NiDo: Τι γεύση έχει το νέο γαστρομπάρ του Nίκου Θωμά;

Στο NiDo έχουν τηγανητές πατάτες που ξεχωρίζουν και μια πανσέτα με πέτσα που κάνει κρατς. Έχουν και στρείδια με τσάτνεϊ πιπεριάς χαλαπένιο, σουπιές τεμπούρα και κάποια από από τα πιο ασυνήθιστα «σουβλάκια» που θα πετύχεις στην Αθήνα. Ο Νίκος Θωμάς γυρόφερνε καιρό την ιδέα για έναν χώρο όπου να μπορείς να καθίσεις μετά τη δουλειά και να αποφορτιστείς με ένα ποτό ή ένα ποτήρι κρασί και κάτι –κάτι ιδιαίτερο, παιχνιδιάρικο– να τσιμπήσεις, με ρυθμικές μουσικές να σου χαϊδεύουν τα αυτιά. Κάποια στιγμή στις αρχές του φθινοπώρου που μου μίλησε για αυτό του το πλάνο δεν είχε ακόμη βρει το κατάλληλο σημείο, αλλά τη… βάση δεδομένων την είχε ήδη διαμορφωμένη στο μυαλό του. Σε συνέχεια του Simul, ήθελε να φτιάξει ένα άλλου τύπου μαγαζί, που να μην είναι ακριβώς εστιατόριο, να μην είναι ακριβώς μπαρ, να κινείται κάπου στο μεσοδιάστημα των δύο. Ένα μέρος για να τρως πίνοντας. Ή να πίνεις τρώγοντας. Ένα γαστρομπάρ. Το ‘πε, το΄κανε, στέκομαι απέξω.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΔημήτρης Liem: O σεφ του Kitschen μάς πάει στη Νίκαια για φαγητό Η ορθογώνια κίτρινη ταμπέλα του NiDo, του νέου μαγαζιού που δημιούργησαν με την Αλεξάνδρα Γασπαρινάτου, τον αδερφό της Γιώργο Γασπαρινάτο και τον head sommelier του Simul, Τριαντάφυλλο Λούζη, άναψε πριν από λίγες μέρες στην οδό Λεβέντη, στο σημείο όπου βρίσκαμε το Ιzakaya πριν μετακομίσει. Nido στα ισπανικά σημαίνει «φωλιά», «ένα μέρος για να κρυφτείς». Η τετράδα ήθελε αυτή η κρυψώνα να είναι χαλαρή και ζωντανή μαζί. Μεταφράζοντας διακοσμητικά αυτή τη διάθεση ο αρχιτέκτονας Στράτος Χιωτέλης διασταύρωσε μεταλλικές σχάρες και λαμαρίνες με κόκκινα βίντατζ πλακάκια και ουράνια τόξα, καρδιές και «yeah baby» σχηματισμένα/γραμμένα με φώτα Neon σε ένα κομμάτι του τοίχου. Το αποτέλεσμα, βιομηχανικό και λίγο funky.

