκτρια ρετρό επίπλων και διακοσμητικών ειδικά της εποχής του μοντερνισμού. Κάθε γωνιά στο μαγαζί είναι ιδιαίτερη, στημένη με ’60s μεταλλικές καρέκλες από φυσικό ρατάν, ξύλινα τραπέζια και mid century φωτιστικά σε διάφορα χρώματα.
