Lost Athens: Για σαΐτια, μαντί και «χίλιες κρέπες» στο Παγκράτι

Θα ξεκινήσω από το γλυκό γιατί, γιατί όχι; Αυτό είδα πρώτο στο Instagram του ανακαινισμένου Lost Athens και μου τράβηξε την προσοχή. Θυμάμαι τη μανία που με είχε πιάσει την πρώτη φορά που διάβασα για το Gâteau de Crepes ή αλλιώς Mille Crepes (χίλιες κρέπες) στο “The Essential New York Times Cookbook: Classic Recipes for a New Century”. Το τελευταίο είναι μια «βίβλος» περίπου εννιακοσίων σελίδων με τις καλύτερες ή πιο χαρακτηριστικές συνταγές που έχουν δημοσιευτεί μέσα σε 150 χρόνια στη στήλη φαγητού των New York Times (btw είναι τέλειο δώρο για όποιον ενθουσιάζεται με την ιδέα ενός μενού από τον 19ο αιώνα, με ξεχασμένα χιτ των ’80s ή με την ιστορία του φαγητού γενικά). Σ’ αυτό βιβλίο η Amanda Hesser περιγράφει το γλυκό με τις «χίλιες κρέπες» (που στην πραγματικότητα είναι γύρω στις 20) σαν μια τούρτα με στρώσεις από «δαντελένιες κρέπες που διαχωρίζονται μεταξύ τους με σύννεφα από κρέμα πατισερί, αφρατεμένη με σαντιγί». Η τελευταία στρώση έχει καραμελωμένη ζάχαρη, σαν κρεμ μπρουλέ. «Το πιρούνι γλιστρά στο κομμάτι σαν φτυάρι στο φρέσκο χιόνι. Σου ‘ρχεται μια μυρωδιά από την “καπνιστή” ζάχαρη και έπειτα: στρώσεις και στρώσεις, γλυκές και μεταξένιες» περιγράφει η ίδια. Όσο για την ιστορία του γλυκού, η Hesser σημειώνει πως μια παρόμοια συνταγή με στρώσεις σαντιγί και μαρμελάδας υπάρχει στο Larousse Gastronomique του 1938, αλλά και ότι η εμφάνιση γλυκών με στρώσεις από κρέπες τοποθετείται πολύ πιο πίσω στον χρόνο.

Από τότε που πρωτοδιάβασα για το Gâteau de Crepes, έχω προσπαθήσει μια φορά μόνο να φτιάξω το γλυκό. Πήρε δύο μέρες αλλά το αποτέλεσμα ήταν τόσο φαντασμαγορικό όσο ακούγεται. Δεν το είχα δει ποτέ σε ζαχαροπλαστείο, ούτε σε μενού εστιατορίου μέχρι πριν λίγες μέρες, όταν η σεφ Ελένη Σαράντη αποφάσισε να συμπεριλάβει μια παραλλαγή του στον κατάλογο του φρεσκαρισμένου Lost Athens.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ17 διευθύνσεις για φαγητό μετά τα ψώνια στην Αθήνα

Έχουν κάνει μπόλικες αλλαγές στον εντυπωσιακό, βιομηχανικό χώρο του εστιατορίου. Η νέα διακόσμηση είναι πιο ζεστή, πιο φιλική. Έχει φύγει και εκείνο το έργο που έγραφε «enjoy your fucking dinner» (δεν λειτουργώ καλά υπό πίεση, το προτιμώ έτσι). Το ισόγειο και το πατάρι έχουν γεμίσει με περσικά χαλιά, με μεγάλα ξύλινα τραπέζια, αναμμένα κεριά χωμένα σε άδεια μπουκάλια κρασιών και φυτά. Η ανοιχτή κουζίνα στο βάθος είναι το πιο φωτεινό σημείο ενώ στο υπόλοιπο εστιατόριο επικρατεί ένα ωραίο ημίφως, με αρκετό σκοτάδι για να το πεις ατμοσφαιρικό και αρκετό φως για να βλέπεις τι τρως και να μη στραβωθείς διαβάζοντας το μενού.

«Μεσογειακό τραπέζι». Έτσι αυτοπεριγράφεται ο κατάλογος του βραδινού και δεν λέει ψέματα. Θα βρεις μεζέδες και μεγαλύτερα πιάτα με αναφορές σε τοπικές ελληνικές κουζίνες και σε μαγειρικές παραδόσεις διαφόρων χωρών της Μεσογείου μαζί με σύγχρονες τεχνικές. Τα υλικά είναι κατά βάση ελληνικά ενώ οι συνδυασμοί φρέσκοι, ακομπλεξάριστοι και, το κυριότερο, βγάζουν νόημα.

Ο μεγάλος ξύλινος δίσκος με την σπιτική φοκάτσια και την ποικιλία από ορεκτικά, δεν είναι μόνο σούπερ φωτογενής. Έχει φάβα Φενεού με ελαφριά γεύση από πορτοκάλι, βελούδινο χούμους με πάπρικα, ταραμά με ένα κομματάκι αυγοτάραχο για στολίδι, μια μικρή σαλάτα από μαυρομάτικα φασόλια, μοσχιό ξυδάτο και τέλεια, ελαφροπικλαρισμένα λαχανικά και φρούτα όπως λάχανο και κουμ κουάτ. Τα άλλα ζυμαρένια που λιγουρευτήκαμε είχαν τελειώσει, αλλά πολύ θα ήθελα την επόμενη φορά να δοκιμάσω τα σαΐτια (παραδοσιακά πιτάκια της Λακωνίας) με χόρτα εποχής και γιαούρτι, το τηγανόψωμο με φέτα, γραβιέρα, μαύρη τρούφα και σαλάμι από τη Δράμα ή τη λαδένια με σαρδελάκι μαρινάτο και γκρεμολάτα μυρωδικών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΜεσημέρι στο Fatsio: Vintage στιλ και αστική ευγένεια στο Παγκράτι

Στη θέση τους δοκιμάσαμε αραντσίνι σαν μουσακά, γεμιστά με κιμά και μπεσαμέλ μελιτζάνας στο πλάι. Τραγανά και απρόσμενα ανάλαφρα, χωρίς να αφήνουν αίσθηση λαδιού. Τα όμορφα χειροποίητα μαντί με τον πιπεράτο κιμά, έχαναν λίγο μέσα στη γλυκούτσικη σάλτσα ντομάτας. Ο λαχανοντολμάς, γεμιστός με μεγάλα, κρεατένια κομμάτια από χοιρινό κότσι και πανσέτα ήταν τυλιγμένος όχι μόνο με λάχανο αλλά και με μπόλια, σερβιρισμένος με ένα ελαφρύ αυγολέμονο, και θύμιζε ευχάριστα τζιγεροσαρμάδες.

Για το γλυκό με τις «χίλιες κρέπες» έχουν επιλέξει μια ταπεινή περιγραφή: το όνομά του στον κατάλογο είναι: «κρέπα με κρέμα πορτοκαλιού, καραμέλα, παγωτό βανίλια Μαδαγασκάρης». Μάλλον για να εντείνουν το ταρατατζούμ της εμφάνισης. Οπότε ζητάω συγνώμη για το spoiler και προτείνω να το δοκιμάσετε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΤα πιο ωραία ρετρό κεράσματα των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων