Ποιοι αγαπάνε το Ξινόμαυρο; Το υπεροπτικό, αυθάδες, άγριο και επιθετικό Ξινόμαυρο… Όλοι εμείς που έτσι κι αλλιώς διαλέγουμε τους δύσκολους δρόμους και δεν κάνουμε εξαιρέσεις ούτε στα κρασιά μας. Όλοι εμείς που προσκυνήσαμε τα αμπελοτόπια της Νάουσας: τη Γάστρα, το Γιαννακοχώρι, τον Παλιοκαλιά, τη Στενήμαχο, τη Στράντζα, τόσο όμοια και τόσο διαφορετικά. Όλοι εμείς που περιπλανηθήκαμε στην περιοχή των Λιμνών από τα Αμπέλια έως το Ντρούμο, στις όχθες της Βεγορίτιδας ανακαλύπτοντας τις ομοιότητες και αξιολογώντας τις διαφορές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Με τι φαγητά ταιριάζει το Ξινόμαυρο; 10 φιάλες που αξίζουν
Απαιτητικό και σοφιστικέ
Το Ξινόμαυρο απαιτεί πίστη και αφοσίωση τόσο από από αυτούς που το καλλιεργούν και το οινοποιούν όσο και από αυτούς που το διακονούν στα ποτήρια τους. Γιατί δίνει κρασιά σοφιστικέ και δυναμικά, που μέχρι να σε αποπλανήσουν στις αρωματικές τους ατραπούς θέλουν πρώτα να σε παιδέψουν με την οξύτητα και τις ανυπότακτες τανίνες που θα σε τρομάξουν. Εκεί ακριβώς είναι που δεν πρέπει να υποχωρήσεις γιατί έχασες το παιχνίδι αν στραφείς σε πιο φιλικές και ξεμυαλίστρες ποικιλίες. Εκεί πρέπει να αντισταθείς και να δώσεις στο Ξινόμαυρο τον χρόνο του -όπως πρέπει σε κάθε σοβαρή σχέση-, να γυρίσεις και να ξαναγυρίσεις, να το αφήσεις να σε κερδίσει και να σου ανοιχτεί. Τότε θα αποκαλυφθούν τα αρώματα τα πολύπλοκα και ασυνήθιστα! Θα αντιληφθείς ότι το άρωμα της ντομάτας είναι γοητευτικό, ανακατεμένο με αυτό του ώριμου δαμάσκηνου, της ελιάς και λίγη πράσινη πιπεριά στην άκρη. Θα καταλάβεις ότι είναι ιδιαίτερα σέξι ο μεσαίος όγκος στο στόμα που σε παρασύρει χωρίς να σε μπουκώνει, με μια λεβεντιά που μοσχοβολάει Νάουσα. Κι από την άλλη σε ξαφνιάζει όταν κάνει μια πιρουέτα και γίνεται ροζέ στο Αμύνταιο και σε ξεμυαλίζει με αρώματα λουλουδιών και άγουρων φρούτων σε κοφτερές, νεανικές γουλιές με νεύρο και τσαχπινιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τα ΒορΟινά του Ξινόμαυρου σε παγκόσμια πρώτη
Πρέπει να πας στη Νάουσα
Στην ηρωική πόλη της Νάουσας θα σε περιμένουν οι Μπούλες και οι Γενίτσαροι, μεταμφιεσμένοι σε καθημερινούς αγωνιστές επαναστάτες και με ένα Ξινόμαυρο να σημαδεύει τις διαδρομές, θα σε περπατήσουν από την «παραλία», το δημοτικό πάρκο, στις όχθες του ποταμού Αράπιτσα και στον καταρράκτη των Στουμπάνων, χώρο θυσίας των γυναικών της Νάουσας το 1822. Κι ύστερα στις όμορφες ταβέρνες της πόλης όπου περιμένει καμαρωτό καμαρωτό «το κόκκινο της Νάουσας» στα μπουκάλια με τα εμβληματικά ονόματα, να συνοδέψει πεντανόστιμα πιάτα προκαλώντας κάθε πρωτεΐνη και τα χειμωνιάτικα φρούτα και λαχανικά που την ακομπανιάρουν.
Στον ρυθμό των αναμείξεων
Στη Γουμένισσα το Ξινόμαυρο συμπεθέριασε με τη Νεγκόσκα και στη Ραψάνη με το Σταυρωτό και το Κρασάτο και μας παρέσυρε στα δικά του χορευτικά βήματα χωρίς βέβαια ποτέ να παρεκκλίνει από τη μάνα ποικιλία και τα χαρακτηριστικά της. Σοβαρή και σεμνά αποκαλυπτική η Γουμένισσα φέρνει μαζί της την ομορφιά του Πάικου. Πιο παιχνιδιάρα η Ραψάνη στους πρόποδες του Ολύμπου ονειρεύεται θεϊκά συμπόσια και προχωράει ακάθεκτη.
Τα πρόσωπα
Αν θέλουμε να στήσουμε την πινακοθήκη του Ξινόμαυρου θα ξεκινούσαμε με τον Γιάννη Μπουτάρη και όλο το οικογενειακό δέντρο της οικογένειας από τον παππού Στέλλιο στον εγγονό Στέλλιο που όλοι γνωρίζουμε. Θα συνεχίζαμε με τον Απόστολο Θυμιόπουλο που ξαφνικά μας πήγε από τη Γη στον Ουρανό, τον Κωστή Δαλαμάρα στ’ αμπέλια του Παλιοκαλιά και τον Πέτρο Καρυδά στη Γάστρα. Στο Αμύνταιο ο κραταιός Συνεταιρισμός με τις ροζέ φυσαλίδες και ο σίφουνας Άγγελος Ιατρίδης με ΑΛΦΑ επιλογές. Και πιο πρόσφατα στο Cellar Symposium με δύο ΠΟΠ Αμυνταίου Eruption ροζέ και Invicta ερυθρό να διεκδικούν και κατακτούν. Χατζηβαρύτης και Μικρό Κτήμα Τίτος στη Γουμένισσα. Τσάνταλης ο διασώστης και αναμορφωτής της Ραψάνης, με τα αδέρφια Ντούγκου να ακολουθούν με επιτυχίες. Ίσως τα μεγάλα outsider να βρίσκονται στη Δράμα. Το Κτήμα Τέχνη Οίνου με το Ξινόμαρο Χi και το Xinomaraw του Νίκου Καρατζά να μας έχουν κατακτήσει άμα τη εμφανίσει τους.
Στρώσε τραπέζι
«Απόψε θέλω ένα ροζέ Ξινόμαυρο!» Κι εγώ θα φτιάξω για χάρη σου ένα κομψό ροζέ λαχανόρυζο, πράσα με λίγο πελτέ ντομάτας, μια ωραία ναπολιτέν και, αν πεινάς ακόμα, γαρίδες κόκκινες σαγανάκι.
«Το κόκκινο της Νάουσας να βάλεις στο ποτήρι». Και στο πιάτο χοιρινό με δαμάσκηνα και βερίκοκα, κεφτέδες κοκκινιστοί με πράσα, ένας κόκορας αλανιάρης με χοντρά μακαρόνια. Για σένα που προσέχεις, μια ζουμερή ταλιάτα και για μένα που υποκύπτω, ένα στιφάδο με τα όλα του. Όσο για τον αμετανόητο ψαροφάγο, μια σφυρίδα αλά σπετσιώτα για να καταρρίπτουμε όλους τους μύθους.
