Την ωραία αυτή συνταγή μάς έδωσαν δύο φίλες από το Φαλατάδο της Τήνου, η Φραντζέσκα Παπαγιαννοπούλου και η Φρόσω Βιδάλη. «Μάλλον έμεινε ο χαρακτηρισμός “λουκούμι” λόγω της γλύκας του», μας εξήγησαν οι δύο κυρίες για το πώς πήρε πιθανόν το όνομά του αυτό το γλυκό που θυμίζει φανουρόπιτα. «Πρωί κι απόγευμα το τρώμε μαζί με τον καφέ. Φωνάζουμε η μία την άλλη για να κάνουμε παρέα». Την περίοδο της αυστηρής νηστείας πριν από το Πάσχα, αντικαθιστούν το ελαιόλαδο με ταχίνι κι άλλοτε το φτιάχνουν με τα σιρόπια που περισσεύουν από τα γλυκά του κουταλιού και προσθέτουν και σπασμένα καρύδια μέσα. «Το λουκούμι της μαμάς μου ήταν το νοστιμότερο απ’ όλα. Έβαζε μέσα ξερή φλούδα πορτοκαλιού, κομμένη ψιλή ψιλή με το ψαλίδι. Όλο ξεχνάω να ξεράνω φλούδα, γι’ αυτό εγώ δεν βάζω», λέει η Φραντζέσκα.
