Ξεκίνησα να πηγαίνω σ’ αυτόν το φούρνο την Καθαρή Δευτέρα για τη λαγάνα του. Εφτιαχνε τη σπάνια άζυμη λαγάνα. Επειτα δοκίμασα και τα άλλα του ψωμιά. Γερμανικής εμπνεύσεως μαύρα βαριά ψωμιά καλής ποιότητας, με εισαγόμενα γερμανικά και αυστριακά άλευρα και κάποια ελληνικά, τα οποία είναι νοστιμότατα, ιδιαίτερα το ξινούτσικο «Μετσοβίτικο». Δεν θα σας λείψει η ποικιλία – καμιά 20αριά ψωμιά κοσμούν τον πάγκο του «Λυκαβηττού». Και «ειδικά», όπως χωρίς γλουτένη ή χωρίς αλάτι, και ψωμιά με ονοματεπώνυμο, κ.λπ. Κάτι ακόμη που μου αρέσει πολύ σ’ αυτόν το φούρνο είναι η εξυπηρέτηση του πελάτη. Ο χρόνος που παίρνουν για να σε ρωτήσουν τι προτιμάς και να σου εξηγήσουν τι γεύση έχει κάθε ψωμί. Α, και τα γύρω-γύρω, κουλουράκια, τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια, πιροσκί, είναι επίσης νοστιμότατα.
*Οι τιμές και το μενού των εστιατορίων είναι αυτά που ίσχυαν κατά τη χρονική περίοδο συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου και ενδέχεται να έχουν αλλάξει.
*Τα ρεπορτάζ αγοράς και τα προϊόντα που προτείνουμε στον Γαστρονόμο είναι επιλογές των συντακτών και δεν έχουν εμπορικό σκοπό ούτε αποφέρουν διαφημιστικό έσοδο.