Ο Νίκος Θωμάς από τα κοκτέιλ που σερβίρουν ξεχωρίζει το Tequila Sunrise. Το έχουμε λίγο ξεχάσει αυτό το λίγο παρεξηγημένο από κάποια στιγμή και μετά ποτό που το aγάπησαν οι Rollings Stones –οι οποίοι ως γνωστόν με την τεκίλα τα πήγαιναν εξαιρετικά καλά– και το τραγούδησαν οι Eagles. Στο νέο γαστρομπαρ ήθελαν να το επαναφέρουν, να το ξαναφτιάξουν, να το προσέξουν, και να το που έρχεται με τη χαρακτηριστική χάρτινη ομπρελίτσα για στολιδάκι, πορτοκαλοκόκκινο φλάσμπακ σε άλλη εποχή. Τριγύρω κυκλοφορούν και Margaritas, Porn Star Martinis με μικρές παρεμβάσεις κι άλλα κλασικά ή ελαφρώς διασκευασμένα κοκτέιλ που φτιάχνονται στο μπαρ στα αριστερά της εισόδου. Εκεί παραδίπλα είναι κι η κονσόλα. Από τα ηχεία ακούγονται soul και hip hop μουσικές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣΗ άνοδος της οδού Απόλλωνος: ένας δρόμος, πολλά γευστικά σποτΚαθισμένος σε κάποιο από τα (ψηλά η χαμηλά) τραπέζια, τον πάγκο στο παράθυρο από όπου μπορείς να χαζέψεις τις απέναντι βιτρίνες και τον κόσμο που περνάει αλλά σε κάποιο από τα στουλ που είναι στημένα μπροστά στην ανοιχτή κουζίνα στο βάθος, μπορείς να συνοδεύσεις τα μικρά πιατάκια που βγάζουν και με κάποιο από τα κρασιά από τον ελληνικό και ξένο αμπελώνα, τα περισσότερα ήπιας παρέμβασης, που προτείνει ο Τριαντάφυλλος Λούζης – εκείνος έχει επιμεληθεί και την cocktail list. Οι ετικέτες κρασιού αγγίζουν τις 100. Οι 20 από αυτές σερβίρονται ήδη σε ποτήρι, νούμερο που από ό,τι λέει θα μεγαλώσει.

Με στρείδια ξεκινάμε, στην εκδοχή (έχουν τρεις) beurre blanc με κίμτσι και λάδι από σχοινόπρασο. Αυτά τα πιάνεις με το χέρι. Για τα υπόλοιπα σου δίνουν λαβίδες, που ιδίως για το λαβράκι σασίμι που μαρινάρεται σε σάκε, τυλιγμένο σε φύκι kombu, κι όταν το ξετυλίξεις το βουτάς σε ένα «διαφορετικό», πιο βοτανικό dashi (ζωμός-βάση για πολλά από τα πιάτα της ιαπωνικής κουζίνας) με καμένη σελινόριζα είναι ό,τι πρέπει. Ο σεφ βάζει διάφορες γευστικές κουλτούρες στο μιξάζ στα μεζεδάκια που διαδέχονται το ένα το άλλο. Το τροφαντό, αφράτο milk bread έρχεται αγκαζέ με δύο βούτυρα, noisette το ένα, με κίμτσι το άλλο, ενώ και το μοσχάρι ταρτάρ είναι διαφορετικό. Με μαγιονέζα με νιφάδες αποξηραμένης καπνιστής παλαμίδας (bonito), σκόνη από μανιτάρια πορτσίνι και πίκλες από shitake και κρεμμύδι, διπλό κι αυτό, καραμελωμένο και πίκλα, δεν είναι σούπερ κρεατένιο, αλλά είναι βαθιά νόστιμο, καπνιστό, αλμυρό και γήινο μαζί.

Οι εξαιρετικά τραγανές, λιχούδικες τηγανητές πατάτες που έχουν στα μπολάκια πλάι τους μαγιονέζα τρούφας και κέτσαπ σε ζύμωση, είναι θαυμάσιες. Δεν θέλεις να τελειώσουν. Η σκουρόχρωμη φρούτενια σάλτσα από μύρτιλα (σε ζύμωση), με την οποία περιχύνουν τα ιαπωνικά κεμπάπ αρνιού (tsukune) που μοιάζουν με κρεατένια γλυφιτζούρια είναι λίγο γλυκιά για τα γούστα μου, όμως τα ασυνήθιστα σουβλάκια που εναλλάσσουν ζουμερά ψητά σαλιγκάρια και μύδια −το ελαφρά σκορδάτο γαλάκτωμα από εστραγκόν τους πάει πολύ– πολύ τα αγάπησα. Έχει ωραίες ιδιαιτερότητες το μενού. Μου έλειψε λίγη ένταση παραπάνω σε ένα δυο του «στιγμιότυπα», πρώτη εβδομάδα είναι ακόμη, όμως, και το NiDo σου ανοίγει με διάφορους τρόπους την όρεξη.